placuerit

Discretiva

placuerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placuerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	placeō (placēre)
placuerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈku.e.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·rit — morphologica: placu-erit

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58… 17

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Verum tamen, quoniam de constantia paulo ante diximus, non ego hoc loco id quaerendum puto, verumne sit, quod Zenoni placuerit quodque eius auditori Aristoni, bonum esse solum, quod honestum esset, sed si ita esset, tum fueritne consentaneum, ut totum hoc beate vivere in una virtute poneret. —Tusculanae disputationes Ciceronis

class.

• “His condicionibus” inquit “placeatne pax triduum ad consultandum dabitur. si placuerit, mecum indutias facite, Romam ad senatum mittite legatos.” ita dimissi Carthaginienses nullas recusandas condiciones pacis cum censuissent, quippe qui moram temporis quaererent dum Hannibal in Africam traiceret, legatos alios ad Scipionem ut indutias facerent, alios Romam ad pacem petendam mittunt, ducentes paucos in speciem captivos perfugasque et fugitivos quo impetrabilior pax esset. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Ponit quo comburi eos placuerit. inter omnes vero convenit Sibyllam ad Tarquinium Superbum tres libros adtulisse, ex quibus sint duo cremati ab ipsa, tertius cum Capitolio Sullanis temporibus. praeterea Mucianus ter cos. prodidit nuper se legisse, cum praesideret Lyciae, Sarpedonis ab Troia scriptam in quodam templo epistulae chartam, quod eo magis miror, si etiamnum Homero condente Aegyptus non erat. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Apud plures auctores legi placuisse quibusdam unum omnino statum esse coniecturalem, sed quibus placuerit neque illi tradiderunt neque ego usquam reperire potui. Rationem tamen hanc secuti dicuntur, quod res omnis signis colligeretur. Quo modo licet qualitatis quoque solum statum faciant, quia ubique qualis sit cuiusque rei natura quaeri potest. Sed utrocumque modo sequetur summa confusio. —Institutio oratoria Quintiliani