pictura

Latine

Appellatio pronuntiatusque

pictūra

API: /pikˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pic·tū·ra — morphologica: pictur-a

Notatio

← Latine: pingō (pingere)

Nomen substantivum

pictūr|a, -ae fem.

1. √ Ars pingendi.
2. Fucus, pigmentum, quo mulieres faciem illinunt.
3. (Meton.) tabula vel charta vel alia re picta.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	pictūra	pictūrae	I
gen.	pictūrae	pictūrārum	II
dat.	pictūrae	pictūrīs	III
acc.	pictūram	pictūrās	IV
abl.	pictūrā	pictūrīs	VI
voc.	pictūra	pictūrae	V

Translationes

Ars pingendi	dilatare ▼

Ars pingendi	collabi ▲

Anglice: painting (en), the art of painting (en) Germanice: Malen (de) n, Malerei (de) f

Pigmentum, quo mulieres faciem illinunt	dilatare ▼

Pigmentum, quo mulieres faciem illinunt	collabi ▲

Anglice: rouge (en), the make-up (en) Germanice: Schminke (de) f

Tabula vel charta picta	dilatare ▼

Tabula vel charta picta	collabi ▲

Anglice: picture (en) Germanice: Gemälde (de) n

Discretiva

pictura dictio est in variis linguis:

• Anglice: pictura
• Dacoromane: pictura
• Interlingua: pictura

Dictiones similes

• Dacoromane: pictură

Formae affines

Latine

pictūra

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pictūra	casus nominativus singularis · genus femininum	participii pictūrus
pictūra	casus vocativus singularis · genus femininum	participii pictūrus
pictūra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii pictūrus
pictūra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii pictūrus
pictūra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii pictūrus
pictūra	casus vocativus singularis	substantivi pictūra

Appellatio pronuntiatusque

pictūra

API: /pikˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pic·tū·ra — morphologica: pict-ur-a

pictūrā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pictūrā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii pictūrus
pictūrā	casus ablativus singularis	substantivi pictūra

Appellatio pronuntiatusque

pictūrā

API: /pikˈtuːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pic·tū·rā — morphologica: pict-ur-a

Dacoromane

pictura

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pictura	casus nominativus/accusativus singularis articulatus	substantivi pictură

Appellatio pronuntiatusque

API: /pikˈtu.ra/

Syllabificatio phonetica: pic·tu·ra — morphologica: pictur-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -80…-15

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23–79

Marcus Valerius Martialis 40–103

Sextus Iulius Frontinus ca. 40-103

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

• Quodsi in ceteris quoque studiis a multis eligere homines commodissimum quodque quam sese uni alicui certe vellent addicere, minus in arrogantiam offenderent; non tanto opere in vitiis perseverarent; aliquanto levius ex inscientia laborarent. Ac si par in nobis huius artis atque in illo picturae scientia fuisset, fortasse magis hoc in suo genere opus nostrum quam illius in suo  pictura  nobilis eniteret. Ex maiore enim copia nobis quam illi fuit exemplorum eligendi potestas. —De inventione Ciceronis

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Ceteris conclavibus, id est vernis, autumnalibus, aestivis, etiam atriis et peristylis, constitutae sunt ab antiquis ex certis rebus certae rationes picturarum. Namque  pictura  imago fit eius, quod est seu potest esse, uti homines, aedificia, naves, reliquarumque rerum, e quibus finitis certisque corporibus figurata similitudine sumuntur exempla. Ex eo antiqui, qui initia expolitionibus instituerunt, imitati sunt primum crustarum marmorearum varietates et conlocationes, deinde coronarum, siliculorum, cuneorum inter sese varias distributiones. —De architectura Vitruvii

saec. I.

• Erectus his sermonibus consulere prudentiorem coepi aetates tabularum et quaedam argumenta mihi obscura simulque causam desidiae praesentis excutere, cum pulcherrimae artes perissent, inter quas  pictura  ne minimum quidem sui vestigium reliquisset. Tum ille “pecuniae” inquit “cupiditas haec tropica instituit. Priscis enim temporibus, cum adhuc nuda virtus placeret, vigebant artes ingenuae summumque certamen inter homines erat, ne quid profuturum saeculis diu lateret.” —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• reprehenditur tamen ceu grandior in capitibus articulisque, alioqui tantus diligentia, ut Agragantinis facturus tabulam, quam in templo Iunonis Laciniae publice dicarent, inspexerit virgines eorum nudas et quinque elegerit, ut quod in quaque laudatissimum esset  pictura  redderet. pinxit et monochromata ex albo. aequales eius et aemuli fuere Timanthes, Androcydes, Eupompus, Parrhasius. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Haec mihi quae colitur violis  pictura  rosisque,

Quos referat voltus, Caediciane, rogas?

Talis erat Marcus mediis Antonius annis

Primus: in hoc iuvenem se videt ore senex.

Ars utinam mores animumque effingere posset!

Pulchrior in terris nulla tabella foret. —Epigrammata M. Valerii Martialis

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Virgo appellata est, quod quaerentibus aquam militibus puella virguncula venas quasdam monstravit, quas secuti qui foderant, ingentem aquae modum invenerunt. Aedicula fonti apposita hanc originem  pictura  ostendit. Concipitur Virgo Via Collatina ad miliarium octavum palustribus locis, signino circumiecto continendarum scaturiginum causa. —De aquaeductu urbis Romae Frontini

Latinitas postclassica

saec. II.

• Sic mare et femineum secus iungitur ac diversus utriusque sexus ex dissimilibus simile animal facit; artesque ipsae, naturam imitantes, ex inparibus paria faciunt:  pictura  ex discordibus pigmentorum coloribus, atris atque albis, luteis et puniceis, confusione modica temperatis, imagines iis quae imitatur similes facit. Ipsa etiam musica, quae de longis et brevibus, acutis et gravioribus sonis constat, tam diversis et dissonis vocibus, harmoniam consonam reddit; —De mundo Apulei