Discretiva
|
elaboraverint dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[ /-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| ēlabōrāverint
|
tertia pluralis
|
perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
ēlabōrō (ēlabōrāre)
|
| ēlabōrāverint
|
tertia pluralis
|
futurum exactum
|
activa
|
indicativus
|
ēlabōrō (ēlabōrāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
- Syllabificatio phonetica: ē·la·bō·rā·ve·rint — morphologica: e-laborav-erint
|
|
|
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 90-96 p.C.n.)
- Haec non idcirco dico quod inutilem horum locorum ex quibus argumenta ducuntur cognitionem putem, alioqui nec tradidissem, sed ne se qui cognoverint ista, si cetera neglegant, perfectos protinus atque consummatos putent et nisi in ceteris quae mox praecipienda sunt elaboraverint mutam quandam scientiam consecutos intellegant. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]
Fontes
