culus
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
API: /ˈkuːlus/, [ˈkuːɫʊs] (classice) - Syllabificatio phonetica: cū·lus — morphologica: cul-us
Notatio
[ /-]- ← Graeca Antiqua: κοῖλος (koîlos, cavus).[1]
Nomen substantivum
[ /-]cūlus, -ī masc.
- (Anat.) ea pars in animantibus, ex quo stercus geritur: ac fere de hominibus tantum usurpatur.[1]
Declinatio
[ /-]| m. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | cūlus | cūlī | I |
| gen. | cūlī | cūlōrum | II |
| dat. | cūlō | cūlīs | III |
| acc. | cūlum | cūlōs | IV |
| abl. | cūlō | cūlīs | VI |
| voc. | cūle | cūlī | V |
Dictiones collatae
[ /-]Synonyma
Translationes
[ /-]Pars in animantibus, ex quo stercus geritur