Jump to content

civis

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[ /-]
API: /ˈkiːwis/, [ˈkiːu̯ɪs](classice)
API: /ˈt͡ʃi.vis/, [ˈt͡ʃiːvis](ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: cī·vis — morphologica: civ-is

Nomen substantivum

[ /-]

cīv|is, -is comm. [1][2][3][4][5]

  1. Homo liber, urbis aut oppidi incola, et eodem cum ceteris iure utens.

Declinatio

[ /-]
c. sing. plur.
nom. cīvis cīvēs I
gen. cīvis cīvium II
dat. cīvī cīvibus III
acc. cīvem cīvēs
cīvīs
IV
abl. cīve
cīvī
cīvibus VI
voc. cīvis cīvēs V

Dictiones derivatae

[ /-]

Translationes

[ /-]
Homo liber, urbis aut oppidi incoladilatare ▼
Homo liber, urbis aut oppidi incolacollabi ▲

Discretiva

civis dictio est in variis linguis:

Formae affines

[ /-]

cīvis

[ /-]
Proprietates grammaticales
[ /-]
Forma Modus flexurae originis
cīvis casus genitivus singularis substantivi cīvis
cīvis casus vocativus singularis substantivi cīvis
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
API: /ˈkiːwis/(classice)
Syllabificatio phonetica: cī·vis — morphologica: civ-is

cīvīs

[ /-]
Proprietates grammaticales
[ /-]
Forma Modus flexurae originis
cīvīs casus accusativus pluralis substantivi cīvis
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
API: /ˈkiːwiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: cī·vīs — morphologica: civ-is

civis

[ /-]
Proprietates grammaticales
[ /-]
Forma Modus flexurae originis
civis forma pluralis adiectivi civil
civis forma pluralis substantivi civil
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
API: [siˈviʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: ci·vis — morphologica: civ-is

Loci

[ /-]
Apuleius
ca. 125-170
Spinoza
1632–1677
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Fateor, Quirites, extremos latrones – boni civis officium arbitratus, simul et eximie metuens et hospitibus meis et mihi – gladiolo, qui me propter huius modi pericula comitabatur, armatus fugare atque proterrere eos adgressus sum. At illi barbari prorsus et immanes homines neque fugam capessunt et, cum me viderent in ferro, tamen audaciter resistunt. —Metamorphoseon libri XI Apulei [6][7]

Latinitas nova

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 641 — “CĪVIS, is, m. et f. 3.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 507 — “cīvis, is, m. et f. (abl. ordin. cive, civi)”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — cīvis, is, c. (vgl. ahd. hīwo, Gatte, hīwa, Gattin, altind. çéva-h, traut, lieb, wert) (tom. 1, p. 1186)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)civis
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)civis
  6. 6.0 6.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum V. Versus 6 — civis
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: civis.