Jump to content

assumo

E Victionario

Latine

[ /-]

Appellatio pronuntiatusque

[ /-]
API: /asˈsuːmoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·mō — morphologica: as-sum-o

Formae aliae

[ /-]

Notatio

[ /-]
← ad sūmō

Verbum transitivum

[ /-]

assūm|ō, -ĕre, assūmpsī, assūmptum

  1. √ Ad me sūmō, capiō.
  2. Aliquid insuper sumere; qui sensus clarius patere debet ex praecedentibus.[1]

Coniugatio

[ /-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
assūm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. assūmō assūmam   assūmēbam assūmerem assūmam  
II. sing. assūmis assūmās assūme! assūmēbās assūmerēs assūmēs assūmitō!
III. sing. assūmit assūmat   assūmēbat assūmeret assūmet assūmitō!
I. plur. assūmimus assūmāmus   assūmēbāmus assūmerēmus assūmēmus  
II. plur. assūmitis assūmātis assūmite! assūmēbātis assūmerētis assūmētis assūmitōte!
III. plur. assūmunt assūmant   assūmēbant assūmerent assūment assūmuntō!
Thema Vox passiva
assūm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. assūmor assūmar   assūmēbar assūmerer assūmar  
II. sing. assūmeris assūmāris assūmere! assūmēbāris assūmerēris assūmēris assūmitor!
III. sing. assūmitur assūmātur   assūmēbātur assūmerētur assūmētur assūmitor!
I. plur. assūmimur assūmāmur   assūmēbāmur assūmerēmur assūmēmur  
II. plur. assūmiminī assūmāminī assūmiminī! assūmēbāminī assūmerēminī assūmēminī —
III. plur. assūmuntur assūmantur   assūmēbantur assūmerentur assūmentur assūmuntor!
Thema Vox activa
assūmps- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. assūmpsī assūmpserim assūmpseram assūmpsissem assūmpserō
II. sing. assūmpsistī assūmpseris assūmpserās assūmpsissēs assūmpseris
III. sing. assūmpsit assūmpserit assūmpserat assūmpsisset assūmpserit
I. plur. assūmpsimus assūmpserimus assūmpserāmus assūmpsissēmus assūmpserimus
II. plur. assūmpsistis assūmpseritis assūmpserātis assūmpsissētis assūmpseritis
III. plur. assūmpsērunt assūmpserint assūmpserant assūmpsissent assūmpserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		assūmere assūmpsisse assūmptūrum,
-am, -um esse 		assūmēns   assūmptūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		assūmī assūmptum,
-am, -um esse 		assūmptum īrī   assūmptus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
assūmendī assūmendus, -a, -um assūmptum assūmptū

Dictiones collatae

[ /-]

Dictiones derivatae

[ /-]

Translationes

[ /-]

Fontes

  1. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 360 — “ASSŪMO vel adsumo, sūmis, sumpsi, sumptum, sūmere, a. 3.”
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=assumo&oldid=172058"