argon

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːrgon/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ār·gon — morphologica: argon

Formae aliae

• Nota: Ar
• argonum (-i, neut.)

Notatio

“Elementum otiosum.”

← Graeca Antiqua [στοιχεῖον] ἀργόν ([stoechīon] argon, [elementum] otiosum)

← ἀργός (argos, otiosus), forma contracta ab ἀεργός (aërgos)

← ἀ- privativo ἔργον (ergon, opus).

Nomen substantivum

ārg|on, -ī (neut.; materiale)

1. Elementum chemicum cuius numerus atomicus 18 est.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	ārgon	—	I
gen.	ārgī	—	II
dat.	ārgō	—	III
acc.	ārgon	—	IV
abl.	ārgō	—	VI
voc.	ārgon	—	V

Dictiones collatae

Systema Periodicum

H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn Fr Ra ** Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og * La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb ** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Translationes

Elementum chemicum	dilatare ▼

Elementum chemicum	collabi ▲

Anglice: argon (en) Esperantice: argono (eo) Germanice: Argon (de) n Dacoromane: argon (ro) n Ruthenice: аргон (ru) m ‎(argon)

Discretiva

argon dictio est in variis linguis, indicans idem quod argon:

• Africanice: argon
• Anglice: argon
• Batave: argon
• Croate: argon
• Dacoromane: argon
• Danice: argon
• Faeroice: argon
• Finnice: argon
• Francogallice: argon
• Foroiuliane: argon
• Hungarice: argon
• Illyrice: argon
• Islandice: argon
• Italice: argon
• Melitense: argon
• Norvegice: argon
• Polonice: argon
• Slovene: argon
• Suecice: argon
• Turcice: argon

Dictiones similes

• Hibernice: argón
• Germanice: Argon
• Hispanice: argón
• Lusitane: árgon
• Luxemburgice: Argon

Formae affines

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
argon	casus genitivus/dativus singularis	substantivi argon

Appellatio pronuntiatusque

API: /arˈgon/

Syllabificatio phonetica: ar·gon — morphologica: argon

Vide etiam

• Glossarium chemicum: Elementa