Morbus deficientiae immunitatis acquisitae

Laqueus ruber, universale seropositivis personis et eis qui cum morbum HIV convivunt solidaritatis signum.

Morbus deficientiae immunitatis acquisitae, acronymis vernacularibus adhibitis SIDA e quibus etiam vocabulum sida (-ae f.), seu morbus HIV est syndroma in qua ob lymphocytorum T depletionem manifestationes summae sunt; inter quas normaliter non pathogenicorum microorganismorum infectiones vel tumorum surrectiones, seu in generali populatione communium, seu immunocompromissarum personarum propriorum, seu eius qui talem syndroma ostendit proprium. Syndromae causa est virus immunodeficientiae humanae.

Syndroma, hodierno rerum statu, est fere insanabilis, quia nunquam totaliter virus ex hospite eradicari possit; nihilominus, hodiernae sanationes, valde melius usis in emersionis puncto decennio 190 principio toleratae, viraemiam imminuere in minimas aut non graves libras consequuntur, lymphocyticam reinculturam^? et normalioris^? vitae prosecutionem permittentes.

Clinico-pathologicum syndroma incrementum secundum personam variabillimum^? est, quia infectionis progressus geneticis seu viri seu hospitis factoribus (Campbell et alii 2004, 2005; Senkaali et alii 2005), seu ex hygienicis condicionibus et coinfectionibus (Morgan et alii 2002b; Lawn et alii 2004), dependet, unus in Italia Romae hominis cuiusdam immunis documentatus casus est.

In civitatibus ubi sumptuosae antiretrovirales curae et ob opportunisticas infectiones et neoplasticae curae sunt magis disponibiles, aut Securitate Sociali^? solventur, ob SCDI mortalitas valde imminuta est (Palella et alii 1998), sed conlateralium resistentiae farmacis incrementi effectuum (Montessori et alii 2004), et minimae patientium adquiescentiae problematibus libratur.

Epidemiologia

Tabula Africae coloratae secundum procentualem seropositivorum adultorum (15–49 natorum) incidentiam

syndroma in Africa Subsahariana (Gao et alii 1999) ob animalis retroviri, forsitan simii, mutationem orta putatur, quae saeculo vicensimo in humanam populationem velut tunc universa epidemia transmissus est. UNAIDS et OMS de inventa syndroma 25 miliones mortuorum aestimant, quod eam terribillimarum historiae epidemiarum unam fecit. Solum anno 2005 circa 3.1 miliones mortuorum, e quibus 570 000 pueri, aestimantur.

Universe, numerus inter 36.7 et 45.3 miliones personarum amplexus cum VIDH vivit (fons UNAIDS 2005). Anno 2005, numerus inter 4.3 et 6.6 miliones hominum amplexus infectus est et numerus inter 2.6 et 3.6 miliones personarum amplexus ob SCDI mortuus est, incrementum de anno 2004 et maximus numerus de anno 1981.

Recentissima aestimationis relatio Administrationis Aestimationis Operationis Argentariae Mundanae oblati Argentaria Mundana auxilii efficaciam civitatibus secundum strategiae definitionem, per analyticum laborem, et per cum explicito epidemicae SCDI impactionis imminuendae proposito versuras. Haec prima generalis Argentariae Mundanae civitatibus auxilii aestimatio ab epidemiae VIDH/SCDI initio usque ad annum 2004. De gubernationale per gubernationes complemento, nuntiatio indicationes quomodo nationalia pugnae contra SCDI programmata efficacia reddidisse possint.

Data Ordine mundi sanitario anno 2004 diffusa pandemiae VIDH augmentum velut personarum defunctarum augmentum ob SCDI revelant.

In Africae Subsaharianae civitatibus, circa 25–28 miliones hominum VIDH infectorum sunt, magis quam 60 centesimae totius populationis et magis quam tres quarti feminarum. In America Latina et in regione Caraibica, anno praeterito, circa 2000 infectiones fuerunt quae seropositivorum numerum ad 2 miliones circa tulere. Cum suis 100 000 mortuis talis area ea quae post Africam Subsaharianam percussissima^? est.

In Oriente Medio et in Septentrionali Africa, Sudaniá exceptá, tota area praevalentiam VIDH parvam ostendit. In praesente, circa 600 000 viro infecti sunt (amplexis 55 000 qui anno praeterito iunctis sunt) et anno 2003 SCDI circa 45 000 personas necavit.

In civitatibus Europae Orientalis et Mediae Asiae, epidemia cum 1.3 miliones seropositivarum personarum ante 160 000 anni 1995 patet.

Pathogenesis

Id quod viralis infectio provocat chronii inflammatorii status apparitio quae velut systematis immunitarii functionalis qualitativusque defectus solvitur est. Quamquam immune responsum praesertim forte dominandae viralis replicationis utile potest, talis status perseveratio progressivam cellularum exhaustionem depletionemque ferre potest. Medium in infectionis pathogenese eventum lineae lymphocyticae pondus est. Certe praeter numericam imminutionem etiam varia phaenomena functionali lymphocytorum T imminutioni imputabilia animadvertuntur:

• Proliferativi responsi imminutio antigenicae stimulationi.
• Responsi Th1 inaequilibrium pro Th2. Hoc cellularis immunitatis imminutionem pro tota umoralis praestantia.
• Responsi T defectus aut imminutio operae antigenorum quibus antea subsceptibilitas erat. Haec praecoci lymphocyti CD4 memoriae depletioni necesse esse ob magnam receptoriorum CCR5 patefactionem fiunt.

In praesente, omnia haec phaenomena univocam basem, sed multifactorialem habere firmantur:

• VIDH gradu necandae directe cellulae per lysem (cytopathicum effectum) esse scitur. Hoc ob immodicam cum virale natura particularum aut geneticae vel proticae materiae cumulationem accidere posset. His rebus immoderatam poteicae in cellula hospite patefactionis inhibitionem addi posse putatur.
• VIDH gradu syncytii generandi ob cellularum infectarum cellularum membranarum fusionem inter alias aut bene cum sanis cellulis causa vinculi quod inter gp120 et CD4 formari possit. Post fusionem fortis reinflammatio et cellularis mors in paucis horis producuntur.

Syncytiorum formandorum capacitas solum stirpibus T-tropicis VIDH circumscribi videretur.

• Anticorporum contra viralis involumenti proteina formatio cellularum hae antigena in superficie manifestantium lysis reponsalis potest. In hoc eventu, intervenire diversa phaenomena possunt: imminens lysis lymphocytis T specificis aut cytotoxicis cellulis (NK, granulocytis, phagocytis mononucleatis).
• Apoptosis lymphocytica. Haec res seu lymphocyta T CD4 seu CD8 involveret. Primis vinculi CD4-gp120 involucrum in phaenomeni origine cui lymphocytica activitas ob antigenici (TCT) receptorii stimulationem additur suspicatur, cum consequente CD4 aggregatione et apoptotici phaenomeni prorruptione. In huius phaenomeni origine, nihilominus, alii factores involvuntur. Varia viralia proteina, env, vpr, nef, vpu et tat apoptosem in non infecta lymphocyta T inducere demonstrata sunt quamquam inter alias in vivo maximi ponderis actio ob env abulta venire fit. Etiam receptorii CXCR4 activatio ponderis aliquod vestit de his rebus quae gradu inducendae molecularis de Fas independentis cataractae sunt. Alia studia, insuper, activationem CXCR4 ponderis eventum esse in seu lymphocytorum CD4 seu CD8 apoptosis incremento demonstravere.
• Immunitariarum cellularum praecursoriorum amissio. Hoc vel ob directam infectionem ipsam, vel ob in thymo sitas progenitorias cellulas, vel ob cytochinorum et dilationis processui necessariorum factorum secernendorum capaces accessorias cellulas accidere posse putatur.
• Quidam homologiae gradus inter gp120, gp41 et antigena HLA-DR et HLA-DQ animadvertitur. Hoc ad hypothesem ut eventualia anticorpora contra viralia proteina cum proteinis HLA patefactis in specificis lymphocytis crucireagire possint tulit, sic determinantibus horum ultimorum vinculi obicem cum infectarum cellularum receptorio CD4 cui functionalis generis inhibitio sequitur.
• Vinculum gp120 aut gp 41 super CD4 inhibendorum lymphocytorum T iuvatoriorum gradu esse, facendis eis incapacibus ut ad stimulationem imminentem CD3 respondeant videretur.
• Possibile viralis originis superantigenorum vinculum in catena b de TCR cum consentanea lymphocytaria anergia.

Cursu infectionis VIDH duae distincta virologica luculamenta, sed communicantia creari solent:

• activum luculamentum viro in sanguine libero et evecta virale replicatione characterizato viro in lymphocytis contento constitutum,
• latentiae luculamentum cellularibus lineis et anatomicis organismi zonis ubi virus manet latens et quae depositis, quamobrem, utuntur constitutum.

Si activum luculamentum ponderis munus fungitur ut systema immunitarium noceat, latentiae id praecipuum viralis in organismo ineradicationis responsale.

Deposita VIDH in cellularia et anatomica subdividuntur.

• Cellularia follicularibus-dendriticis cellulis, quiescentibus lymphocytis CD4 et monocytis-macrophagocytis constituntur.
• Anatomica deposita, tamen, centrale systema nervosum et testiculi participant (quamquam alia organismi luculamenta simile munus habere suspectantur).

Dendriticae folliculares cellulae ponderis munus habere videntur, saltem in primis infectionis phasibus, ob ostendendi antigeni munus, in portando viro contactum cum lymphoidibus organis aut lymphocytis CD4 . Praeterea ingentem virionum quantitatem retinere supersuperficiem posse probatur. Tamen cursu antiretroviralis therapiae talis numerus sic drastice imminuitur ut quidam auctor eas, in cursu efficacis antiretroviralis therapiae, depositi munus amittere aut, maxime, secundarium fieri firment. Notandum est, tamen, talem conclusionem haud unanime condividi.

Quiescentia lymphocyta CD4 infici ob VIDH possunt quamquam huius phaenomeni modus etiam clarus non est. Quiescentia lymphocyta in thymo maturescunt, e quo latente statu emergunt usque ad antigenum inventum. Infectio cum viro vel in immaturo stadio in thymo (organo ubi virus inventum est) accidere posse vel in quiescentiae stadio, semel perfecta maturatione, aestimatur. Hoc casu ob cellularis quietis statum virale genoma in modo haud integrato esse aestimatur. Alia hypothesis virus activa lymphocyta inficere, quae, semel sua activitate^? confecta, latentem statum ire possint, admissa sua superviventia, firmat. Tale casu virale genoma modo integrato est etsi viriones non producantur.

VIDH in centrale infectorum hominum systemate nervoso inveniri scitur. Viricam penetrationem in tempore praecosissimo post in organismum ingressionem accidere posse aliquae data hypothetizant.^? In medio systemate nervoso viralis infectio macrophagocytis et microgliae cellulis circumscribitur dum alia cellularia genera involvi non videntur (exceptis astrocytis, quorum infectio, ut supra firmatur, productiva non est). Absoluta centralis systematis nervosi peculiaritas velut depositi VIDH elementum se praebet de facto ut virus in eo praesens genotypice phaenotypiceque cum plasmatico differat et tendentialiter R5-using sit.

De eis quae ad apparatum genitalem masculinum attinent in liquido seminale virus inveniri posse scitur, tametsi quae cellula id transmittat clarum non sit. Secundum hoc visionis punctum ponderis est notare ut, in aliquibus experimentis, VIDH-2, sed haud VIDH-1, cellularum Leydigianarum infectionem consecutum sit. Aliud studium testiculares macrophagocytos CCR5, CXCR4, CD4 et CD45 exprimere probavit, ut haec praecipua viri distributoria in hoc plano sint. Etiam casu apparatus genitalis virus inventum mutationes dissimiles cum plasmatico ostendit.

Progressio clinica

Graphice viralis lymphocytorumque CD4 oneris incrementum cursu infectionis VIHD ostendens

In circiter infectarum personarum dimidio post circa 3-6 hebdomades a contactu similnucleosica syndroma verificatur, cuius expressio "Infectio VIDH Primaria" (aut IVP, Anglice PHI) est, prima infectionis VIDH phasis, sponte regressa et pharyngitide, febre, lemphadenopathia, asthenia, cephalea, somnolentia, et eruptione cutanea characterizata. Symptomatum gravitas satis variabilis est. Talibus manifestationibus intensa viraemia et magnus proteini p24 auctus comitantur. Aliquibus casibus opportunisticae infectiones probabiliter post rapidam lymphocytorum CD4 imminutionem aut disfunctionem verificatae sunt. Velut supra firmatur, talis syndroma et synopsis sponte regreditur et CD4 etiam augent quae restitui ad normam (aut fere) et constantia per magis aut minus lungam periodum manere tendunt. In 10% casuum, tamen, immunologica synopsis melior non fit et fulminantiter praecipitat.

Inter infectionis 1–3 menses seroconversio cum anticorporum comitatu contra viralia antigena. Hoc phaenomenon in similnucleosicae symptomatologiae regressione involvi existimatur, quia subitam viralis oneris imminutionem determinat quod ita parvum fit ne emineat etsi virus ad lymphomonocytorum planum maneat. Systema immunitarium, nihilominus, omnino virus ex organismo eliminare non consequitur.

Continenter infectae personae synopsis constans per satis variabilem periodum manere tendit cuius proportionale dimidium circiter decem annos circumit. Haec synopsis latentiae definitur dum persona alia symptomata aut morbi signa non ostendit sed systema immunitarium lente declinare tendit. Progressus velocitas cum ARN VIDH praesentis quotizatione correfert.

Quo maior ARN quotizatio^? est, eo rapidior ad symptomaticum statum transitus. Aliquando hac phase persistens lymphoadenopathia generari potest.

Continua lymphocytorum CD4 depletio et disfunctio morborum apparitionem afferunt quorum aliqui opportunisticis infectionibus debentur dum alii chroniae infectionis VIDH statu deberi videntur. Inter frequentissimos sunt:

• Lemphadenopathia generalizata
• Vulnera oris velut muguetum, leucoplasia (forsitan ob viri Epstein-Barr actionem), et ulcera aphtosa
• Herpes zoster
• Thrombocytopenia, cuius causa est ignota, sed directam viri actionem super megacaryocyta suspicantur.

Hoc in stadio etiam neurologica variorum generum vulnera comparere possunt, seu peripherica seu centralia (haec ultima complexu syndroma participant cuius nomen Dementia Complex SCDI est).

His symptomatibus etiam alia velut febris, diarrhoea, attenuatio comitari possunt quorum nomen est VIDH relatus complexus, VRC (Anglice: ARC). Inventa cursu VRC a multis auctoribus declarati SCDI status non considerantur quamquam obvie systematis immunitarii prolapsi expressio sunt.

VRC status continenter in stadium SCDI declarati culminat characterizatum^? dissimilibus opportunisticis^? infectionibus (quae esse solent pneumonia Pneumocystibus carinii, cryptosporidosis, toxoplamosis, histoplasmosis, candidosis, cytomegalovirus, tuberculosis, atypica mycobacteriosis, etc.), variis neoplasiis (quae solent esse sarcoma Kaposianum, lymphomata cellulis B, carcinomata), et neurologicae synopsis progressione.

Plerisque occasionibus exitus advenit post opportunisticas infectiones inter quas frequentissime per pneumoniam.

Sanatio

In praesente, VIDH infectio cum nominata therapia antiretrovirali maxime activa (TAMA, Anglice: HAART) tractatur, in qua opportunis retroviralium pharmacorum coniunctionibus utuntur. Quorum usus, a suo ingressu anno 1995, VIDH infectorum hominum morbilitatem mortalitatemque imminuire permissum est. Talis therapia, insuper, etiam in melius immunitariorum parametrorum mutatio cum nitido lymphocytorum CD4 auctu permittit qui manere usque ad 4-5 annos videtur cui plasmatici liquoralisque viralis oneris imminutio comitatur.

Abacavir, "nucleoside analog reverse transcriptase inhibitor" (NARTI vel NRTI)

TAMA usus, nihilominus, in praeliminare^? studio super decem VIDH-2 infectas personas lato, minorem efficaciam habere videtur quam resultationes^? cum VIDH-2 obtentae. In praesente, antiretroviralis sanatio ad tres classes attinentibus pharmacis utitur:

• Transcriptasi inversi inhibitoria, etiam dissimilia nucleosidicorum, nucleotidicorum et haud nucleosidicorum inhibitoriorum.
• Proteasi inhibitoria.
• Fusionis inhibitoria.

Nucleosidica transcriptasi inversi inhibitoria ut suam actionem explicent endocellularibus quinasis triphosphorilanda sunt et continenter cum endogenis desoxynucleotidis per retrotranscriptionis processum certant. Talium compositorum efficacia de sua intracellulare concentratione et ex desoxynucleotidis cum quibus certant pendet. Hoc significat ut cellulae velut macrophagocyti, limitatum^? metabolismum et ergo parvam desoxynucleotidorum concentrationem habentes, satis sensibiles talium pharmacorum actioni sunt.

Nucleotidica inhibitoria, velut Tenofovir, velut competitiva transcriptasi inversi inhibitoria, sicut nucleosidica inhibitoria se gerunt, sed horum ultimorum dissimiliter, circulum phosphati ad purinum et pyrimidinum ligatum praebent. Quod primae phosphorilantis stationis eliminationem permittit metabolizationis stationes simplificans ad duas imminuens. Etiam talis pharmacorum categoria, sicut nucleosidica inhibitoria, maiorem actionem supra macrophagocytos quam supra infectos lymphocytos praebent. De Tenofovir indicem therapeuticum supra monocytos/macrophagocytos circiter 15 000 dum supra lymphocytos circa 20 circumire probatum est.

Forma chemica Abacavir

Proteasi inhibitoria ultimam replicativi VIDH cycli partem obstant quia viralia proteina a maturatione impediunt. Quod novorum virionum productioni liberationique obicem determinat. Talis actionis mechanismus ita facit ut proteasi inhibitoria in omnibus illis statibus utilia sint in quibus initiales cycli phases iam praeteritae, quamobrem inutilem transcriptasi inversi inhibitoriorum usum facientes. Similis status in macrophagocytis est, quae, ut supra vidimus, deposito VIDH utuntur cuius cytopathico effectu paulo sensilia sunt. In talibus cellulis virale genoma iam integratur in hospite cui una composita viralis replicationis obtandae gradu ad hunc planum in praesente proteasi inhibitoria sunt. Efficax horum compositorum concentratio super monocytos/macrophagocytos maior est quam supra lymphocyta CD4 activa et crebro pro maximis plasmaticis concretationibus in vivo assequibilibus sunt. Quod non solum adversorum effectuum summam fovere sed etiam provocare factum potest ut in aliquibus organismi regionibus viralis replicationis inhibitio in monocytis/macrophagocytis obtenta sic manca sit.

Fusionis inhibitoria pharmacorum categoria recentes exita quorum, hoc puncto, unum exponens Enfuvirtide est, viricae fussionis processum cum hospitis cellulae membrana impedientia. Hic processus in phases tres articulatur: contactus, ligamen ad correceptoria et membranarum fusio. Enfuvirtide peptidum proteini gp41 thema simulans. Cum proteinum gp120 ad sua receptoria ligatur, gp41 conformationalium mutationum seriem patitur quae in structurae cum tribus foliunculis β formationem culminant ponte inter virion et infectandam cellulam usae. Enfuvirtide aminoterminalem gp41 regionem impedit trium foliunculorum formationem obstans.

Symptomatologia

Prima SCDI symptomata in hominibus quibusdam cum normale systemate immunitario explicatorum similia sunt. Pleraeque sunt infectiones bacteriis, viris, fungis, parasitis et aliis organismis allatae (Holmes et al., 2003). SCDI affecti homines quidam opportunisticae infectiones communes sunt, et variorum tumorum modorum explicandorum periculum auget sicut sarcomatis Kaposiani, cerebralis tumoris et lymphomatis. Communia symptoma febris, praecipue nocturna insudatio, glandularis tumiditas, tremor, debilitas et attenuatio (Guss, 1992a; 1994b). Dimidiata uperviventia cum therapia retrovirale 4 aut 5 annorum a confirmatae diagnosticatae SCDI puncto est (Schneider et al., 2005). Sine therapeutico fulcro mors in anno uno intervenit (Morgan et al., 2002b). Plerique patientes ob opportunisticas infectiones moritur progressivae systematis immunitarii hebetationis causa (Lawn et al., 2004).

SCDI definitio et VIDH infectionis

Usque ad annum 1982, epidemiologicae infectionis monitoriationi procusae sunt variae definitiones: inter quas definitio Banguiana et Ordinis mundi sanitarii anno 1994 adscripto. Nihilominus, clinica patientium ordinatione non utuntur, quia nec aptae nec speciales sunt. Definitione qua Ordo mundi sanitarius utitur et ea qua CMD (Centra Morborum Dominatorum, Anglice CDC) utuntur solum explicatae civitates uti possunt.

OMS infectionum et morborum VIDH ordinatio

Anno 1990, ordo mundi sanitarius (OMS) diversos casuum modos scalam VIDH-1 affectis patientibus definiens. Quae Septembri mense anni 2005 renovata est. Pleraeque harum opportunisticarum infectionum in de cetero sanis hominibus facile sanari possunt.

• Gradus I: VIDH infectio asymptomatica est et haud SCDI characterizatur.
• Gradus II: minores mucocutaneas manifestationes et recurrentes tractus respiratorii superioris infectiones includit.
• Gradus III: prolatam chroniam diarrhoeam ultra mensem, graves bacterianas^? infectiones, et tuberculosem includit.
• Gradus IV: cerebralem toxoplasmosem, oesophagicam, trachealem, bronchialem aut pulmonarem candidosem, et sarcoma Kaposianum includit^?; his pathologiis SCDI indicativis utuntur.

VIDH infectionum ordinationis systema secundum CMD

In Civitatibus Foederatis, SCDI definitio Officiorum Morborum Dominatorum et Praeventorum (Anglice: Centers for Disease Control and Prevention) regitur. Anno 1993, CMD definitionem sanas personas sed seropositivas, cum lymphocytorumT CD4 numero quam 200 pro sanguinis µl inferiore, includentia amplificavere. Novorum SCDI casuum plerique in Foederatis Civitatibus diagnosticantur cum parvo lymphocytorum T numero et VIDH infectione (MMWR, 1992).

SCDI clinicae manifestationes

Praecipuae pulmonares pathologiae

Pneumonia Pneumocystis iiroveci

Pneumocystis iiroveci (orte cognitae Pneumocysitis carinii), pneumonia relative in immunocompetentibus personis rara sed in personis cum SCDI valde communior fit. Inter quas, ante efficaces tractationes explicatas et idoneas diagnosticas methodologias, de una creberrimarum mortalium causarum in opulentis civitatibus agebatur. Adhuc, praecipuorum SCDI signorum unum in haud probationi VIDH summissis hominibus manet et casus in quibus lymphocytorum CD4 numerus quam 200 pro µl inferior est prodire solet (Feldman, 2005).

Tuberculosis

Tuberculosis, inter praecipuas cum VIDH infectione consocias pathologias, unica quae aliae personae immunocompetenti via respiratoria transmitti potest. De pathologia tractatur quae etiam in primis VIDH infectionis stadiis apparere potest sed interim efficaces praeventivae therapiae habentur. Futuro maximarum problematicarum una, attamen, crescens pharmacologicae resistentiae taxatio est. Etsi dominata in Occidentalibus civitatibus ob pharmacologicas sanationes et sanitatis publicae cautiones consideratur, incidentia sua ut augeat paratur et in subevolutis nationibus semper in magnis praevalentiae taxationibus manet, crescentis VIDH diffusionis in populatione gratia.

In primo infectionis VIDH stadio (cuius lymphocytorum CD4 computus >300 cellularum pro µl), tuberculosis praecipue pulmonaris pathologia apparet dum, processis casibus, extrapulmonare modo apparet praesertim in medulla ossium, tractu gastrointestinale, ossibus, iecore, nodis lymphaticis regionalibus et in medio systematis nervosi (Decker et Lazarus, 2000).

Praecipuae gastrointestinalis tractus infectiones

Oesophagitis

Oesophagitis inferioris oesophagi (ducti ad stomachum ferens) extremi superindumenti inflammatio. In infectis VIDH personis inflammationis causae sunt fungi (candidiasis, vira (herpes simplex-1 aut cytomegalovirus. Rarius mycobacteria eius causae sunt (Zaidi & Cervia, 2002).

Chronia diarrhoea

In VIDH inflammationibus, multa communia bacteria diarrhoeam efficere possunt (Salmonella, Scighella, Listeria, Campylobacter, et Escherichia coli) in parasitariis infectionibus, et praeterea insolitae opportunisticae infectiones velut cryptosporidiosis, microsporidiosis, Mycobacterium avium complex (MAC) et cytomegalovirus (CMV). Diarrhoea accidere tractatione cum antibioticis potest (communis ob Clostridium difficile), collateralis alicuius pharmaci quo ad infectionem VIDH tractandam utuntur effectus esse aut simpliciter infectionem praesertim per primum stadium comitari. Ultimis infectionis VIDH stadiis diarrhoea in modo quo tractus intestinalis nutrientes substantias absorbeat mutationis cosequentia^? esse putatur et una principalium infirmitatis ob infectionem VIDH causarum esse potest (Guerrant et al., 1990).

Praecipuae neurologicae pathologiae

Toxoplasmosis

Toxoplasmosis pathologia organismo unicellulari, qui Toxoplasma gondii appellatur, affertur. Quod generatim systema nervosum centrale inficit encephalitidem provocans. Etiam oculos et pulmones inficere et eis morbos efficere potest.(Luft and Chua 2000).

Leukoencephalopathia multifocalis progressiva

Leukoencephalopathia multifocalis progressiva demyelinizatoria pathologia est qua myelinum neuronum axiona protegens involvensque gradualiter diruitur, in potentialis actionis transmissione lentitudine efficienda. Talis morbus viro in 70% populationis latente et quod cum systema immunitarium maxime debile fit reactivatur, velut in personis cum SCDI, (viro JC) fit.

Generatim, huius morbi progressio rapida et mortem fert paucis mensibus post diagnosem (Sadler and Nelson 1997).

SCDI dementia complex

SCDI dementia complex (aut dementia VIDH) VIDH infectione inducta encephalopathia et systemate immunitario activato (praesertim macrophagocytis et microglia ad cerebrale planum roborata est. Tales cellulares lineae productive VIDH inficiuntur et neurotoxica composita segregant, seu endogenae originis seu viralis. Quod neurologicae naturae alterationum seriei causa est: cognitivam et moralem abnormalitatem et motorias disfunctiones facit. Omnia haec post varios infectionis VIDH annos apparet et cum parvo lymphocytorum CD4 computo et magno virale plasmatico onere consociatur.

Contagio

Ab epidemiae principiis, tres contagionis VIDH viae inventae sunt:

• Sexualiter. Fere omnes infectiones viri VIDH transmissas est a participe infectis, qui non utitur interventionem artificialem in coitu sexuale, quae praeveniat disseminationem virii per divisionem mucosarum infectarum, et genitalum atque seminis vitae.

• Per sanguinem et sua derivata. Haec contagionis via eis qui intravenosis stupefactivis utuntur, haemophilis et eis qui saguinis transfusionem aut derivata accepere praesertim praecipua est. Sanitarii sectoris operarii (aegrorum ministri, laboratorii technici, medici etc...) etiam involvuntur, etsi valde rarissime. Haec via et eos qui sibi aut aliis corporeas perforationes picturasque faciunt afficere potest.

• E matre in filium. E matre in filium contagio in utero per ultimas gestationis hebdomades et in ortu accidere potest. Etiam sinus lactatio infanti infectionis periculum producit. Sine tractatione, contagionis taxatio e matre in filium 20% est. Nihilominus, cum tractatio est et cum caesareo partu coniungitur, si possibile est, periculum in 11% imminuit.

VIDH in infectorum hominum saliva, lacrimis, et urina inventum est, sed ob parvam viri concentrationem in his biologicis liquoribus, contagionis periculum sine ponderis putatur.

Prohibitio

Varii VIDH contagionis modi valde cognitissimi recognitissimique sunt. Pariter contagionis praeventionis modi cognitissimi sunt. Nihilominus, recentia epidemiologica et moralia studia in Europa et Septemtrionale America consistentem magnam iuvenum minorem partem magni periculi activitatem facere sequi et quamquam SCDI notitiam habeant, SCDI contagionis periculum subaestimare suggerunt (Dias et al., 2005). VIDH contagio per stupefactivorum intravenosum usum drastice imminuit et contagio per saguinis transfusionem in hac populatione practice obsoleta est.

VIDH sexualis contagionis prohibitio

Scientifici aspectus

Receptivus sexualis coitus sine interventione artificiale quam insertivus sine interventione artificiale valde periculosior est, cum VIDH transmittendum periculo ex infecto comite in non infecto per analem coitum insertivum valde maius quam per analem coitum receptivum aut oralem sexum periculum. Secundum Ministerium Salutis Gallicum, contagionis probabilitas e 0.03% in 0.07% vaginalis coitus receptivi casu, e 0.02% in 0.05% vaginalis coitus insertivi casu, e 0.01% in 0.185% analis coitus insertivi casu, et e 0.5% in 3% analis coitus receptivi casu mutat.

• Morbi sexualiter transmissibiles (MST) VIDH infectionis contagionis periculum augent quia normalia epitelialia repagula per genitales ulcerationes aut microulcerationes frangunt et cumulatos cellularum VIDH sensilium aut VIDH infectarum (lmphocytorum et macrophagocytorum circulos in semine et in vaginalibus secretionibus provocant.

Epidemiologica studia de Africa Subsahariana, Europa, et America Septentrionali provenientia VIDH infectionis periculum circa quater maius esse cum genitalibus ulceribus velut syphilide et/aut ulcere molle provocatis, et ponderis periculum, quamquam minus, cum MST sicut gonorrhoea, chlamydia et tricomoniaside, localiter^? lymphocytorum et macrophagocytorum cumulationem efficientibus, esse putant (Laga et. al.,1991).

• VIDH contagio patientis zerum infectivitate et haud infecti comitis sensilitate pendet. Infectivitas per syndromas et suarum pathologicarum manifestationum cursum mutare videtur et inter homines constans non est. Virale onus haud identificabile in plasmate ut parvum virale onus in seminale liquore aut in genitalibus secretionibus sit non significat. Factoris 10 ARN VIDH incrementum in seminale liquore cum viri contagionis incremento 81% consociatur (Tovanabutra et al., 2002).

• Si aliquis iam VIDH infectus est, id aliae et virulentioris speciei infectione ei non protegit.

• Buccalis sexus e periculo eximit quia VIDH per receptivos et insertivos buccales coitus transmitti posse probatum est (Rothenberg et al., 1998).

Prohibitionis consilia

In coitu sexuale solum praeservativa praeveniant VIDH infectionis, attamen plerumque non eliminant omnem periculum defectionibus materiale, sive inrectis indutis. Eo utendum est per totam coitalem penetrationem seropositivi aut incognitae seropositivitatis comitis casu, quia infectio venire per occasionales coitus potest. Multis credunt effectivus praeservativi usus et protecta sanguinis transfusiones in Septemtrionali America et Centro-Occidentali Europa in minimae SCDI incidentalis taxationis base in his regionibus retinentur. Sed has praeventionis methodos adoptare in aliquibus locis controversiae et difficultatis causa fuit. Aliqui hanc difficultatem potentis Vaticani auctoritatis consequentiam, qui firme praeservativi usu obsistit, putant.

• Masculinum praeservativum sola efficientissima technologia sexualem VIDH infectionem et alias sexualiter transmissibiles infectiones imminuens est. Tametsi efficiens sit, eo recte per totum coitum utendum est. Lubrificatris oleum continentibus, velut vaselino aut butyro, non utendum est quia praeservativum porosum facientia debilitant. Si opus est, cum aquosa base lubrificatra comendantur. Praeservativum modaratam caducitatis diem habet. Caput caducitatis diem observare et normae Europaeae (EC 600) aut Americanae (D3492) suam congruentiam ante usum est.

• Femineum praeservativum masculino alternativa est et e polyurethano fit, lubrificatrorum cum oleosa base usui resistens. Longiora quam masculina praeservativa sunt et cum proposito ut in vaginam inserantur fiunt.

Cum constante rectoque praeservativi usu VIDH infectionis periculum minimum est. De coniugiis in quibus coniugum unus seropositivus est studia crebrum praeservativum usum sano coniugi infectionalis incidentiae taxationem minorem quam 1% annuum esse monstravere.

Gubernationalia programmata

Gubernatio et sanitariae ordinationes Civitatum Foederatarum "programma ABC" promulgaverunt ut SCDI infectionis periculum per coitum imminuatur:

• Abstinence ('abstinentia', aut sexualem activitatem procrastinare, praesertim iuvenibus,
• Be faithful (ad verbum, 'fidelis esto'), praesertim eis qui seria coniugia habent, et
• Condom, praeservativi usus eis qui sexuales mores periculosas habent.

Hoc programma in Uganda optime successit, ubi SCDI praevalentia e 15% in 5% imminuitur. Programma tamen ABC longe est ab omnibus quae Uganda fecit, quia "Uganda semel utiles conceptiones ut sociale morbi stigma imminuatur experta est, licenter de sexualibus moribus loquendo, sine sepositis scholarum studentibus SCDI percussis, coelibibus aut coniugiis ut sibi probationes faciant et consultoribus utantur suadendo, meliore femineo statu faciendo, religiosis ordinationibus, enlisting et tribalibus^? sanatoribus coinvolvendis, et multis aliis" (Edward Green, medicus anthropologus Universitatis Harvardianae). Praeterea, ne conclusiva^? probatio aliquae ut solum in abstinentia fulta programmata in aliqua mundi civitate in imminuta VIDH infectione bene successerint dicere necesse est. Quamobrem, praeservativi usus iuxta abstinentiam ferventer monetur. Aliqua confusio a CNN conceptionis superpositione derivata est. Id est:

• Condom (praeservativi usus), eis quorum sexuales mores periculosae sint.
• Needles (acus), solum novis uti, (ute et iace).
• Negotiate (negotiandi capacitas); compromissum invenire ut securissime coitus cum coniuge practicetur et convenientissimi eligendi possibilitas feminae detur.

ABC conceptio vituperata est, quia fidelis infidelis coniugis coniux SCDI infectionis periculum habet. Coniunctionem CNN conceptionis cum ABC conceptione optimum praeventionis pulpitum constituturam esse multi cogitant.

Circumcisio

In praesenti, investigatio opinabilem relationem inter circumcisionem masculinam, in aliquibus culturarum contextibus^? effectam, et VIDH explanat. Nihilominus, UNAIDS circumcisionem in praeventivo VIDH programmate inserere praematurum esse credit. Tamen, experti Africae Australis medici reiteratum cultrorum insterilizatorum usum in adulescentium circumcisionis ritu VIDH diffusionem futurum esse firmant.

Per sanguinem et derivata VIDH infectionem praevenire

Scientifica fundamenta

Syringas condividere vel eis reuti maximum infectionis non solum VIDH, sed etiam hepatitis B et hepatitis C, periculum repraesentat. In Civitatibus Foederatis Americae, tertia omnium novarum VIDH infectionum pars ad hunc permutationis modum reduci possunt, et paene 50 centesimae toxicodependentium hepatitem C habent.

• VIDH infectionis periculum ob unam puncturam per acum, quo iam homo VIDH infectus usus sit, circiter 1 de 150 esse putatur. Prophylaxis postexpositionalis cum anti-VIDH pharmacis ulterius hanc parvam periculi centesimam imminuire potest.

• Universe recognitae cautiones frequenter in Africa Subsahariana et magna Asiae parte ob materialis inopiam ineptamque praeparationem non observantur. Ordo mundi sanitarius circiter 2.5% omnium VIDH infectionum in Africa Subsahariana ob insecuris iniectionibus sanitaria structura practicatis transmitti censetur. Quamobrem, Consilium Generale Civitatum Foederatarum Americanarum, unanimi consensu in medico ambitu sustentatum, civitates urgenter appellavit ut universe iam acceptas cautiones intra proprias suas sanitarias structuras adoptent.

Nexus interni

• Endogenuum retrovirus
• Dies Mundi SCDI
• Wan Yanhai