Abbatia Vangaticiensis

Haec commentatio de urbe et municipio narrat. De alia significatione videatur Abbatia Sanctae Mariae de Vangaditia.

Vide etiam paginam discretivam: Policinum (discretiva).

Abbatia Vangaticiensis^[1] seu Abbatia Policinii^[2] (Italiane Badia Polesine) est Urbs Italiae et municipium, circiter 10 640 incolarum, in Regione Venetia, in Provincia Rodigiensi ac in Policinio historica ac geographica terra, situm. Urbani Vangaticienses^[1] appellantur.

Alia nomina

Alia nomina sunt: Abachia,^[1] Abathia,^[1] Abbatia de Vangaditia,^[2] Abbatia Pollicini,^[3] Abbatia Pollicinii,^[3] Abbatia Vangadiciensis.^[3]

Geographia

Policinum (terra),

Historia

Saeculo 10 incipiente propter marchionem Almericum uxoremque eius Francam abbatia ordinis camaldulensis Sancta Maria dicata, dicta Abbatia de Vangaditia, condita est apud Philistinam ubi villa vocata Pinzone fuit. Haec abbatia praeclara fuit per saecula et nonnullas paroecias rexerat usque ad 7 Septembris 1792, cum abrogata est.

Anno 950 circiter apud villam eam Athesis aggeres rupit et Philistinam diruit.

Clari cives

Aedificia egregia

Abbatia Sanctae Mariae de Vangaditia

Ecclesia Catholica Romana

Abbatia Sanctae Mariae de Vangaditia fuit abbatia territorialis Apostolicae Sedi immediate subiecta. Hodie municipium pertinet ad Dioecesem Adriensem-Rhodigiensem.

Fractiones, vici et loci in municipio

Fractiones

Crocetta
Salvaterra
Villa Bona (Italiane Villa d'Adige)
Villafora.

Municipia finitima

Nexus interni

Rodigium

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Abbatian Vangaticiensem spectant.

Situs interretialis communis proprius. (Italiane)

Pinacotheca

Urbs Italiae^[4]
Collocatio finium municipii in Provincia Rodigiensi.
Mercatus.

Notae

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
↑ ^2.0 ^2.1 Piena Esposizione dei diritti Imperiali ed Estensi, p. 277, 378, 385-386.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
↑ RDL 16 Aprilis 1817, DCG 4 Augusti 1930

[:1-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3

[Estensi-2] 2.0 ^2.1 Piena Esposizione dei diritti Imperiali ed Estensi, p. 277, 378, 385-386.

[fons-nominis-desideratus-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)

[4] RDL 16 Aprilis 1817, DCG 4 Augusti 1930

[1]

[2]

[3]

[4]