wez

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛz/
• Kîtekirin: wez

Cînav

wez

1. ez
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Navdêr

wez nêr

1. rewş, destûdar, kavdan, barûdox, hal, weziyet, zirûf
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Bi wateya "ez" ji kurdî; bi maneya "rewş" ji erebî [Peyv?].

Ji wêjeya klasîk

• Ya ew bi meqamekê nezer dit
  Nasih fekirîn ko we'z û teqrîr
  Nakin bi çu rengî nef' û te'sîr — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Tirkî: ^?esim → tr, ^?nefha → tr