sehm

Kurmancî

Navdêr 1

sehm mê

1. heybet, tirs, xof, dehşet, teror
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Bi husna xwe ilahî kî
  Bi sehm û heybeta dînê
  Nucûm û kewkebê lami — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سه‌هم‎

Etîmolojî

Ji zimanên îranî ku herwiha di pehlewî û farisiya navîn de jî hebû. Berevajî ku tê bawerkirin, "sehm" bi maneya "heybet" ne ji erebî ye.

Werger

• Erebî: ^?خوف‎ → ar, ^?الفـزع‎, ^?الهیبة‎
• Farisî: خوف‎ → fa, سهم‎ → fa
• Îngilîzî: dread → en, great fear, breakneck → en, jeopardous → en, parlous → en, ^?awe → en, ^?bafflement → en, ^?daunting → en, ^?nerve-racking → en, terror → en
• Tirkî: kaos → tr, korku → tr, dehşet → tr, ^?heybet → tr, terör → tr

Navdêr 2

sehm mê

1. par, behr, pişk, parçeya kesekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî سَهْم‎ (sahm).