ortax

Kurmancî

Navdêr

ortax mê û nêr

1. Kesa/ê ku li gel kesek yan hin kesên din xwediyê/a tiştekî yan hin tiştan e.

   Hevmane: hevpar, hevbeş, hevpişk, şirîk

   Ew ortaxê fîrmaya min e. ― Fîrma ya min û wî herduyan e.

   • [Bilbil] Xweş li ser sorgul dinalîn
     Bûne ortaxê di min — (Cigerxwîn: Ey Felek!)

Jê

• ortaxî
• ortaxîtî
• ortaxtî

Etîmolojî

Ji tirkî ortak, hevreha orte ji tirkî orta.

Werger

• Erebî: شريك‎
• Farisî: شریک‎ → fa
• Îngilîzî: partner
• Tirkî: ortak → tr