kif

Kurmancî

Navdêr

kif zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. dengê avêtina kilmûşî ji difinê

   difina xwe kif kirin (difina xwe ji kilmûşî paqij kirin, kilmûş ji pozê xwe avêtin)

Bide ber

• pif
• tif

Binêre herwiha

• kaf
• kef
• kîf

Bikaranîn

Lêker:

• kif kirin

Navdêr:

• kifkirin

Rengdêr:

• kifkirî

Jê

• kifker
• kifkif

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

kif kirin:

• Fînî: niistää → fi
• Îngilîzî: to blow one's nose
• Swêdî: snyta → sv