ajo

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːˈʒoː/
• Kîtekirin: a·jo

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ajo	ajo
Îzafe	ajoya	ajoyên
Çemandî	ajoyê	ajoyan
Nîşandera çemandî	wê ajoyê	wan ajoyan
Bangkirin	ajoyê	ajoyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ajoyek	ajoyin
Îzafe	ajoyeke	ajoyine
Çemandî	ajoyekê	ajoyinan

ajo mê

1. motîv, motîvasyon, insentîv, palder, hander, teşwîq, ho, hokar, prîm, sebeb, sedem,
   tiştê ku mirovî ber bi kirina tiştekî pal dide
   • Bi bikaranîna van çekan re û bi taybet jî bi rêya dejenerasyonê, dînamîzma nava gel pir hêsantir tê tunekirin, gel bê giyan û tevger dimîne û li xwe heyiriye êdî. Tişta di jiyana wan de derdikeve pêş û dibe reng û dengê jiyana wan, ajoyên wan in ku ji giyan û hemû nirx û rengên rastiya dîrokî ya civakê bi dûr in ev ajo. Giyan riziyaye êdî. Lewra dema nirx namîne, pêşî giyan dirize û di giyaneka riziyayî de her cure nexweşîn lê peyda dibe û xwe li der û dora xwe belav dike. — (Mahabad Felat Arda Amidakurd.com 7/2014)
   • Hezkirin tehn û erk ji ajo ye. — (Zana Farqini/Ferhenga Kurdî Tirkî)
2. ajovan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• ajok

Etîmolojî

Paşvesazî ji ajotin.

Werger

• Almanî: Motiv → de nt, Trieb → de n
• Îngilîzî: motive → en, incentive → en, stimulant → en, stimulus → en, ^?chauffeur → en
• Tirkî: güdü → tr, arabacı → tr, saik → tr

Mînangkabawî

Bilêvkirin

• Deng (Îndonezya (Cakarta))^ⓘ
• Deng (Îndonezya (Bekasi City))^ⓘ

Navdêr

ajo

1. (malbat) bira
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Venîsî

Navdêr

ajo nêr

1. (riwek) sîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Spanî

Navdêr

ajo nêr

1. (riwek) sîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)