çîp

 Binêre herwiha: cîp

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃiːp/
• Kîtekirin: çîp

Navdêr 1

çîp nêr, ç-ya req, p-ya nerm

1. (anatomî) laq, lûlaq, qaç, ling
   (ji çokî ta gozekê)
   • Li blûzê wê yê reş, zirav û honandî nihêrîbû, yê ku sîng û berê wê baş dida xuyakirin û ji navê de xwe bera ser çîpên wê yên bi tayteke reş pêçayî dida. — (Mîran Janbar, Qolyeya Cécileê, Weşanxaneya Lîs, 2012, çapa 1em, r. 105, ISBN 9786054497010)

Jê

• çîpî
• çîptazî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Unterschenkel → de m, Wade → de m
• Farisî: ^?ران پا‎, ^?ساق پا‎
• Fînî: sääri → fi
• Îngilîzî: calf → en, shank → en, ^?shin → en, ^?tibia → en, ^?shankpiece, ^?shinbone → en
• Tirkî: bacak → tr, baldır → tr, ^?incik → tr

Navdêr 2

çîp mê

1. qîj, dengê zirav û bilind
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• çîpe-çîp
• çîpîn