kê

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /keː/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: kê

Cînav

kê, k-ya req

1. kîj kesê/î, kîjan kesê/î
   forma tewandî ji cînavê kî

   Tu kê dibînî?

   Em dê biçin cem kê?

   Kê gotiye ku divê em birevin?

   • Ji roja ku cîhan bûye cîhan, kê hespê ku hatiye li ber deriyê wî rawestîyaye bi paşde vegerandiye? — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Ji wêjeya klasîk

• Ew xaliqê bê bab û da
  Xelqno! Ji kê ra ev qese
  Da heq bi urfê nas bikî — (Feqiyê Teyran, )

Agadarî

• Kê forma tewandî ya kî ye. Eger bersiva kî "ez" be (-Ew kî ye. - Ez im.), hingê ya kê jî "min" e (- Kê got. - Min got). Berevajî ku hin kes carina bi şaşî bi kar tînin, kê ne forma mê ya kî ye. Di kî û kê de zayend nîne.

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî, binêre: kî.

Soranî

Cînav

kê

1. kî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Almanî: ^?welche → de, ^?wem → de, ^?wen → de, ^?wer → de
• Erebî: ^?مَنْ‎ → ar (man)
• Farisî:^?چه کسی‎ → fa, ^?کی‎ → fa
• Îngilîzî: ^?whom → en, ^?whose → en