ធន់- បា. សំ. ( ន. ) (ធន “ទ្រព្យ, សម្បតិ្ត” ធាន “ការទ្រទ្រង់” ទ្រព្យរបស់ផ្សេងៗដែលគង់នៅ : គេមានធនធានច្រើន ។
