Jump to content

ជោគ

ពីWiktionary

ជោក សំ. បា. ( ន. ) (យោគ្គ, យោគ្យ; យ > ជ = ជោគ្គ, ជោគ្យ) សេចក្ដី​សុខ​ស្រួល, សេចក្ដី​សម​ប្រកប, សេចក្ដី​កើត​ការ : ថ្ងៃ​មាន​ជោគ, មនុស្ស​មាន​ជោគ, អ្នក​មាន​ជោគ; ព្រះ​មាន​ជោគ (ព្រះ​ភគរ័ត អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ) ។