հերոսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɛɾɔsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հերոսութիւն
վանկեր՝ հե•րո•սութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]հուն. heros- հերոս
Հայերեն
Գոյական
- (բրգ․) մարդու վարքագծի հատուկ ձև, որը բարոյական տեսակետից իրենից ներկայացնում է սխրանք
- հերոս լինելը, հերոսի հատկությունը
- հերոսի կատարած գործ, հերոսական գործ, սխրանք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- դյուցազնություն,
- սխրանք, սխրագործություն, մեծագործություն, հերոսագործություն, քաջագործություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։