Ֆիզիոկրատներ, քաղաքատնտեսական ուղղություն XVIII դարում Ֆրանսիայում։ Ըստ այդ ուղղության՝ հողը կազմում է ժողովրդական հարստության միակ աղբյուրը։ Ֆիզիոկրատները արտադրական էին համարում միայն երկրագործների պարապմունքը, մասամբ հողատերերինը, իսկ բնակչության մնացած դասակարգերի պարապմունքները, ֆիզիոկրատների կարծիքով, արտադրական չեն։ Ձևավորվեց խոշոր հողասեփականություն, իսկ գյուղատնտեսությունը սկսեց կարևոր դեր խաղալ տնտեսության մեջ։ Այդ էր պատճառը որ ֆիզիոկրատները իրենց ուսումնասիրության օբյեկտ դարձրին գյուղատնտեսական արտադրությունը։ Նրանք քննարկելով մերկանտիլիստներին, մերժեցին այն տեսակետը, որ ոսկին ու արծաթը հարստության միակ աղբյուրն են, և առաջ քաշեցին այն պնդումը, որ միայն գյուղատնտեսության մեջ զբաղված աշխատողներն են ստեղծում իրական արդյունք՝ եկամուտ։ Ֆիզիոկրատները առաջարկեցին անցնել ազատ տնտեսավարման մեխանիզմի վրա հիմնված ագրարային հարաբերությունների, ազատ գնագոյացման սկզբունքների։ Նրանք առաջարկեցին գյուղատնտեսական մթերքները արտահանել արտասահման։ Ֆիզիոկրատների ծառայություններից մեկն էլ այն է, որ հավելյալ արդյունքի առաջացման հետազոտությունները անմիջապես տեղափոխվեցին բուն արտադրության մեջ և դրանով իսկ հիմք դրեցին կապիտալիստական արտադրության վերլուծության համար։ Ֆիզիոկրատները առաջիններից էին, որ տվեցին կապիտալի վերլուծությունը։
Այսպիսով, ֆիզիոկրատների դերը տնտեսագիտության պատմության մեջ այն է, որ նրանք երևույթների ուսումնասիրությունը շրջանառության ոլորտից տեղափոխեցին արտադրության ոլորտ և դրանով հիմք դրեցին հասարակական արտադրության գիտական վերլուծությանը։ Իր ժամանակին Կարլ Մարքսը ֆիզիոկրատներին անվանել է ժամանակակից քաղաքատնտեսության իսկական հայրեր։
Տնտեսական քաղաքականության մեջ նրանք հանդես են եկել որպես տնտեսական կյանքին չմիջամտության կողմնակիցներ, ցանկացած մոնոպոլիայի հակառակորդ և ազատ մրցակցության կողմնակիցները։
