Յուլիանա Մատանովիչ
Յուլիանա Մատանովիչ խորվ.՝ Julijana Matanović | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 6, 1959 (65 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Գրադաչաց, Տուզլա կանտոն, Բոսնիա և Հերցեգովինա ֆեդերացիա, Բոսնիա և Հերցեգովինա, ՀՍՖՀ |
| Մասնագիտություն | վիպասան |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} ՀՍՖՀ և  Խորվաթիա |
| Կրթություն | University of Osijek? և Զագրեբի համալսարանի հումանիտար և սոցիալական գիտությունների ֆակուլտետ |
| Աշխատավայր | Զագրեբի համալսարան |
| Պարգևներ | |
| Ամուսին | Pavao Pavličić? |
Յուլիանա Մատանովիչ (խորվ.՝ Julijana Matanović, ապրիլի 6, 1959, Գրադաչաց, Տուզլա կանտոն, Բոսնիա և Հերցեգովինա ֆեդերացիա, Բոսնիա և Հերցեգովինա, ՀՍՖՀ), խորվաթ գրող և գիտնական[2][3]։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Յու․ Մատանովիչը ծնվել է 1959 թվականին, սկզբում սովորել է Ջուրջենովաց դպրոցում, իսկ հետո՝ Նաշիցայի ավագ դպրոցում։ Վերջինս ավարտելուց հետո ընդունվել է Յոսիպ Յուրայ Շտրոսմայերի անվան համալսարան, որն ավարտել է 1982 թվականին՝ ստանալով հարավսլավական լեզուների և գրականության դիպլոմ[4]։ 1998 թվականին պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն Զագրեբի համալսարանում 20-րդ դարի խորվաթական գրականության պատմական վեպի թեմայով (խորվ.՝ Povijesni roman u hrvatskoj književnosti XX. stoljeća)[3]։ 2009 թվականին «Ցիկլոպ» մրցանակ է ստացել «Լավագույն արձակ ստեղծագործություն» անվանակարգում «Ով է վախենում գրական հերոսից» ժողովածուի համար[5]։
ЕՆրա աշխատանքները թարգմանվել են ուկրաիներեն, գերմաներեն, հունգարերեն, սերբերեն, բուլղարերեն, մակեդոներեն և սլովեներեն լեզուներով։
Մատանովիչը մի շարք գիտական մենագրությունների հեղինակ է, որոնց թվում են՝ «Կասկածների չորս չափումներ» (խորվ.՝ «Četiri dimenzije sumnje»), 1989; «Մաներիզմ և բարոկկո» (խորվ.՝ «Manirizam i barok»), 1991; «Բարոկկոն ժամանակակից տեսանկյունից» (խորվ.՝ Barok iz suvremenosti gledat), 1992; «Իվան Գունդուլիչ» (խորվ.՝ «Ivan Gundulić»),1993; «Եզակի թիվ առաջին դեմք» (խորվ.՝ «Prvo lice jednine»),1997; «Լավ սովորություններ» (խորվ.՝ «Lijepi običaji»), 2000։
Իր գրական և գրական-քննադատական գործունեության համար, բացի «Ցիկլոպ» մրցանակից (2009), նշված է «Հարավսլավիայի կոմունիստական երիտասարդության միության յոթ քարտուղարներ» (1989), «Իոսիֆ և Իվան Կոզարաց» (1997) և «Յուլիա Բենեշիչ» (2003) մրցանակներով։
Ընտրված մատենագիտություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Ինչու եմ ես Ձեզ ստել» (խորվ.՝ Zašto sam vam lagala), 1997։
- «Խմբագրում գրողի մասին» (խորվ.՝ Bilješka o piscu), 2000, 9789531421089, .
- (խորվ.՝ Lijepi običaji), 2000։
- (խորվ.՝ Kao da smo otac i kći) , 2003, 9789532008517, .
- (խորվ.՝ Krsto i Lucijan), 2003։
- (խորվ.՝ Laura nije samo anegdota), 2005։
- «Էլ ով է վախենում գրական հերոսից» (խորվ.՝ Tko se boji lika još), 2008, 9789531208314, .
- «Կանանց, տղամարդկանց, քաղաքների և բաժանումների գիրք» (խորվ.՝ Knjiga od žena, muškaraca, gradova i rastanaka), 2009։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Knjižnice grada Zagreba - Hrvatski centar za dječju knjigu - Nagrada "Anto Gardaš"
- ↑ «Julijana Matanović otvorila dušu: Napokon progovorila o teškom putu prema majčinstvu». direktno.hr (խորվաթերեն). 2018 թ․ փետրվարի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 22-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 15-ին.
- ↑ 3,0 3,1 «Matanović, Julijana | Hrvatska enciklopedija». www.enciklopedija.hr. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 6-ին.
- ↑ «Юлиана Матанович» (PDF).
- ↑ Фудерер, Т.О. Граматичні трансформації при художньому перекладі прози з хорватської мови на українську.
| ||||||||||||||||
