Մարգարիտա Իգեր
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | օգոստոսի 12, 1863 |
| Ծննդավայր | Լիմերիկ, Մանսթեր, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն |
| Մահացել է | 1936 |
| Մահվան վայր | Միացյալ Թագավորություն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Մասնագիտություն | դայակ |
Մարգարիտա Ալեքսանդրա Իգեր (անգլ.՝ Margaretta Alexandra Eagar, օգոստոսի 12, 1863, Լիմերիկ, Մանսթեր, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - 1936, Միացյալ Թագավորություն), բուժքույր և դաստիարակչուհի։
Նիկոլայ II-ի և Ալեքսանդրա Ֆեոդորովնայի երեխաների դաստիարակ, հուշերի գրքի հեղինակ։
Իգերը գրել է «Վեց տարի Ռուսաստանի կայսերական արքունիքում» (անգլ.՝ Six Years at the Russian Court) հուշագրությունը՝ Ռոմանովների ընտանիքի հետ գտնվելու ժամանակի մասին։
Երիտասարդություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Իգերը ծնվել է 1863 թվականի օգոստոսի 12-ին Իռլանդիայի Լիմերիկ քաղաքում։ Ֆրենսիս Հոլդեն և Ֆրենկիս Իգեր բողոքական զույգի տասը երեխաներից մեկն էր։ Բելֆաստում սովորում էր բժշկություն, ինչպես նաև ապաստարանում աշխատում էր որպես բուժքույր[1]։
Աշխատանքն արքունիքում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1898-1904 թվականներին Իգերը Նիկոլայ II-ի դուստրերի դաստիարակն էր։ Ավելի ուշ, Մեծ դքսուհու մորաքույրը՝ Օլգա Ալեքսանդրովնան հիշել է, որ օրիորդ Իգերը հետաքրքրված էր քաղաքականությամբ[2].
|
Հայրիկին հասնելու ցանկությամբ փոքրիկ Մարիան փախել է լոգարանից, մերկ ներխուժել պալատի միջանցքները, մինչդեռ դայակը՝ օրիորդ Իգերը, որը քաղաքականության սիրահար էր, իր օգնականի հետ խանդավառությամբ քննարկում էր Դրեյֆուսի դատը։ Բարեբախտաբար ես այդ պահին հասա, վերցրեցի փոքրիկին և տարա օրիորդ Իգերի մոտ, որը դեռ խոսում էր Դրեյֆուսի մասին[3]։ | 
|
Օրիորդ Իգերի օգնությամբ չորս Մեծ դքսուհիներ սովորել են անգլերեն և նույնիսկ իռլանդական շեշտադրումները զգացվում էին այնքան, որ աղջիկները հասունանալուց հետո ստիպված եղան վարձել անգլիացի դաստիարակ Չարլզ Սիդնեյին[4]։
Իգերը, որը դաստիարակել է բոլոր չորս Մեծ դքսուհիներին, իր գրքում գրել է, որ թագավորական ընտանիքը լքել է անձնական պատճառներով։ Ըստ վարկածներից մեկի, նա աշխատանքից հեռացվել է ռուս-ճապոնական պատերազմի հետ կապված լարված քաղաքական իրավիճակի պատճառով։ Բրիտանիան ակտիվորեն աջակցում էր Ճապոնիային։
Որոշ ժամանակ անց
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծառայության ընթացքում Իգերը կենսաթոշակ է ստացել Ռուսաստանի կառավարությունից։ Նա նամակագրվել է Մեծ դքսուհիների հետ մինչ նրանց սպանությունը՝ 1918 թվականը։ Հետագայում ղեկավարել է պանսիոնը, որն անհաջող էր և արդյունքում առաջացավ պարտքեր։ Նրա ընտանիքի անդամները նշել են, որ իրեն հաճախ հետապնդում են իր դաստիարակած աղջիկների դաժան սպանության մասին մտքերը։ Մինչև իր մահանալը (1936 թվական) անհանգստացել է նրանց համար[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Zeepvat, Charlotte, From Cradle to Crown: British Nannies and Governesses at the World’s Royal Courts
- ↑ Massie, Robert K., Nicholas and Alexandra, 1967, Dell Publishing Co., ISBN 0440163587, стр. 132
- ↑ Vorres, Ian (1965), The Last Grand Duchess, Scribner. ASIN B0007E0JK0
- ↑ Alexander Palace Diaries
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Дневники Александровского дворца (EN)
- Massie, Robert K., Nicholas and Alexandra, 1967, Dell Publishing Co., ISBN 0440163587
- Zeepvat, Charlotte, From Cradle to Crown: British Nannies and Governesses at the World’s Royal Courts, Sutton Publishing, ASIN B000GREBC0
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Նիկոլայ II
- Ալեքսանդրա Ֆեոդորովնա (Ալիքս)
- Օլգա Նիկոլաևնա Ռոմանովա (մեծ իշխանուհի)
- Տատյանա Նիկոլաևնա Ռոմանովա (մեծ իշխանուհի)
- Անաստասիա Նիկոլաևնա Ռոմանովա
- Ռոմանովներ