Մասրենի վահանակիր (լատին․՝ Rosa corymbifera Borkh), վարդազգիների ընտանիքի, մասրենի ցեղի բույս։
Բարձր, տերևաթափ թուփ է 2-3 մ բարձրությամբ։ Տերևիկները մազմզուկապատ են (երբեմն միայն ներքևից, ջղերի երկարությամբ), 5-7 հատ, խոշոր, ձվաձև, փետրաատամնաեզր, հազվադեպ կրկնակի ատամնաեզր, սակավաթիվ գեղձիկներով։ Փշերը միատիպ են, կեռիկաձև ծռված։ Ծաղիկներն ունեն երկար կոթուններ, սպիտակ են կամ սպիտակ վարդագույն։ Հիպանթիումը հարթ է, մերկ կամ թեթևակի գեղձապատ ոտիկով։ Բաժակաթերթիկները դեպի ցած են թեքված, փետրաձև են, երբեմն համարյա քնարաձև, մնում են պտղի վրա։
Տարածված է Կովկասում, նախկին ԽՍՀՄ-ի եվրոպական մասում, Միջին Ասիայում, Արևելյան Եվրոպայում, Հյուսիսային Աֆրիկայում, Առաջավոր Ասիայում։ Հայաստանում հանդիպում է Իջևանի, Շամշադինի, Նոյեմբերյանի շրջաններում, Արարատյան դաշտում,
Վայքում, Ջանգեզուրում, Մեղրիում, Սևանի ավազանում, որտեղ աճում է միջին և վերին լեռնային գոտիներում, թփուտներում, անտառների եզրերին, բաց, լուսավոր վայրերում, առուների եզրերին, արոտավայրերում։
Արժեքավոր պատվաստակալ է։ Էկոլոգիական խումբը՝ XI: Մշակության հավանական շրջանները 1-32[1]։
