Jump to content

Խաչկավանք (Էրզրումի գավառ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Խաչկավանք
Վարչական տարածքԱրևմտյան Հայաստան
ՎիլայեթԷրզրումի վիլայեթ
ԳավառԷրզրումի գավառ
Այլ անվանումներԽաչափայտ, Խաչկա գյուղ, Խաչկավան, Խաչքավան, Կզւլվանք
Պաշտոնական լեզուՀայերեն, այլ
Ազգային կազմՀայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), թուրքեր
Կրոնական կազմՔրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը), այլ
Ժամային գոտիUTC 3
Փոստային ինդեքսներ25000
Խաչկավանք (Էրզրումի գավառ) (Աշխարհ)##
Խաչկավանք (Էրզրումի գավառ) (Աշխարհ)

Խաչկավանք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Էրզրումի գավառում[1]։ Գտնվում էր Էրզրում քաղաքից 20 կմ հյուսիս, Արևմտյան Եփրատի ավազանի գետակներից մեկի ափին, Ծաղկավետ լեռան հարավային փեշերին։

Անվան ստուգաբանություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ավանդության Հերակլ Կայսեր Պասրկաստանի դեմ մղած կռիվների ժամանակ այս վայր է բերվել Քրիստոսի խաչափայտը, որի խփված տեղից աղբյուր է բխել։ Այդ աղբյուրի մոտ էլ կառուցվել է վանք, որը կոչվել է Խաչկավանք։ Իսկ ավելի ուշ ստեղծված բնակավայրը ևս կոչվել է վանքի անունով։

Գյուղի բնակիչների մի մասը 1830 թվականին գաղթել է Ախալքալաքի շրջանի Խանդո գյուղ։ Հայերը բռնի տեղահանվել են Մեծ Եղեռնի ժամանակ։

Բնակչություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1877-1878 թվականներին ուներ 7 տուն հայ և 26 թուրք, իսկ 1909 թվականին 14 տուն հայ և 38 տուն թուրք բնակիչ։ Նախքան 1915 թվականի Մեծ եղեռնը ուներ 50 տուն հայ բնակիչ։

Տնտեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը երկրագործություն, այգեգործություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։

Պատմամշակութային կառույցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղում էր գտնվում Խաչկավանք անունով վանքը, որն ավելի հին է քան գյուղը։ Այն կառուցվել է VII դարում։ Տաճարն ունի հաստ և ամրապինդ պատեր։ Տաճարի հարավային կողմում գտնվում են միաբանների խցեր, ուխտավորների սենյակներ, արձանագրություն ունեցող դամբարաններ և խաչքարեր։ Խաչքարերից մեկը 1229 թվականի է։

Գյուղն ուներ հայկական վարժարան։

Գյուղը եղել է գրչության կենտրոն[2]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Կարինի նահանգի Կարինի գավառ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
  2. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 672-672