Ժան Ալո

Ժան Ալո; ֆր.՝ Jean Alaux
Ծնվել է	հունվարի 15, 1786[…]
Ծննդավայր	Բորդո
Վախճանվել է	մարտի 2, 1864[…] (78 տարեկան)
Մահվան վայր	Կոնտի նավամատույց, Փարիզի 6-րդ շրջան
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց և Հռոմի ֆրանսիական ակադեմիա (1820)
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ժանր	պատմական գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներ	Battle of Denain, 24 July 1712?, Battle of Villaviciosa, December 10, 1710? և The storming of Valenciennes?
Ուսուցիչ	Pierre Lacour the Elder? և Պիեր Նարցիս Գերեն
Աշակերտներ	Charles Marionneau?
Պարգևներ	և Հռոմեական մրցանակ
Պաշտոն	director of the French Academy in Rome?
Անդամակցություն	Գեղեցիկ արվեստների ակադեմիա
Ամուսին	Fanny Alaux?
	Jean Alaux Վիքիպահեստում

Ժան Ալո (ֆր.՝ Jean Alaux, հունվարի 15, 1786(1786-01-15)^[1]^[2]^[3]^[…], Բորդո^[4] - մարտի 2, 1864(1864-03-02)^[1]^[2]^[3]^[…], Կոնտի նավամատույց, Փարիզի 6-րդ շրջան^[4]), ֆրանսիացի նկարիչ։

Կենսագրություն

Ծնվել է Ֆրանսիայի հարավարևմտյան Բորդո խոշոր նավահանգստային քաղաքում՝ կերպարվեստի հետ սերտ կապ ունեցող ընտանիքում։ Նկարիչներ են եղել Ժանի հայրն ու նրա երկու եղբայրները, և նրանցից մեկը բավական համբավ է ձեռք բերել որպես վիմագիր և փորագրիչ։ Շարունակելով ընտանեկան ավանդույթը՝ Ժան Ալոն նախ ընդունվել է Բորդոյի Գեղարվեստի դպրոց, որտեղ սովորել է Պիեռ Լակուրի մոտ, այնուհետև սովորել է Փարիզի Գեղարվեստի դպրոց՝ Պիեռ Նարսիս Գերենի արվեստանոցում^[6], որտեղ նրա դասընկերն է եղել նկարիչ Օրաս Վերնեն։

1814 թվականին Ժան Ալոն արժանացել է II աստիճանի Հռոմեական մրցանակի, իսկ 1815 թվականին՝ I աստիճանի Հռոմեական մրցանակի՝ «Բրիսեիդան սգում է Պատրոկլեսի մարմնի վրա Աքիլլեսի վրանում» թեմայով նկարի համար^[7]։ Մրցանակի կանոնների համաձայն՝ Ալոն՝ որպես դրա դափնեկիր, պետական ծախսերով մեկնել է Հռոմ, որտեղ չորս տարի ապրել է Վիլլա Մեդիչիիում և ընկերացել Էնգրի հետ։ Այս բարեկամության ստեղծագործական արդյունքներն էին Էնգրի հեղինակած՝ Ալոյի երկու դիմանկարները և Ալոյի «Էնգրի արվեստանոցը» նկարը։

Ալոն հայտնի էր որպես պատմական և առասպելական թեմաներով նկարների հեղինակ, և այս կարգավիճակում նա վայելում էր իր ֆրանսիացի ժամանակակիցների շարքում ամենալայն ճանաչումը քաղաքական ռեժիմի բոլոր փոփոխությունների ընթացքում։ Նապոլեոնի օրոք նա շահել է Հռոմի մրցանակը։ Ռեակցիայի ժամանակ՝ 1824 թվականին, Ալոն ստացել է Փարիզյան սալոնի 1-ին աստիճանի շքանշան, իսկ 1828 թվականին պարգևատրվել է Պատվո լեգեոնի շքանշանով։ Հուլիսյան հեղափոխությունից հետո նա դարձել է թագավոր Լուի Ֆիլիպի սիրելի նկարիչը և նրա պատվերով աշխատել է Վերսալում։ Երկրորդ կայսրության օրոք Նապոլեոն III-ը նկարչին վստահել է նկարազարդել Լյուքսեմբուրգյան պալատի մեծ գմբեթը և վերականգնել նկարները Ֆոնտենբլոյի ապարանքում։

1848 թվականին Ալոն ստացել է Պատվո լեգեոնի հաջորդ՝ սպայի աստիճանը, 1847-1852 թվականներին ղեկավարել է Հռոմի Ֆրանսիական ակադեմիան^[8], իսկ 1851 թվականին ընտրվել է Փարիզի Գեղարվեստի ակադեմիայի իսկական անդամ՝ պատիվ, որին քչերն էին արժանանում։

Ժան Ալոն ամուսնացած էր նկարչուհի Ֆանի Ալոյի (օրիորդական ազգանունը՝ Լեժե) հետ, որի առաջին ամուսինը եղել էր Ժան Ալոյի վաղ մահացած ընկերը՝ Լուի Վինսենթ Լեոն Պալյերը։ Նրանց ժառանգներից ոմանք նույնպես դարձել են արվեստագետներ, ինչպիսիք են Գյուստավ Ալոն (1887-1965) և Ժան-Պիեռ Ալոն (1925-2020)։

Ժան Ալոն մահացել է 1864 թվականին Փարիզում^[8] և թաղվել Մոնմարտրի գերեզմանատանը։

Պատկերասրահ

Ֆրանսիայի մարշալ Յոսիաս Ռանցաուն: 1834, Վերսալ
Ֆրանսիայի գլխավոր մարշալ Վիլլարը Դենենի օրոք: 1839, Վերսալ
Ֆրանսիացի հրամանատար դուքս Լուի Ժոզեֆ դե Վանդոմը և Իսպանիայի թագավոր Ֆիլիպ V-ը Վիլյավիսիոսի ճակատամարտում։ 1836, Վերսալ
Դրվագ Վալանսյենի պաշարումից
Հերմես և Պանդորա
Էնգրի արվեստանոցը Հռոմում
Ֆրանսիայի մարշալ Ֆրանսուա դե Բասսոմպիեր
Նկարիչ Լեոն Պալյերը Հռոմի Վիլլա Մեդիչիի իր սենյակում

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Jean Alaux (նիդերլ.)
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Jean Alaux // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2017. — ISBN 978-0-19-977378-7 — doi:10.1093/BENZ/9780199773787.ARTICLE.B00001962
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #13006792X // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ AGORHA (ֆր.) — 2009.
↑ Grunchec, P. (1985). The Grand Prix de Rome: Paintings from the École des Beaux-Arts, 1797-1863. Washington, DC: International Exhibitions Foundation. p.147. 0883970759.
↑ Grunchec, P. (1985). The Grand Prix de Rome: Paintings from the École des Beaux-Arts, 1797-1863. Washington, DC: International Exhibitions Foundation. p. 64. 0883970759.
↑ ^8,0 ^8,1 A director of the French Academy in Rome (The Chautauquan: Organ of the Chautauqua Literary and Scientific Circle, 1891) pp. 352-5.

Գրականություն

Grunchec, P. (1985). The Grand Prix de Rome: Paintings from the École des Beaux-Arts, 1797-1863. Washington, DC: International Exhibitions Foundation. p. 64, p. 147 ISBN 0883970759.
Émile Bellier de La Chavignerie, Louis Auvray. Dictionnaire général des artistes de l'école française depuis l'origine des arts du dessin jusqu'à nos jours, tome 1, Paris, Librairie Renouard, 1883, p. 9.
Eugène Guillaume. Un directeur de l’Académie de France à Rome. M. Jean Alaux. Revue des Deux Mondes, tome 101, 1890.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Ալո» հոդվածին։

[_83e8ed30a6d35a85-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_4a9c3088190c7bdb-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Jean Alaux (նիդերլ.)

[_bc32cb68b6b8cb8f-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Jean Alaux // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2017. — ISBN 978-0-19-977378-7 — doi:10.1093/BENZ/9780199773787.ARTICLE.B00001962

[_efba78dd5f7b2a15-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #13006792X // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_b4eb39c8ae3f5b36-5] AGORHA (ֆր.) — 2009.

[6] Grunchec, P. (1985). The Grand Prix de Rome: Paintings from the École des Beaux-Arts, 1797-1863. Washington, DC: International Exhibitions Foundation. p.147. 0883970759.

[7] Grunchec, P. (1985). The Grand Prix de Rome: Paintings from the École des Beaux-Arts, 1797-1863. Washington, DC: International Exhibitions Foundation. p. 64. 0883970759.

[Chau-8] 8,0 ^8,1 A director of the French Academy in Rome (The Chautauquan: Organ of the Chautauqua Literary and Scientific Circle, 1891) pp. 352-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]