Անատոլի Կինախ
| Անատոլի Կինախ | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Party of Industrialists and Entrepreneurs of Ukraine? և Շրջանների կուսակցություն |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Սանկտ Պետերբուրգի ծովային տեխնիկական համալսարան |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ |
| Ծննդյան օր | օգոստոսի 4, 1954[1][2] (70 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Brătușeni, Edineț District, Մոլդովա |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա
|
| Կայք՝ | kinakh.com.ua |
| Ինքնագիր | 
|
| Պարգևներ |
    և  |
Անատոլի Կիրիլի Կինախ (ուկրաիներեն՝ Анатолій Кирилович Кінах; օգոստոսի 4, 1954[1][2], Brătușeni, Edineț District, Մոլդովա), Ուկրաինայի քաղաքական և պետական գործիչ, ղեկավար Ուկրաինայի արդյունաբերողների և գործարարների միության (ՈՒԱԳՄ), 1997 թվականից Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր 1-ին և 3-7 գումարումների[3], էկոնոմիկայի նախարար (2007), անվտանգության խորհրդի քարտուղար (2005-2006), Ուկրաինայի վարչապետ (2001-2002)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է Մոլդովայի Ուկրաինական գյուղում, բանվորի և կոլխոզնիցայի ընտանիքում[4], ուկրաինացի[3][5]։
Կրթություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1972 թվականին ընդունվել Է Լենինգրադի Միջին մասնագիտական տեխնիկական ուսումնարան[6], որն ավարտել է կարմիր դիպլոմով։
Ավարտել է Լենինգրադի նավաշինարարական ինստիտուտը (1978), ինժեներ-նավաշինարար։ Եղել է ինստիտուտի բռնցքամարտի չեմպիոն[7]։
Կարիերա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ավարտելուց հետո մինչ ինստիտուտի աշխատանքի բաշխումը աշխատել է Տալլինի նավաշինարան (7-րդ ռազմական) գործարանում դոկովի վարպետ։ 1981 թվականին տեղափոխվել է Նիկոլաև, որտեղ աշխատել է «Օկեան» նավաշինական գործարանում որպես վարպետ, ավագ վարպետ, տեղակալ, 1988 թվականից արտադրության պետ[4]։
Քաղաքական գործունեություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1989 թվականին դարձել է Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցություն անդամության թեկնածու։ Ընտրվել է աշխատանքային կոլեկտիվի խորհրդի նախագահ և 1990 թվականին ձեռնարկության կոլեկտիվի կողմից առաջադրվել է ժողովրդական պատգամավորների թեկնածու[8]։
1990 թվականի ապրիլից ընտրվել է Ուկրաինայի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության Գերագույն խորհրդի XII գումարման 284-րդ շրջանում (Նիկոլաև)։ Անդամակցել Է «Դեմոկրատական պլատֆորմին», իսկ դրա հիման վրա Ուկրաինայի ժողովրդավարական վերածննդի կուսակցության կազմավորումից հետո մտել է նրա խորհրդարանական խմբակցություն (բայց ոչ կուսակցության մեջ) և ընդդիմադիր խորհրդարանական «Նարոդնա Ռադա» դաշինք[6]։ 1990-1992 թվականներին աշխատել է տնտեսական բարեփոխումների հարցերով խորհրդարանական հանձնաժողովում։ 1992 թվականի փետրվարին անդամակցել է «Նովա Ուկրաինա» պատգամավորական միավորմանը, որը ստեղծվել է Վլադիմիր Լանովոյի բարեփոխումներին աջակցելու պաշտոնական նպատակով[6]։ Պատգամավորական լիազորությունները վայր դրեց 1992 թվականի հունիսի 18-ին[6]։
1992 թվականի մարտից մինչև 1995 թվականի փետրվար Ուկրաինայի նախագահի ներկայացուցիչ Լ. Կրավչուկան Նիկոլաևի շրջանում[4]։ 1994 թվականի գարնանը ընտրվել է Նիկոլաևի մարզային խորհրդի պատգամավոր, իսկ 1994 թվականի հունիսի 26-ին ընտրվել է մարզխորհրդի նախագահ, որն այդ ժամանակ ընտրվում էր ուղղակի ժողովրդական քվեարկությամբ՝ ստանալով ընտրողների ձայների ավելի քան 70 տոկոսը[6][8][9]
1995 թվականի հուլիսի 3-ին Կուչմայի նախագահի հրամանագրով նշանակվել է փոխվարչապետ Եվգենի Մարչուկի կառավարությունում արդյունաբերական քաղաքականության հարցերով։ Մարչուկի հրաժարականից հետո 1996 թվականի մայիսի վերջին չորս ամսվա ընթացքում մնացել էր փոխվարչապետի պաշտոնակատար Պավել Լազարենկոն։ 1996 թվականի սեպտեմբերի 21-ին ազատվել է այդ պաշտոնից և նշանակվել նախագահի արդյունաբերական քաղաքականության հարցերով արտահաստիքային խորհրդական (1996-2000), Ուկրաինայի նախագահի բարձրագույն տնտեսական խորհրդի անդամ (1997 թվականի հուլիսից)։
23-24 փետրվարի 1996 թվականին մասնակցել է կենտոնամենտալ ուժերի միավորման համագումարին, որի հիման վրա ՈւԺՎԿ-ի և «Նովա Ուկրաինա» միավորման մասի հիման վրա ստեղծվել է ժողովրդական ժողովրդավարական կուսակցություն (ԱԴԿ), անդամակցել է նրան, ընտրվել է նրա ղեկավարության անդամ։ Մինչև 2000 թվականը եղել է Ազգային-Դեմոկրատական Կուսակցության քաղխորհրդի անդամ և տնտեսագիտության քարտուղար։
1996 թվականի հոկտեմբերից Ուկրաինայի արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահն է։
1998 թվականին ընտրվել է Գերագույն Ռադայի պատգամավոր Նիկոլաևսկի մարզի ընտրատարածքներից մեկով։ Գրանցվել է նաև թիվ 5 կուսակցության ցուցակում ԱԴԿ։ Գրանցվել է ԱԴԿ-ի խմբակցությունում։ Լիազորությունները վայր դրեց 2001 թվականի հոկտեմբերի 4-ին։ Արդյունաբերական քաղաքականության հարցերով կոմիտեի նախագահ (Հուլիս 1998-փետրվար 2000)։
1999 թվականի մայիսին ԱԴԿ-ի համագումարում հանդես է եկել կուսակցության կողմից Լեոնիդ Կուչմայի թեկնածությանը սատարելու օգտին նախագահական ընտրություններում[6]։
1999 թվականի օգոստոսին նշանակվել է տեղ-ի հարցերով առաջին փոխվարչապետ Վալերի Պուստովոյտենկոյի կառավարությունում (մինչև 2000 թվականը)։
2000 թվականի փետրվարին գլխավորել Է Ուկրաինայի արդյունաբերողների և գործարարների կուսակցությունը։
20 մայիսի 2001 21 նոյեմբերի 2002-Ուկրաինայի վարչապետ։
2002 թվականի մարտին խորհրդարան է անցել Հանուն միասնական Ուկրաինայի ընտրական դաշինքի կազմում, սակայն հրաժարվել է պատգամավորությունից՝ մնալով վարչապետ։
2003 թվականից գլխավորել Է Ուկրաինայի գործատուների ֆեդերացիան։
Առաջադրել է իր թեկնածությունը 2004 թվականի նախագահական ընտրություններում՝ ստանալով ձայների 0,93 տոկոսը։ Ընտրությունների առաջին փուլից հետո պաշտպանել է թեկնածու Վիկտոր Յուշչենկոյին։
2005 թվականի փետրվարից մինչև սեպտեմբեր Ուկրաինայի առաջին փոխվարչապետ (Յուլիա Տիմոշենկոյի կառավարությունում)։
2005 թվականի սեպտեմբերի 27-ից՝ ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղար։ 2006 թվականի մայիսին հրաժարական է տվել ժողովրդական պատգամավոր ընտրվելու կապակցությամբ։
2006 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին Ուկրաինայի արդյունաբերողների և գործարարների կուսակցությունը մասնակցել է «Մեր Ուկրաինան» կոալիցիայի կազմում, Կինախը դաշինքի ընտրական ցուցակում թիվ 2-ն էր։
2006 թվականի հունիսից մինչև 2007 թվականի ապրիլը Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության հարցերով կոմիտեի նախագահ։
2007 թվականի մարտին իր պատգամավորական խմբի հետ դուրս եկավ Մեր Ուկրաինան խմբակցությունից, նշանակվեց Վիկտոր Յանուկովիչի կառավարությունում էկոնոմիկայի նախարար։
2007 թվականի նոյեմբերից Ուկրաինայի VI գումարման Ժողովրդական պատգամավոր է ընտրվել Ռեգիոնների կուսակցության (№ 53) ցուցակով։
2010 թվականի մարտի 11-ից մինչև 2014 թվականի փետրվար Ուկրաինայի նախագահի արտահաստիքային խորհրդականը[10]։
2012 թվականի դեկտեմբերից Ուկրաինայի VII գումարման Ժողովրդական պատգամավոր է ընտրվել Ռեգիոնների կուսակցության (№59) ցուցակով։ 2014 թվականի փետրվարի 22-ին դուրս է եկել Ռեգիոնների կուսակցության խմբակցությունից։
2014 թվականի ընտրություններում թեկնածուն ինքնաառաջադրված է մեծամասնական ընտրատարածքից Նիկոլաևում։
Ապրում է Կիևում 1995 թվականից, մինչ այդ 1981 թվականից ապրել է Նիկոլաևում[11]։ Տնտեսական կիբեռնետիկայի ակադեմիայի ակադեմիկոս[3]։
Ընտանիք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կինը Մարինա Վլադիմիրովնան (ծնված 1960 թվականին) լրագրող է։ Երեք դուստր (երկու ավագները՝ ամուսինների մյուս ամուսնությունից[12]): Ավագ Նատալյա Կովալկոն (Չաուսովա) (ծնված 1980 թվականին) իրավաբան է, իրավաբանական գիտությունների թեկնածու։ Զոյա Կինախ-Կուզմենկոյի (Չաուսովա) կրտսեր դուստրը (ծնված 1984 թվականի) լեզվաբան է, սովորում է լեզուներ։ Փոքր Սոֆիա (ծնված 2000 թվականի) աշակերտուհի է։ Երկու թոռնուհիներ Մաշան և Ժենյան և թոռները Միխայիլ 2012-ը[13] և Վենիամին։
Մրցանակներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Արժանիքների համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան (2011 թվական)[14]
- Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի IV աստիճանի շքանշան (2007 թվական)[15]
- Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի V աստիճանի շքանշան (2004 թվական)[16]
- «Լիտվային մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի հրամանատար (10 հունվարի 2006 թվական)[17]
- Ուկրաինայի անկախության 25 տարի հոբելյանական մեդալ
Պետր Մոգիլի անվան Նիկոլաևի պետկան հւմանիտար համալսարանի պատվավոր պրոֆեսորի կոչում։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Довідка: Кінах Анатолій Кирилович». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 22-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Миколаївська область : Кинах Анатолій Кирилович». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ Анатолій Кінах
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «Кинах Анатолий Кириллович | УРА-Досье - УРА-Информ». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ Анатолий Кинах. Сумасшедший папа - Новости Украины - From-UA
- ↑ 8,0 8,1 «Архивированная копия». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.
- ↑ «Скользкий промышленник. Какими стимулами руководствуется в своих действиях Анатолий Кинах? | Четверта влада». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ «Указ Президента Украины № 343/2010 «О назначении А.Кинаха Советником Президента Украины»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ «Вечерний Николаев газета Николаев Украина ИНТЕРВЬЮ "ВН" - Анатолий Кинах: «Не могу оставаться сторонним наблюдателем»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ Первый вице-премьер Анатолий Кинах. Неофициальная биография | Украинская правда
- ↑ Анатолий Кинах: «Наконец-то у меня появился партнер для рыбалки!» - Газета «ФАКТЫ и комментарии»
- ↑ «Указ Президента Украины № 845/2011 от 23 августа 2011 года «О награждении государственными наградами Украины по случаю 20-й годовщины независимости Украины»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ «Ющенко продолжает всех награждать орденами». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 29-ին.
- ↑ А. Кинах награждён орденом князя Ярослава Мудрого V степени
- ↑ Указ Президента Литвы от 10 января 2006 года № 491
Աղբյուրներ և գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- В. В. Головко. Кінах Анатолій Кирилович //
- С. М. Горбань. Кінах Анатолій Кирилович //
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Л. В. Губерський. Кінах Анатолій Кирилович // Українська дипломатична енциклопедія: У 2-х т. /Редкол.:Л. В. Губерський (голова) та ін. — К: Знання України, 2004 — Т.1 — 760с. ISBN 966-316-039-X
- В. Головко. Кінах Анатолій Кирилович // Політична енциклопедія. Редкол.: Ю. Левенець (голова), Ю. Шаповал (заст. голови) та ін. — К.: Парламентське видавництво, 2011. — с.330 ISBN 978-966-611-818-2
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Анатолий Кинах Արխիվացված 2018-08-07 Wayback Machine
- Досье на Анатолия Кинаха — ЛІГА.Досье
- Мониторинг политической деятельности Анатолия Кинаха
- Кинах не хочет парламентские выборы в 2011 году(չաշխատող հղում)
- Досье на Анатолия Кинаха
- Довідник «Хто є хто в Україні», видавництво «К. І.С»
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անատոլի Կինախ» հոդվածին։ |
| ||||||
