Ալյոխինը մտավ աշխարհի ուժեղագույն շախմատիստների ցուցակի մեջ Առաջին համաշխարհային պատերազմից առաջ՝ գրավելով երրորդ տեղը 1914 թվականի պետերբուրգյան մրցաշարի ժամանակ, իսկ 1921 թ. նա լքում է Ռուսաստանը և մշտական բնակություն հաստատում Ֆրանսիայում, որտեղ քաղաքացիություն է ստանում 1925 թ.։ 1927 թ. Ալյոխինը նվաճել է աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը՝ հաղթելով անհաղթ համարվող Խոսե Ռաուլ Կապաբլանկային և այնուհետև մի քանի տարի շարունակ՝ մրցակիցների նկատմամբ մեծ առավելության հասնելով, հաղթում էր իր ժամանակի խոշորագույն մրցաշարերում։ Երկու անգամ (1929 և 1933 թթ.) Ալյոխինը Եֆիմ Բոգոլյուբովի դեմ խաղի ժամանակ պաշտպանել է իր տիտղոսը, 1935 թ. նա պարտվել է Մաքս Էյվեին, սակայն երկու տարի անց հաղթել է ռևանշ-մենամարտի ժամանակ և պահպանում էր իր տիտղոսը մինչ մահը։ Ալյոխինը դարձել է աշխարհի միակ շախմատի չեմպիոնը, ով մահացել է անհաղթ։
Ալյոխինը խիստ բազմակողմանի շախմատիստ էր։ Ամենից շատ նա հայտնի է խաղի հարձակողական ոճով և ազդեցիկ, խորը հաշվարկված հնարքներով։ Բացի այդ, նրան են պատկանում սկզբնախաղում մեծ քանակությամբ տեսական մշակումներ, նա տիրապետում էր վերջնախաղի բարձր տեխնիկայի։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 184)։