Kulkaty rupik
| |
| Kulkaty rupik (Saxifraga granulata) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Eudikotyledony Jadrowe eudikotyledony | |
| rjad: | (Saxifragales) |
| swójba: | Rupikowe rostliny (Saxifragaceae) |
| ród: | Rupik[1][2] (Saxifraga) |
| družina: | Kulkaty rupik |
| wědomostne mjeno | |
| Saxifraga granulata | |
| L. (1753) | |
Kulkaty rupik (Saxifraga granulata) je rostlina ze swójby rupikowych rostlinow (Saxifragaceae). Dalše serbske mjeno je kulkač.
Poddružinje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Ma dwě poddružinje:
- S. granulata ssp. graniticola D. A. Webb
- S. granulata ssp. granulata L.
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kulkaty rupik je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač 30 cm a je lěpjato-žałzojće kosmaty. Na spódku ma mnoholičbne kulojte lehnjenske cyble, kotrež su twjerde.
Spódnja rozeta ma stołpikate, jěrchenkojte łopjena.
Stołpik je rozhałužkowany a žałzokosmaty.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot meje hač julija. Čumpata pakić ma horje zrunane hałužki. Běłe krónowe łopješka docpěwaja dołhosć wot 10 hač 15 mm, maja žołtozelene žiłki a su třikróčnje tak dołhe kaž keluch.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na łukach, suchich trawnikach, trawojtych skłoninach a w lěsach z dubow a hrabow. Preferuje małowapnite, tróšku kisałe, čumpate pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 442.
- ↑ W internetowym słowniku: Steinbrech
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 64 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 148 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)