panexírico

Galego

• Etimoloxía: do latín panegyricus, do grego antigo πανηγυρικός (panêgurikos, "eloxio público").

• Pronuncia: [pa.neˈʃi.ɾi.kʊ] (AFI)

Substantivo masculino

panexírico (sg: panexírico; pl: panexíricos)

1. Discurso que se pronuncia na honra ou alabanza dunha persoa, un lugar, unha cidade, un país, unha institución...
2. Sermón feito para eloxiar un santo.
3. (Historia) Na Roma Antiga, discurso que os cónsules romanos pronunciaban ante o emperador, despois de ser elixidos, manifestándolle respecto e admiración.

Termos relacionados

• panexirista
• panexirizar

Traducións

• Alemán: Panegyrikus ^(de)
• Castelán: panegírico ^(es)
• Catalán: panegíric ^(ca)
• Francés: panégyrique ^(fr)
• Inglés: panegyric ^(en)
• Italiano: panegirico ^(it)
• Polaco: panegiryk ^(pl)
• Portugués: panegírico ^(pt)
• Ruso: панегирик ^(ru)
• Vasco: panegiriko ^(eu)

Adxectivo

panexírico (ms: panexírico; mpl: panexíricos; fs: panexírica; fpl: panexíricas)

1. Relativo ou pertencente a este tipo de discursos ou sermóns; que exalta ou eloxia a algo ou alguén.

Traducións

´

• Alemán: panegyrisch ^(de)
• Inglés: panegyrical ^(en)
• Portugués: panegírico ^(pt)