natureza

Galego

• Etimoloxía: de natura.

• Pronuncia: [na.tuˈɾe.θɐ] (AFI)

Substantivo feminino

natureza (sg: natureza; pl: naturezas)

1. Conxunto de tódalas cousas e forzas que compoñen o mundo físico, especialmente todo o que existe sen intervención do home e que forma o medio onde este e o resto dos seres viven.
   • Exemplo: A natureza fornécenos do necesario para vivir. Gusto de vivir en contacto coa natureza.
     
     
   • Observacións: en ocasións considérase entidade activa: Mira o peteiro deste paxaro. Está claro que a natureza é sabia.
2. Conxunto das propiedades que definen unha persoa ou cousa.
   • Exemplo: O can de San Bernardo é de natureza dócil.
     
     
3. Carácter, índole, temperamento dunha persoa ou cousa.
   • Exemplo: Descoñecémo-la natureza deste fenómeno.
     
     
   • Sinónimos: condición, natura, natural.
4. Condición de natural dun país ou comunidade.
   • Exemplo: Aínda que non o creas, eu son galego de natureza.
     
     
   • Sinónimos: orixe.

Termos relacionados

• de natureza
• por natureza
• natureza morta

Traducións

• Castelán: naturaleza ^(es).
• Francés: nature ^(fr) (1, 2 e 3).
• Grego antigo: φύσις ^(grc).
• Islandés: náttúra ^(is)
• Italiano: natura ^(it)