cego

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués cego, do latín caecus, caeca, caecum.

• Pronuncia: /ˈθɛɣo̝/ (AFI)

Adxectivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Que está privado da vista.
   • Exemplo: Na esquina había un home cego vendendo o cupón.
     
     
   • Sinónimos: invidente.
2. (Anatomía) Que remata en forma de saco. Dise da estrutura anatómica.
   • Exemplo: Conduto cego. Intestino cego.
     
     
3. (Figurado) Que perdeu a capacidade de razoar con sentido.
   • Exemplo: Aquela muller estaba cega de odio.
     
     
   • Sinónimos: obcecado, ofuscado.
4. (Figurado) Que causa unha forte impresión.
   • Exemplo: Deixounos a todos cegos co seu discurso.
     
     
   • Sinónimos: abraiante, encandeante, fascinante, impresionante.
5. (Figurado) Que ten o gume estragado. Dise dun instrumento cortante, como unha navalla, un coitelo, un fouciño, etc.
   • Exemplo: A navalla está cega de tanto uso.
     
     
   • Sinónimos: gafado.

Substantivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Privado da vista.
   • Exemplo: Na esquina había un cego vendendo o cupón.
     
     
   • Sinónimos: invidente.
2. (Anatomía) Primeira porción do intestino groso, situada entre o íleo e colon.
   • Exemplo: O cego está comunicado co intestino delgado a través da válvula ileocecal.
     
     

Termos relacionados

• ás cegas
• punto cego
• val cego

Traducións

• Inglés: blind ^(en)
• Francés: aveugle ^(fr)

Galego-portugués

• Etimoloxía: do latín caecus, caeca, caecum.

Adxectivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Cego.

Substantivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Cego.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués cego, do latín caecus, caeca, caecum.

Adxectivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Cego.

Substantivo

cego (ms: cego; mpl: cegos; fs: cega; fpl: cegas)

1. Cego.