blanqués
Galego
Etimoloxía: de Os Blancos e o sufixo -és.
Pronuncia: /blaŋˈkes/ (AFI)
Substantivo
blanqués (ms: blanqués; mpl: blanqueses; fs: blanquesa; fpl: blanquesas)
- (Xentilicio) Habitante ou natural do concello dos Blancos.
- Sinónimos: blanquense.
Adxectivo
blanqués (ms: blanqués; mpl: blanqueses; fs: blanquesa; fpl: blanquesas)
- Relativo ou pertencente ao concello dos Blancos e á súa xente.
- Sinónimos: blanquense.