barricada

Galego

• Etimoloxía: do francés barricade.

• Pronuncia: /bariˈkaða̝/ (AFI)

Substantivo feminino

barricada (sg: barricada; pl: barricadas)

1. Atranco improvisado que se fai nun paso, con barricas e carruaxes volcadas (nos seus tempos), madeiras, pedras etc, para deter ou entorpecer o paso do adversario, máis empregado nas revoltas populares que na arte militar.

Traducións

• Castelán: barricada ^(es)
• Francés: barricade ^(fr)
• Portugués: barricada ^(pt)
• Africáner: barrikade ^(af)
• Albanés: barrikadë ^(sq)
• Alemán: Verrammlung ^(de), Versperrung ^(de), Barrikade ^(de)
• Inglés: barricade ^(en)
• Búlgaro: барикада ^(bg)
• Danés: barrikade ^(da)
• Esperanto: barikado ^(eo)
• Húngaro: barrikád ^(hu)
• Ido: barikado ^(io)
• Indonesio: barikade ^(id)
• Italiano: barricata ^(it)
• Latín: agger ^(la)
• Neerlandés: barricade ^(nl)
• Papiamento: barikada ^(pap)
• Ruso: баррикада ^(ru)
• Checo: barikáda ^(cs)
• Turco: barikat ^(tr)
• Bretón: bardell ^(br)
• Vasco: barrikada ^(eu)
• Kurdo: barîkad ^(ku)

Castelán

• Etimoloxía: do francés barricade.

Substantivo feminino

barricada (sg: barricada; pl: barricadas)

1. Barricada.

Portugués

• Etimoloxía: do francés barricade.

Substantivo feminino

barricada (sg: barricada; pl: barricadas)

1. Barricada.