Vicente de Zaragoza

Vicente de Zaragoza
	;
Biografía
Nacemento	(la) Vincentiusla ; século III ; Osca (en)
Morte	c. 304 ; Valentia Edetanorum (en)
Causa da morte	pena de morte, morte na fogueira
Actividade
Campo de traballo	Cristianismo
Lugar de traballo	Cæsaraugusta
Ocupación	Diácono
Período de tempo	Imperio Romano
Profesores	Valerius II of Saragossa (en)
Enaltecemento
	santo ;
Día de festividade relixiosa	22 de xaneiro ; 11 de novembro (Igrexa ortodoxa)
Patrón de	Adegueiro, Portugal e Lisboa
Outro
Condenado por	Sedición
Descrito pola fonte	The Nuttall Encyclopædia >>>:Vincent, St.; Encyclopædia Britannica

San Vicente de Zaragoza, tamén coñecido como San Vicente de Huesca ou San Vicente Mártir,^[1] e tamén coas variantes Vicenzo e Vicencio^[1], foi un clérigo hispanorromano, diácono de San Valerio de Zaragoza.^[1]

Segundo a tradición, Vicente foi acusado da predicación da fe e martirizado baixo o goberno de Diocleciano.

A persecución en Hispania

Non se sabe con certeza se naceu en Huesca ou en Zaragoza.^[2] Durante a persecución de Diocleciano, Valerio, bispo de Zaragoza, e Vicente foron prendidos no ano 303 por orde do prefecto Publio Daciano, e trasladados a Valencia.^[2] Valerio foi condenado ao desterro, mentres que Vicente sufriu o martirio. A súa morte produciuse en data imprecisa —a tradición asígnalle o 22 de xaneiro— no ano 304 ou 305.^[2] De acordo á lenda, antes de morrer, fixo converterse ao cristinianismo o seu verdugo.

Martirio de Vicente

Vicente foi colocado nun ecúleo.^[2] Rompéronlle os brazos e as pernas, azoutárono, e abríronlle as carnes con uñas de garfos de aceiro.^[2] Mais, sen conseguir os seus propósitos, Daciano ordenou que fose desollado e colocado nunha grella sobre brasas quentes e sal.^[2] Foi guindado máis tarde a un alxube, onde morreu. O seu corpo foi abandonado nun vertedoiro (onde se levantaría unha ermida, hoxe parroquia de San Vicente Mártir en Benimámet), onde foi defendido por un corvo fronte á ameaza dun lobo. Daciano ordenou lanzar o seu cadáver ao mar cunha pedra de muíño, pero o corpo foi devolto á beira. Este foi recolleito e escondido pola comunidade cristiá.

Iconografía e culto

Adoita aparecer en pintura coas vestimentas do seu rango, acompañado por un corvo ou suxeito a unha moa de muíño ou unha grella. Estes símbolos fan referencia ao seu longo e atroz martirio.^[2]

É patrón de 31 parroquias galegas coa variante San Vicenzo e de 67 coa variante San Vicente.

Cultura popular en Galicia

En Galicia, adoitábase invocar para a bendición da masa e do pan e, por tal motivo, era considerado patrón dos panadeiros^[1]. Algunhas das frases empregadas son:

San Vicente te acrecente^[1]
San Vicente, meu parente, que me puxo a man na frente^[1]

Véxase tamén

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Ferro Ruibal, Xesús; et alii (1992). Diccionario dos nomes galegos. Ir Indo.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Abad, Xoán C. (2022). In hac lacrimarum valle. Guía ilustrada para recoñecer os santos patróns dos templos da provincia de Pontevedra. Instituto de Estudos Vigueses.

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Ferro Ruibal, Xesús; et alii (1992). Diccionario dos nomes galegos. Ir Indo.

[:1-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Abad, Xoán C. (2022). In hac lacrimarum valle. Guía ilustrada para recoñecer os santos patróns dos templos da provincia de Pontevedra. Instituto de Estudos Vigueses.

[1]

[2]