Sal Mineo
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Salvatore Mineo 10 de xaneiro de 1939 Nova York, Estados Unidos de América |
| Morte | 12 de febreiro de 1976 (37 anos) West Hollywood, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | homicidio, ferida de arma branca |
| Lugar de sepultura | Gate of Heaven Cemetery (en)  |
| Educación | Christopher Columbus High School (en) Adelphi University (en) |
| Altura | 168 cm |
| Actividade | |
| Ocupación | actor de cinema, actor de teatro, cantante, actor de televisión |
| Período de actividade | 1951 - |
| Xénero artístico | Música pop |
| Instrumento | Voz |
| Selo discográfico | Epic Records Fontana Philips |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
| Páxina web | salmineo.com |
          | |
Salvatore Mineo Jr., nado no Bronx, Nova York, o 10 de xaneiro de 1939 e finado en West Hollywood, California, o 12 de febreiro de 1976, foi un actor estadounidense.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Mineo naceu no Bronx, fillo Salvatore Mineo Sr. e Josephine Alvisi, que fabricaban ataúdes nos Estados Unidos.[1][2] Era de orixe siciliana; o seu pai nacera en Italia e a súa, de orixe italiana, naceu nos Estados Unidos.
Dende pequeno quixo ser actor, e sempre recibiu o apoio da súa nai, que o matriculou nunha escola de danza e teatro.[3] Moi pequeno, estreouse en Broadway nun papel en The Rose Tattoo,[4] con Maureen Stapleton e interpretando o mozo príncipe Yul Brynner no musical The King and I.[5] A partir de 1951, comezou a aparecer tamén na televisión antes de debutar no cinema en 1955, no filme Pevney Joseph Six Bridges to Cross, onde superou a Clint Eastwood para obter o papel.[6] O seu primeiro grande éxito chegou con Rebelde sen causa, filme protagonizado por James Dean, onde interpretou o mozo problemático John Plato Crawford.[4] Este desempeño resultou nunha candidatura ao Oscar ao mellor actor secundario (un dos candidatos máis novos[5]) e axiña aumentou a súa popularidade. O biógrafo Paul Jeffers contou que Mineo recibiu miles de cartas de mozas, foi assediado por elas en aparicións públicas e escribiu "namorou as mulleres máis bonitas de Hollywood e Nova York". Ao final dos anos 1950 o actor era unha celebridade, por veces referido como o "Switchblade Kid", un apelido que gañou polo seu papel como criminal no filme Crime in the Streets.[5]
Interpretou o batería Gene Krupa, no filme The Gene Krupa Story, dirixido por Don Weis e protagonizado tamén por Susan Kohner, Darren James e Oliver Susan. En 1960 participou en Exodus, como un emigrante xudeu, polo cal gañou un Globo de Ouro ao mellor actor secundario e recibiu a súa segunda candidatura ao Óscar ao mellor actor secundario.
Porén, co pasar dos anos non conseguía facer máis papeis de mozo rebelde, e os traballos fóronse tornando máis escasos. Xunto a iso, os rumores de homosexualidade roldaban a súa carreira, dificultando o seu traballo. Foi o modelo que o artista plástico Harold Stevenson usou para pintar The New Adam (1963), un nu tradicional da cultura estadounidense.[3][7]
En 1957, Mineo fixo unha breve incursión na música pop gravando unhas cancións e un álbum. Dous dos seus sinxelos chegaron ao Top 40 nos Estados Unidos no Billboard Hot 100. O sinxelo máis popular, "Start Movin (In My Direction)", alcanzou a posición 9 na Billboard's pop.[3] Vendeu máis dun millón de copias e foi premiado cun disco de ouro.[8]
Morte
[editar | editar a fonte]
A noite do 12 de febreiro de 1976, o actor volveu á casa tras un ensaio da obra P.S. Your Cat Is Dead. Tras aparcar o seu coche no garaxe do seu apartamento de West Hollywood, foi apuñalado no corazón por un atracador que deseguido abandonou o lugar.[9][10] A policía investigou múltiples sospeitosos, mais asumiu que o crime foi o resultado dalgún tipo de "motivación homosexual". En marzo de 1979, Lionel Ray Williams foi sentenciado a 57 anos de cárcere por matar a Mineo e por cometer dez atracos na mesma zona. Aínda que existiu moita confusión sobre o que dixeron as testemuñas do que viran na escuridade desa noite, Williams afirmou que non tiña idea de quen era Mineo. Os oficiais posteriormente dixeron que escoitaron a Williams adminitindo o apuñalamento.[11] A esposa de Williams confirmou máis tarde que a noite en que morreu Mineo, o seu marido volvera á casa con sangue na súa camisa. Foi liberado a mediados da década de 1990.
Mineo foi enterrado no Gate of Heaven Cemetery en Hawthorne, Nova York.[12]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Mineo coñeceu a actriz inglesa Jill Haworth na rodaxe do filme Exodus en 1960, en que interpretaban unha parella de amantes. Mineo e Haworth mantiveron unha relación intermitente durante moitos anos e chegaron a prometerse en matrimonio. Segundo o biógrafo de Mineo Michael Gregg Michaud, Haworth cancelou o compromiso tras atopar a Mineo nun encontro sexual con outro home.[13] Os dous continuaron a ser amigos ata a morte de Mineo.[13][14] Mineo mostrouse descontento coa breve relación que mantivo Haworth co produtor televisivo Aaron Spelling, moito máis vello ca ela. Unha noite en que Mineo atopou a Haworth e Spelling nun club nocturno privado de Beverly Hills, golpeou a Spelling na cara, berrando "sabes cantos anos ten? que andas a facer con ela á túa idea?"[13] Mentres que algúns describiron a Haworth como nada máis que unha amiga e unha pantalla para ocultar as súas parellas homosexuais,[15] Michaud pon en dúbida esa afirmación; indica que a relación entre Mineo e Haworth era real, que Mineo se namorou de Haworth e que a considerou unha das persoas máis importantes da súa vida.[13]
Nunha entrevista en 1972 con Boze Hadleigh, Mineo falou sobre a súa bisexualidade.[16] No momento da súa morte, mantiña unha relación de seis anos co actor Courtney Burr III.[13][17]
Filmografía
[editar | editar a fonte]| Ano | Título | Personaxe |
|---|---|---|
| 1955 | Six Bridges to Cross | Jerry (boy) |
| 1955 | The Private War of Major Benson | Cadet Col. Sylvester Dusik |
| 1955 | Rebelde sen causa | John "Plato" Crawford |
| 1956 | Crime in the Streets | Angelo "Baby" Gioia, a.k.a. Bambino |
| 1956 | Somebody Up There Likes Me | Romolo |
| 1956 | Xigante | Angel Obregón II |
| 1956 | Rock, Pretty Baby | Angelo Barrato |
| 1957 | Dino | Dino Minetta |
| 1957 | The Young Don't Cry | Leslie "Les" Henderson |
| 1958 | Tonka | White Bull |
| 1959 | A Private's Affair | Luigi Maresi |
| 1959 | The Gene Krupa Story | Gene Krupa |
| 1960 | Exodus | Dov Landau |
| 1962 | Escape from Zahrain | Ahmed |
| 1962 | The Longest Day | Pvt. Martini |
| 1964 | O gran combate | Red Shirt |
| 1965 | The Greatest Story Ever Told | Uriah |
| 1965 | Who Killed Teddy Bear? | Lawrence Sherman |
| 1967 | Stranger on the Run | George Blaylock |
| 1969 | Krakatoa, East of Java | Leoncavallo Borghese |
| 1969 | 80 Steps to Jonah | Jerry Taggart |
| 1971 | Escape from the Planet of the Apes | Dr. Milo |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Mendez, Antonio (January 2006). Guía del cine clásico: Protagonistas - Antonio Mendez - Google Books. ISBN 9788498213881. Consultado o 2012-04-16.
- ↑ Michaud, Michael Gregg (2011). Sal Mineo: A Biography. Three Rivers Press. ISBN 9780307716675. Consultado o 2018-08-09.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Alvo da própria vida íntima: a ascensão e a queda de Sal Mineo - e sua trágica morte". Consultado o 19 de marzo de 2020.
- ↑ 4,0 4,1 Holliday, Peter J. "Mineo, Sal (1939-1976)". Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2008. Consultado o 2008-07-20.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Bell, Rachael. "The Switchblade Kid: The Life and Death of Sal Mineo". Arquivado dende o orixinal o 2008-06-29. Consultado o 2008-07-20.
- ↑ McGilligan, Patrick (1999). Clint: The Life and Legend. Londres: Harper Collins. p. 63. ISBN 0-00-638354-8.
- ↑ Vogel, Carol (2005-09-30). "Exposure for a Nude". The New York Times. Consultado o 2008-07-22.
- ↑ Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd ed.). Londres: Barrie and Jenkins Ltd. p. 94. ISBN 0-214-20512-6.
- ↑ "Actor Sal Mineo Is Stabbed to Death". Los Angeles Times. 2006-02-12. Consultado o 2008-07-20.
- ↑ Bell, Rachael (2008). "The Switchblade Kid: The Life and Death of Sal Mineo". TruTV. Turner Broadcasting System, Inc. Arquivado dende o orixinal o 2008-05-28. Consultado o 2008-07-12.
The autopsy revealed that Sal died of a single stab wound to the heart.
- ↑ Ellis, Chris; Ellis, Julie (2005). The Mammoth Book of Celebrity Murder. New York: Carroll & Graf Publishers. pp. 419–422. ISBN 0-7867-1568-5.
- ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed.: 2 (Kindle Locations 32658-32659). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Michael Gregg Michaud. "Sal Mineo: A Biography". Arquivado dende o orixinal o 1 de outubro de 2015. Consultado o 29 de setembro de 2015.
- ↑ Michael Gregg Michaud. "The Relevance of Sal Mineo". Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2015. Consultado o 29 de setembro de 2015.
- ↑ "Cause Célèbre—A Review Of Sal Mineo: A Biography & Interview With The Author". Consultado o 29 de setembro de 2015.
- ↑ "Boze Hadleigh interview with Sal Mineo, 1972". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 2 de xuño de 2015.
- ↑ Matthew Carey. "Book helps rediscover murdered Hollywood star". CNN. Consultado o 29 de setembro de 2015.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Sal Mineo  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Frascella, Lawrence; Weisel, Al (2005). Live Fast, Die Young: The Wild Ride of Making Rebel Without a Cause. Touchstone. ISBN 0-7432-6082-1.
- Gilmore, John (1998). Laid Bare: A Memoir of Wrecked Lives and the Hollywood Death Trip. Amok Books. ISBN 1-878923-08-0.
- Johansson, Warren; Percy, William A (1994). Outing: Shattering the Conspiracy of Silence. Harrington Park Press. p. 91.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina oficial Arquivado 26 de novembro de 2020 en Wayback Machine.
| Control de autoridades |
|
|---|
