Rāmāyaṇa
| Rāmāyaṇa | |
|---|---|
 | |
| Título orixinal | रामायण |
| Autor/a | Vālmīki |
| Lingua | Lingua sánscrita |
| Xénero(s) | Epopea e poesía |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Rāmāyaṇa (en escritura devanágari : रामायण)[1], é dicir en sánscrito A viaxe de Rāma, é a máis breve das dúas epopeas mitolóxicas en lingua sánscrita, compostas entre os séculos -III e III. Consta de sete libros e de 24000 dísticos (48000 versos). O Râmâyana é, como o Mahābhārata, un dos escritos fundamentais do hinduísmo e da mitoloxía hindú. O poema atribúese tradicionalmente ao ermitán lendario Valmiki (ao que chaman Adi kavi, o Primeiro poeta), que aparece como personaxe no primeiro e no último libro, que se consideran de composición máis recente cós outros. A épica é parte da itihasa (ou "historia") hindú.
Orixes e contido
[editar | editar a fonte]O Rāmāyaṇa comeza tras o nacemento de Rāma pola súplica da Terra devastada que, en forma dunha vaca, se dirixe a Vishnu e lle lembra a súa responsabilidade.
O Rāmāyaṇa conta o nacemento e educación do príncipe Rāma que é o sétimo avatar do deus Vishnu, a conquista de Sîtâ e a súa unión con ela. A obra conta tamén o exilio de Rāma, o rapto de Sîtâ, a súa liberación e a volta de Rāma ao trono.
Cando o apartan do trono de seu pai (do cal é o herdeiro lexítimo), Rāma exíliase en Ayodhya, acompañado por Sîtâ e o seu irmán Lakshmana. Logo o demo Râvana rapta a Sîtâ e mantena prisioneira en Lankâ (que se identifica coa illa de Sri Lanka, pero que algúns autores como Louis Frédéric sitúan sobre unha do grupo das sete illas – se cadra a Heptanesia de Tolomeo – que están na orixe da cidade de Mumbai). Tras unha busca longa e penosa, Rāma libéraa coa axuda de Hanuman, xeneral do exército dos monos. Râvana morre a mans de Rāma, que recupera logo o seu trono e goberna o seu reino con grande sabedoría.
Na parte que constitúe probabelmente un engadido posterior, Sîtâ é acusada polo rumor público de ter cometido adulterio durante a súa catividade. Malia ser inocente, deixa a Rāma levando o seu fillo canda ela e acóllea o ermitán Valmiki (personaxe que a tradición identifica como o autor do Rāmāyaṇa). Tras varios anos, esta inxustiza resulta reparada, Sîtâ volve con Rāma.
O Râmâyana comprende sete libros:
- Bala Kanda' ou o Libro da Xuventude.
- Ayodhya Kanda ou o Libro de Ayodhya.
- Aranya Kanda ou o Libro do Bosque.
- Kishkindha Kanda ou o Libro de Kishkindha (o reino dos monos).
- Sundara Kanda ou o Libro de Sundara (outro nome de Hanuman).
- Yuddha Lanka Kanda ou a Batalla de Lanka.
- Uttara Kanda ou o Libro do Alén.
Lectura crítica
[editar | editar a fonte]O Rāmāyaṇa contén numerosos relatos védicos pero non é exclusivamente relixioso. Contén en efecto relatos lendarios, míticos ou cosmogónicos (formación da Terra segundo os brahmáns). A súa recitación ten valor de devoción na relixión brahmánica e algunha das súas escenas aparecen no teatro bailado da India meridional chamado kathakali.
Fica aínda moi popular, son só na India actual, senón tamén en Indonesia, e a súa historia é moi coñecida no resto da Asia suroriental (Camboxa, Tailandia, Malaisia, Myanmar, Laos...) grazas ás numerosas traducións ás linguas vernáculas e ás recensións, das cales a máis famosa é do poeta indio Tulsi Das que data do século XVI.
- A súa versión khmer é o Rāmakerti ("gloria de Rama").
- A súa versión tailandesa é o Ramakien.
- A súa versión laosiana é o Phralam Phralak.
- A súa versión malaia é o Hikayat Seri Rama.
-
A princesa Sitâ, nunha versión bailada xavanesa do Ramayana -
Outra versión xavanesa do Ramayana -
O espectáculo do Ramayana no templo de Prambanan, Xava -
O demo Ravana
Adaptacións e reescrituras
[editar | editar a fonte]O escritor e xornalista indio Ashok K. Banker[2] fixo unha reescritura do Ramayana na forma dunha serie de novelas do xénero fantástico en sete tomos, O Ramayana.
No campo da animación asiática, o Rāmāyaṇa foi obxecto dunha adaptación en longametraxe de animación indo-xaponesa, Ramayana: The Legend of Prince Rama, realizada por Yugo Sako e Ram Mohan e saída en 1992. En 2005 sae unha nova adaptación en animación, desta vez americana: Sita Sings the Blues, realizada por Nina Paley, que ten merecido varias distincións.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ The Sanskrit Heritage Dictionary de Gérard Huet
- ↑ Ficha do autor na páxina elbakin.net. Consulta do 3 de maio de 2012.
