Picoplancto

O picoplancto é a fracción do plancto composta por especies que miden entre 0,2 e 2 μm. Poden ser fundamentalmente especies fotosintéticas ou heterótrofas. Tamén pode haber algunhas especies mixótrofas (poden utilizar distintas fontes de enerxía e carbono). O picoplancto consta de especies procarióticas e eucarióticas.

O picoplancto é o responsable da maioría da produción primaria nas grandes correntes circulares (xiros) oligotróficos do océano. O picoplancto distínguese polo seu tamaño do nanoplancto (2-20 μm) e do microplancto (20-200 μm). Como son especies pequenas, teñen unha maior razón superficie:volume, o que lles permite obter os escasos nutrientes presentes neses ecosistemas. Nótese que o prefixo do Sistema Internacional pico- úsase neste termo de forma pouco estrita, xa que son máis grandes que o que o prefixo indicaría, e ademais, o nanoplancto e o microplancto son só de 10 a 100 veces máis grandes, respectivamente.

As arqueas supoñen o 34% do picoplancto procariótico nas augas superficiais costeiras do Antártico, pero tamén son moi abundantes noutros océanos.

O picoplancto fotosintético está composto por procariotas e eucariotas. Entre os procariotas os máis salientables son cianobacterias, entre os que destacan os xéneros Synechococcus (de zonas ecuatoriais mesotróficas) e Prochlorococcus (de zonas tropicais oligotróficas, onde pode chegar aos 100 millóns de células por litro.) Entre o picoplancto eucariótico coñécense unhas 50 especies de algas, algunhas de clases especiais novas como Pelagophyceae (xénero Pelagomonas) e Bolidophyceae (Bolidomonas), e outras pertencentes ás Chlorophyceae (xénero Nanochloris), Prasinophyceae (Micromonas, Ostreococcus, Pycnococcus), Prymnesiophyceae (Imantonia) e Dictyochophyceae (Florenciella). As análises xenéticas de mostras mariñas descubriron tamén unha grande abundancia de Haptophyta e Cryptophyta entre o picoplancto.