Saltar ao contido

Panturquismo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bandeira da Organización de Estados Turcos.
Países e rexións onde unha lingua turca ten un status oficial.

O panturquismo é un movemento político pannacionalista que xurdiu na década de 1880 entre os intelectuais turcos da rexión da Gobernación de Bakú (no actual Acerbaixán) e do Imperio Otomán (na actual Turquía), co obxectivo de unificar cultural e politicamente todos os pobos turcos.[1][2][3][4][5] O turanismo é un movemento moi relacionado mais é un termo máis inclusivo, xa que o turquismo só se aplica aos pobos turcos. Porén, os investigadores e políticos que están impregnados da ideoloxía turca utilizaron estes termos indistintamente en moitas fontes e obras literarias.[6]

Aínda que moitos dos pobos turcos comparten raíces históricas, culturais e lingüísticas, o auxe dun movemento político pan-turco é un fenómeno dos séculos XIX e XX.[7]Foi en parte unha resposta ao desenvolvemento do paneslavismo e do panxermanismo en Europa e influíu no paniranismo en Asia. O poeta otomán Ziya Gökalp definiu o panturquismo como un concepto cultural, académico e filosófico[8] e político[9] que defende a unidade dos pobos turcos. Ideoloxicamente, baseouse no darwinismo social.[10]

  1. Fishman, Joshua; Garcia, Ofelia (2011). Handbook of Language and Ethnic Identity: The Success-Failure Continuum in Language and Ethnic Identity Efforts 2. Oxford University Press. p. 269. ISBN 978-0-19-539245-6. Coñécese habitualmente que o panturquismo, o movemento que ten como obxectivo a unificación política e/ou cultural de todos os pobos turcos, xurdiu entre os intelectuais turcos de Rusia como un movemento cultural liberal na década de 1880. 
  2. "Pan-Turkism". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica. 2009. Consultado o 19 Jul 2009. Movemento político de finais do século XIX e principios do XX, que tiña como obxectivo a unión política de todos os pobos de fala turca no Imperio Otomán, Rusia, a China, Irán e Afganistán. 
  3. Landau, Jacob (1995). Pan-Turkism: From Irredentism To Cooperation. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-20960-3. 
  4. Jacob M. Landau, "Radical Politics in Modern Turkey", BRILL, 1974.
  5. Robert F. Melson, "The Armenian Genocide" in Kevin Reilly (Editor), Stephen Kaufman (Editor), Angela Bodino (Editor) "Racism: A Global Reader (Sources and Studies in World History)", M.E. Sharpe (xaneiro de 2003). páx 278: "Concluíndo que o seu experimento liberal fora un fracaso, os líderes da CUP recorreron ao panturquismo, un nacionalismo xenófobo e chauvinista que buscaba crear un novo imperio baseado no islam e na etnia turca".
  6. Iskander Gilyazov, "Пантюрκизм, Пантуранизм и Германия Arquivado 2006-10-04 en Wayback Machine.", magazine "Татарстан" No 5-6, 1995. (en ruso)
  7. "Pan-Turkism". Encyclopædia Britannica. Consultado o 2 de abril de 2016. 
  8. Gökalp, Ziya; Devereaux, Robert (1968). The Principles of Turkism. E. J. Brill. p. 125. ISBN 9789004007314. Turkism is not a political party but a scientific, philosophic and aesthetic school of thought. 
  9. Kieser, Hans-Lukas (2006). Turkey beyond nationalism: towards post-nationalist identities. I. B. Tauris. p. 19. ISBN 978-1-84511-141-0. 
  10. Oranlı, Imge (2020). "Epistemic Injustice from Afar : Rethinking the Denial of Armenian Genocide". Social Epistemology 35 (2): 120–132. doi:10.1080/02691728.2020.1839593. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Jacob M. Landau. Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation. Hurst, 1995. ISBN 1-85065-269-4