Mull

Mull
Tipo	illa
Parte de	Hébridas Interiores
Situado na entidade xeográfica	Mar das Hébridas
Localización
División administrativa	Argyll and Bute, Reino Unido
	56°27′N 6°00′O / 56.45, -6
Bañado por	Firth of Lorn (en)
Características
Punto máis alto	Ben More (en) (966 m )
Superficie	886 km²

A Illa de Mull (escocés: Muile) é a segunda maior illa (logo de Skye) do arquipélago das Hébridas Interiores, na costa occidental de Escocia.

É a cuarta maior illa de Escocia e é a cuarta maior illa que rodea Gran Bretaña (agás Irlanda). Ten unha superficie de 875´35 quilómetros cadrados. No Censo do Reino Unido de 2011, a poboación residente habitual de Mull era de 2.800 habitantes, un lixeiro aumento sobre a cifra de 2.667 de 2001; no verán esta vese aumentada por moitos turistas. Gran parte da poboación vive en Tobermory, o único burgh na illa ata 1973, e a súa capital.

Tobermory tamén é a localización da única destilería de whisky de Mull: Tobermory distillery (anteriormente Ledaig).^[1]. O seu relevo estivo determinado polas glaciacións.

Xeografía

Mull ten un litoral de 480 quilómetros e o seu clima está moderado pola Corrente do Golfo. O seu relevo está marcado polas glaciacións (glens). Ten un núcleo montañoso, sendo o maior pico da illa o Ben More, que alcanza os 966 msnm. Varias penínsulas, que son predominantemente páramos, radian desde o centro.

A península de Aros cara ao norte inclúe a cidade principal de Tobermory, que era o burgh ata 1973 cando se aboliron os burghs. Aquí vive a maioría das súas case 2.000 habitantes, cidade na que se atopa a única destilería. Outros asentamentos son Salen e Calgary. O Ross of Mull queda ao suroeste e inclúe os pobos de Bunessan, Pennyghael, Uisken e Fionnphort. Lochbuie, Lochdon e Craignure quedan ao leste.

Numerosas illas quedan fóra da costa oeste de Mull entre elas Erraid, Iona e Ulva. Os illotes deshabitados son Eorsa, Gometra, Inch Kenneth, Little Colonsay, as illas Treshnish e Staffa coa súa famosa gruta de Fingal. A illa de Calve é unha illa deshabitada na baía de Tobermory.

Dous afastados faros de rocha son tamén visibles desde o suroeste de Mull, Dubh Artach e Skerryvore. As Torran Rocks son unha gran baxío de arrecifes, illotes e skerries (afloramentos rochosos), de aproximadamente 15 km² de extensión, situados a 3 quilómetros cara ao suroeste, entre a península de Ross of Mull e Dubh Artach.

Historia

É dabondo coñecido que Mull foi habitada pouco despois do final da última idade de xeo, ao redor de 6.000 aC. habitantes da Idade de Bronce construíron menhires, brochs, e un círculo de pedra, exemplos de túmulos funerarios, cistas, menhires, círculos de pedra, cerámica e coitelos proporcionaron probas convincentes.

Entre o ano 600 aC a 400 dC Idade de Ferro os habitantes construíron fortes de protección, Duns e crannogs. O primeiro período cristián comezou no século 6, o 563 AD é un punto fundamental xa que se cre que o cristianismo entrou na Gran Bretaña continental por San Columba, cando chegou de Irlanda para establecer un mosteiro na illa de Iona á beira da punta suroeste de Mull.

No século 14 Mull pasou a formar parte do Señorío das Illas. Despois do colapso do Señorío, en 1493 a illa foi tomada polo clan MacLean, e en 1681 polo clan Campbell.

En 1588 un dos buques da Armada española, o Florenica, que estaba ancorado en Tobermory Bay, e voado alí, segundo dise con 300.000 £ de ouro a bordo. En 1773, esta illa tamén foi visitado por Samuel Johnson e James Boswell, durante o seu famoso Tour das illas occidentais.

Durante a Highland Clearances nos séculos 18 e 19, a poboación pasou de 10.000 a menos de 4.000.

Mull conta con edificios históricos tales como o Castelo Duart e o Castelo Torosay, ambos abertos ao público desde Semana Santa ata setembro. O mausoleo de Lachlan Macquarie, gobernador de Nova Gales do Sur de 1809 a 1822, pódese atopar na vila de Gruline na illa (Macquarie nacera na illa próxima de Ulva).