Momo (novela)
| Momo (novela) | |
|---|---|
 | |
| Título orixinal | Momo, Mumu, Mo mo, The grey gentleman, Momo ovvero La strana storia dei ladri di tempo e della bambina che riportò alla gente il tempo rubato, Momo en de tijdspaarders, Momo, of, Die vreemde verhaal van die tyddiewe en van die kind wat vir die mense hulle gesteelde tyd weer teruggebring het, Manu, a menina que sabia ouvir, Momo ili Čudnovata priča o kradljivcima vremena i o detetu koje je ljudima vratilo ukradeno vreme, Momo ali Čudna zgodba o tatovih, ki so kradli čas, in o otroku, ki ga je ljudem vrnil, Hodinový kvet, Děvčátko Momo a ukradený čas, Momo eller Kampen om tiden, Momo eller Den saelsomme historie om tids-tyvene og om barnet, der bragte den stjålne tid tilbage til menneskene, Mómó eða Skrítin saga um tímaþjófana og barnið sem frelsaði tímann úr klóm þeirra og faerði hann mannfólkinu á ný, Momo ili Strannata istorija za vremekradcite i za deteto, koeto varna na chorata otkradnatoto vreme, Momo arba Nuostabus pasakojimas apie laiko vagis ir mergaitę, kuri žmonems graąžino iš ju pavogtą laika, Momo, o' ha'sipur hamuzar la gonwe ha'zman ..., Momo ou La mystérieuse histoire des voleurs de temps et de l'enfant qui a rendu aux hommes le temps volésdfsadf, Momo avagy Furcsa történet az idotolvajokról s a gyermekrol, aki visszahozta az embereknek az ellopott idot, Momo o la extraña historia de los ladrones del tiempo y de la niña que devolvió el tiempo a los hombres, Momo ou a estranha história dos ladrões do tempo e da menina que devolveu aos homens o tempo roubado, Momo ehk kummaline lugu ajavarastest ja lapsest, kes inimestele varastatud aja tagasi tõi, Momo czyli osobliwa historia o złodziejach czasu i o dziecku, które zwróciło ludziom skradziony im czas, Mao mao, He Momo, Momo ya da zaman hırsızlarının ve çalınmıs zamanı insanlara geri getiren çocugun tuhaf öyküsü e Momo sau strania povestire despre hotii de timp şi fetita care le-a înapoiat oamenilor timpul furat |
| Autor/a | Michael Ende |
| Orixe | Alemaña |
| Lingua | lingua alemá |
| Tema(s) | orfandade |
| Xénero(s) | Fantasía e romance infantil |
| Data de pub. | 1973 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Momo (título orixinal en alemán MOMO oder Die seltsame Geschichte von den Zeit-Dieben und von dem Kind, das den Menschen die gestohlene Zeit zurückbrachte, "MOMO ou a estraña historia dos ladróns de tempo e da nena que lles devolveu o tempo aos homes"), é unha novela de Michael Ende, publicada en 1973.
Sinopse
[editar | editar a fonte]Nas ruínas dun anfiteatro, situado preto dunha cidade italiana vive Momo, unha nena coa habilidade extraordinaria de saber escoitar á xente. Axuda a quen se acerca a falarlle, non só atopando respostas aos problemas, senón tamén facendo amizades e inventando xogos. No barrio, é común a frase Vai ver a Momo. Ademais dos nenos da veciñanza, lévase moi ben con Beppo o Varredor e con Gigi, que fai de guía turístico e a quen lle gusta cantar.
Mais esa atmosfera pracenteira remata coa chegada dos Homes Grises, estraños individuos que representan ao Banco de Tempo e difunden entre a poboación a idea de aforrar tempo (tempo que poden depositar no Banco e reclamalo despois, con intereses). Pero en realidade, fan que a xente esqueza todo agás a obsesión por aforraren todo o tempo posible para un hipotético uso posterior. Gradualmente, a sinistra influencia dos Homes Grises afecta a toda a cidade: a vida muda por completo: déixase de facer todo o que se considera perder o tempo, coma a arte, a imaxinación ou mesmo durmir. Os edificios e as roupas fanse exactamente iguais para todos e o ritmo de vida faise atarefado. E o tempo que as persoas invisten, é consumido polos Homes Grises en forma de cigarros, feitos de flores do tempo, sen os que non poden existir.
Momo, pola súa especial personalidade, convértese nun obstáculo para os planos do Banco de Tempo. Os Homes Grises intentan infrutuosamente desfacérense dela, pero Momo, xunto coa tartaruga Casiopea (que se comunica con ela mediante mensaxes luminosas no seu cacho) enfróntase á ditadura dos Homes Grises e termina con eles, contando coa axuda do señor Hora, quen concede o tempo a todos os homes.
Idea principal
[editar | editar a fonte]A obra pode interpretarse coma unha crítica ao consumismo. Amosa o perigo de verse seducido polos intereses ocultos de empresas que contan co suficiente poder como para influír no estilo de vida da xente. No mesmo sentido, é tamén unha profunda crítica ao modelo racional de concibir o tempo, un modelo economicista que olvida os pequenos momentos e sensacións que, sen ter valor económico, e polo tanto poden parecer superfluas, son realmente importantes na vida humana.
