Mari Luz Esteban Galarza

Mari Luz Esteban Galarza

Nome orixinal	(es) María Luz Esteban Galarza
Biografía
Nacemento	1 de novembro de 1959 (65 anos) Pedrosa de Valdeporres, España
Residencia	Basauri
Educación	Universidade do País Vasco - medicina Universidade de Barcelona - Antropoloxía social Universidade de Mondragón
Director de tese	Teresa del Valle
Actividade
Campo de traballo	Antropoloxía, antropologia da saúde (pt) , Saúde reprodutiva, Antropoloxía social e Estudos de xénero
Ocupación	antropóloga, escritora, socióloga, profesora universitaria, médica, antropóloga social
Empregador	Universidade do País Vasco (1998–) Universidade Pública de Navarra (1996–1998) Universidade de León (1994–1996)
Membro de	Universidade Vasca de Verán
Obra
Doutorando	Maria Ruiz Torrado (en) , Irantzu Fernandez Rodriguez (en) , Amaia Agirre Miguélez (en) , Itxaso Martin (pt) , Maider Cilveti Perez (en) , Miren Guillo (en) , Yolanda Bodoque Puerta (en) , Clara Juárez-Ramírez (en) , Maria Jesús Montes (en) , Inmaculada Hurtado García (en) , Jose Ignacio Olaizola (en) , Almudena Marí Sáez (en) e María A. Zapata (en)
Premios
(2018)  Orador de graduación da UEU

Mari Luz Esteban Galarza, nada en Pedrosa de Valdeporres (provincia de Burgos) en 1959, é licenciada en Medicina pola Universidade do País Vasco (UPV/EHU, 1983) e doutora en Antropoloxía na Universidade de Barcelona (1993).

En 2024 participou en Pontevedra no Festival de poesía Veñan as cinco.

Traxectoria social e profesional

Tras a súa licenciatura en Medicina, traballou en Biscaia (Basauri e Bilbao) como médica de planificación familiar desde 1984 até 1996.

Tras doutorarse, imparte clases de Antropoloxía Social, inicialmente na Universidade de León (1994-1996), despois na Universidade Pública de Navarra (1996-1998), e desde 1998 é profesora da Universidade do País Vasco (UPV/EHU).

Participou en distintas iniciativas e asociacións feministas desde 1980: foi membro da Asemblea de Mulleres de Biscaia e da Plataforma por un Sistema Público Vasco de Atención á Dependencia. Hoxe en día forma parte do Grupo de Mulleres de Basauri (Biscaia) ao que pertence desde os seus anos de universidade e de Marienea Elkartea (Casa das Mulleres de Basauri).

A súa tese de doutoramento, no campo da saúde reprodutiva e o xénero, enfocouse ao estudo da vivencia das mulleres da súa propia saúde e a experiencia dos centros de planificación familiar, área na que ten distintas publicacións. Despois desta investigación, desenvolveu unha nova perspectiva teórico-metodolóxica -antropoloxía do corpo- cuxa publicación máis importante é o libro Antropología del cuerpo. Género, itinerarios corporales, identidad y cambio (Barcelona: Edicions Bellaterra, 2004). Posteriormente adentrouse no campo das emocións e o amor, publicando, entre outras cousas, un libro titulado Crítica del Pensamiento Amoroso (Barcelona: Edicions Bellaterra, 2011).

Así, as súas investigacións céntranse no ámbito da Antropoloxía da Medicina, a Antropoloxía Feminista e a Antropoloxía do Corpo e das Emocións.

Escribiu tamén un libro de poesía: Amaren heriotzak libreago egin ninduen (Iruñea: Pamiela, 2013), traducido ao catalán: La mort de la meva mare em va fer més lliure (Barcelona: Pollen, 2016) e ao castelán: La muerte de mi madre me hizo más libre (Madrid: La oveja roja, 2017)

Tamén un ensaio sobre as transformacións na política, en xeral, e na política feminista, en particular, a partir da súa experiencia no ámbito vasco: Feminismoa eta politikaren eraldaketak (Zarautz: Susa-Lisipe)

Publicacións

Ao longo da súa traxectoria profesional publicou diverso material: libros, monografías e unha variedade de artigos en revistas especializadas. De todo este material impreso destacan:

• "Antropología encarnada, antropología desde una misma”. Revista electrónica: Papeles del CEIC, Nº 12. CEIC (Centro de Estudios sobre las Identidades Colectivas), UPV-EHU, marzo de 2004.[1]
• Crítica del pensamiento amoroso (2011),
• Identidades de género, feminismo, sexualidad y amor: los cuerpos como agentes (2009);
• El estudio de la salud y el género. Las ventajas de un enfoque antropológico y feminista (2006);
• Antropología del cuerpo. Género, itinerarios personales, identidad y cambio (Bellaterra, 2004).
• Re-producción del cuerpo femenino. Discursos y prácticas acerca de la salud (Gakoa-Tercera Prensa, 2001);
• Emakumeen osasunaz beraiei galdezka. Ugalketa eta sexualitate eredu desberdinak (1993);
• Amaren heriotzak libreago egin ninduen (Iruñea: Pamiela, 2013)[2], traducido ao catalán: La mort de la meva mare em va fer més lliure (Barcelona: Pollen, 2016)[3] e ao castelán: La muerte de mi madre me hizo más libre (Madrid: La oveja roja, 2017)[4]
• Feminismoa eta politikaren eraldaketak (Zarautz: Susa-Lisipe)[5]