Mário Coluna

Mário Coluna

Biografía
Nacemento	(pt) Mário Esteves Coluna 6 de agosto de 1935 Maputo, Mozambique
Morte	25 de febreiro de 2014 (78 anos) Maputo, Mozambique
Ministro da Cultura, Juventude e Desportos de Moçambique (pt)
1994 – 1999
Datos persoais
Outros nomes	O Monstro Sagrado (el monstre sagrat)
Altura	172 cm
Actividade
Ocupación	futbolista, adestrador de fútbol, político
Período de actividade	1954 - 1972
Nacionalidade deportiva	Portugal
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Centrocampista
Traxectoria   Equipo 1951–1954 Grupo Desportivo de Maputo 1954–1954 Clube de Desportos do Maxaquene 1954–1970 Sport Lisboa e Benfica 364 (89) 1970–1972 Olympique Lyonnais 19 (2)   Selección nacional 1955–1968   Portugal 57 (8)
Participou en
xullo de 1966	Mundial de Fútbol Inglaterra 1966
Premios
(22 de decembro de 2005)  Ordem Eduardo Mondlane, terceiro grau (pt)

Mário Esteves Coluna, nado na illa da Inhaca o 6 de agosto de 1935 e finado en Maputo o 25 de febreiro de 2014, foi un futbolista portugués de orixe mozambicana, que xogaba principalmente como centrocampista central .

Desenvolveu case toda a súa carreira no Benfica, co que disputou 525 partidos oficiais e marcou 127 goles en 16 tempadas. Alcumado "O Monstro Sagrado", gañou 19 títulos co club lisboeta, entre eles dez ligas portuguesas e dúas Copas de Europa, en 1961 e 1962, marcando un gol en cada unha das dúas finais.

Foi 57 veces internacional coa selección portuguesa, coa que acadou o terceiro posto no Mundial de 1966. Está considerado como un dos mellores centrocampistas da súa xeración e un dos futbolistas portugueses máis talentosos de todos os tempos, así como un símbolo do deporte en Mozambique. Foi durante anos capitán do Benfica e da selección de Portugal, e destacou pola súa capacidade de liderado, o seu comportamento tranquilo e a súa conduta respectuosa, así como por unha boa visión e lectura do xogo desde o medio campo, os pases en profundidade e uns feroces lanzamentos dende lonxe.

Traxectoria

Naceu na illa da Inhaca, no Mozambique portugués, sendo fillo dun portugués e unha mozambicana. Foi descuberto polo Benfica mentres xogaba no Desportivo de Lourenço Marques, onde destacaba no baloncesto e o atletismo. Foi incorporado ao club de Lisboa en 1954, e alí comezou xogando como interior, marcando 14 goles en 26 partidos na súa primeira tempada en Portugal, na que gañou o primeiro dos seus campionatos da Primeira Liga. Posteriormente foi reconvertido con éxito como centrocampista central ou centrocampista ofensivo polo adestrador Otto Glória, aproveitando a súa resistencia e forza, ás que sumaba os seus precisos e potentes disparos dende longa distancia e unhas boas habilidades técnicas.

Xogou no Benfica durante 16 tempadas, ata 1970, sendo o capitán do equipo dende 1963, trala marcha do histórico goleador José Águas. Capitaneou o club ao longo de 328 partidos. Conquistou un total de 10 ligas, nunha das épocas de máis gloria da historia do club.

Gañou dúas Copas de Europa consecutivas co Benfica, nas tempadas 1960/61 e 1961/62, anotando un gol en ámbalas dúas finais. Na primeira delas, contra o FC Barcelona no estadio Wankdorf de Berna, anotou o gol da vitoria, o definitivo 3-2, ao superar cun disparo dende lonxe ao gardameta Ramallets. Na final do ano seguinte, fronte ao Real Madrid no Estadio Olímpico de Ámsterdam, marcou o gol que facía o 3-3 e ía tirar o penalti que supuxo o 4-3, pero Eusébio pediulle tiralo el.

Disputou dúas veces a Copa Intercontinental, perdendo na primeira delas contra o Peñarol e na segunda contra o Santos de Pelé. Acadou aínda unha terceira final consecutiva en 1963, xa como capitán do equipo, pero o partido, disputado no antigo estadio de Wembley, acabou con vitoria para o Milan. En 1965 disputou a súa cuarta final da Copa de Europa, enfrontándose ao Inter de Milán de Helenio Herrera en San Siro, nun encontro que acabou con vitoria italiana por 1-0.

Deixou o Benfica en 1970 e fichou polo Olympique de Lión, onde xogou unha tempada antes de regresar a Portugal para pechar a súa carreira no Estrela de Portalegre, no Alto Alentejo, actuando como xogador-adestrador.

O 8 de decembro de 1970 o Benfica realizoulle unha homenaxe, nun encontro amigable fronte a unha selección da UEFA que contaba entre outros con Johan Cruyff, Dragan Džajić, Geoff Hurst, Bobby Moore, Uwe Seeler ou Luis Suárez.

Mário Coluna coa camiseta do Benfica en 1968.

Selección portuguesa

Foi 57 veces internacional coa selección de Portugal, marcando oito goles. A súa estrea produciuse nun amigable contra Escocia o 4 de maio de 1955, e o seu último partido internacional foi o 11 de decembro de 1968, nunha derrota por 4–2 contra Grecia, correspondente ás eliminatorias para a Copa do Mundo de 1970.

Capitaneou os Magriços en todos os partidos da Copa do Mundo de 1966, en Inglaterra, onde o equipo portugués acadou o terceiro posto.

Trala retirada

Despois de que Mozambique se independizase de Portugal en 1975, Coluna ocupou o cargo de presidente da súa Federación de Fútbol. Tamén exerceu como ministro de Deportes do país entre 1994 a 1999.

Morreu en Maputo o 25 de febreiro de 2014 aos 78 anos de idade, tras non poder superar unha infección pulmonar.

Palmarés

Benfica

• Primeira Liga (10): 1954/55, 1956/57, 1959/60, 1960/61, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1966/67, 1967/68, 1968/691
• Copa de Portugal (6): 1954/55, 1956/57, 1958/59, 1961/62, 1963/64, 1968/69.
• Copa de Europa (2): 1960/61, 1961/62.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Datos do xogador en eu-football.info (en inglés).
• Datos do xogador en zeroazero.pt (en portugués).