Lingua gong
| Gong | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Ugong | |
| Falado en: | Tailandia | |
| Total de falantes: | 80 (2000, David Bradley) | |
| Familia: | Linguas sino-tibetanas Gong | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | ---
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
 | ||
O gong ou ugong é unha lingua sino-tibetana con menos de 100 falantes. Fálase en Tailandia.[2]
Historia
[editar | editar a fonte]O gong foi documentado por primeira vez nunha fonte occidental na década de 1920 (nun artigo do médico e botánico irlandés A. F. G. Kerr), cando xa estaba en declive.Kerr1927-3">[3] Nos 70, David Bradley comezou a estudar a lingua en diversas áreas nas que aínda se empregaba, excluíndo dúas rexións das referidas por Kerr, onde xa desaparecera.Bradley1989-4">[4] Posteriormente, varias das aldeas foron abandonadas a causa da construción de encoros nos ríos Kwae Yai e Khwae Noi, o que empeorou a situación da lingua.Bradley1989-4">[4] Na actualidade, atópase en situación de especial vulnerabilidade, xa que os últimos falantes nativos naceron arredor dos 70.
Clasificación
[editar | editar a fonte]Non existe consenso sobre a clasificación concreta da lingua gong. Segundo Bradley, trátase dunha variante das linguas lolo-birmanas, aínda que non encaixa con precisión nas linguas búrmicas nin nas loloicas.Bradley1989-4">[4] Pola súa banda, Andrew Hsiu defende a súa adscrición a unha póla independente das linguas tibeto-birmanas, no canto de agrupalas coas lolo-birmanas.Hsiu2018-5">[5]
Dialectos
[editar | editar a fonte]Hai dous dialectos:
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
- ↑ "Gong". Proxecto ramas sino-tibetanas (en inglés). 2019. Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2020. Consultado o 19 de decembro de 2020.
- Kerr1927_3-0">↑ Kerr 1927.
- ↑ Bradley1989_4-0">4,0 Bradley1989_4-1">4,1 Bradley1989_4-2">4,2 Bradley 1989.
- Hsiu2018_5-0">↑ Hsiu 2018.
- ↑ Rujjanavet, Pusit. (1986). The Phonology of Ugong in Uthaithani Province. M.A. Thesis in Linguistics, Faculty of Graduate Studies, Mahidol University.
- ↑ Thawornpat, Mayuree. 2006. Gong: An endangered language of Thailand. Doctoral dissertation, Mahidol University.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bradley, David (1989). "The disappearance of the Ugong in Thailand". En Dorian, Nancy C. Investigating Obsolescence: Studies in Language Contraction and Death (en inglés). Cambridge University Press. ISBN 9780521324052. doi:10.1017/CBO9780511620997.006.Bradley&rft.btitle=Investigating Obsolescence: Studies in Language Contraction and Death&rft.date=1989&rft.genre=bookitem&rft.isbn=9780521324052&rft.pub=Cambridge University Press&rft_id=info:doi/10.1017/CBO9780511620997.006&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:book" class="Z3988">
- Hsiu, Andrew (2018). "Gong". Sino-Tibetan Branches Project (en inglés). Consultado o 04-06-2024.Hsiu&rft.date=2018&rft.genre=unknown&rft.jtitle=Sino-Tibetan Branches Project&rft_id=https://sites.google.com/site/sinotibetanbranches/eastern-sino-tibetan/gong&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:journal" class="Z3988">
- Kerr, A. F. G. (1927). "Two Lawā vocabularies: the Lawā of the Baw Lūang plateau; Lawā of Kanburi Province". Journal of the Siam Society (en inglés) 21: 53–63.Kerr&rft.date=1927&rft.genre=article&rft.jtitle=Journal of the Siam Society&rft.pages=53-63&rft.volume=21&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:journal" class="Z3988">
- Matisoff, James A. 2015. The Sino-Tibetan Etymological Dictionary and Thesaurus. Berkeley: Universidade de California.
- Rujjanavet, Pusit. (1986). The Phonology of Ugong in Uthaithani Province. M.A. Thesis in Linguistics, Faculty of Graduate Studies, Mahidol University.
- Thawornpat, Mayuree. 2006. Gong: An endangered language of Thailand. Doctoral dissertation, Mahidol University.
