Lingua fang
| Fang 'Pangwe' | ||
|---|---|---|
| Pronuncia: | /ˈfɒŋ/ | |
| Outros nomes: | Faŋ, Paŋwe | |
| Falado en: | Camerún, Gabón, Guinea Ecuatorial, San Tomé e Príncipe e a República do Congo | |
| Rexións: | África central | |
| Total de falantes: | 1 millón (2006-2013) | |
| Familia: | Atlántico-congolesa Benue–congolesa Bantoide meridional Bantú Beti Fang | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | fan | |
| ISO 639-3: | fan
| |
| Mapa | ||
| ||
| Status | ||
O fang[1] é unha lingua africana central falada por preto de 1 millón de persoas do pobo fang no Camerún, Gabón, Guinea Ecuatorial, San Tomé e Príncipe e a República do Congo. É a lingua bantú dominante de Gabón e Guinea Ecuatorial. Está relacionada coas linguas bulu e ewondo do sur do Cameroon. Baixo o goberno do presidente Macías Nguema, entre 1970 e 1979, o fang foi a lingua oficial de Guinea Ecuatorial.
Existen moitas variedades dialectais do fang en Gabón e o Camerún. Maho (2009) clasifica o fang do sur como unha lingua diferente. Os outros dialectos son o ntoumou, o okak, o mekê, o atsi (batsi), o nzaman (zaman), o mveni e o mvaïe.
