Saltar ao contido

Juan Manuel Fangio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaJuan Manuel Fangio

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento24 de xuño de 1911 Editar o valor en Wikidata
Balcarce, Arxentina (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte17 de xullo de 1995 Editar o valor en Wikidata (84 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónemprendedor, piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Alfa Romeo F1
-Maserati (en) Traducir
-Mercedes
-Scuderia Ferrari Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Familia
Cónxuxesen valor Editar o valor en Wikidata
ParentesJuan Manuel Fangio II, sobriño Editar o valor en Wikidata
Premios
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0266775 BNE: XX1364831 WikiTree: Fangio-1 Find a Grave: 9881 Editar o valor en Wikidata
Juan Manuel Fangio conducindo un Mercedes W 196 Nürburgring (1986).

Juan Manuel Fangio Déramo, nado en Balcarce (Arxentina) o 24 de xuño de 1911 e finado en Buenos Aires o 17 de xullo de 1995, foi un piloto arxentino de Fórmula 1. Dominou a primeira década da Fórmula 1, gañando cinco veces o Campionato Mundial de Pilotos, con catro equipos diferentes; Alfa Romeo, Ferrari, Mercedes e Maserati, unha fazaña que non foi repetida. Membro do Salón da Fama da Fórmula 1,[1] é considerado por moitos como un dos mellores pilotos de F1 de todos os tempos.[2]

Era alcumado El Chueco ("o patizambo", tamén traducido como "pernas arqueadas") ou El Maestro ("O Mestre"),

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Era fillo de Loreto Fangio e Herminia D´Eramo, abandonou os seus estudos para axercer a mecánica automobilística. En 1938, debutou nas carreiras de Turismo de Estrada, competindo nun Ford V8. En 1940, competiu con Chevrolet, gañando o Campionato Grand Prix International e participou nas carreiras de Turismos de estada da Arxentina converténdose no seu campión, título que defendeu con éxito un ano despois. Fangio competiu entón en Europa entre 1947 e 1949 onde alcanzou máis éxito.

Foi campión mundial en cinco oportunidades, incluíndo catro consecutivas 1954-1957. É o único piloto da historia da F1 que foi campión con 4 marcas distintas (Alfa Romeo, Maserati, Ferrari e Mercedes). Gañou 24 carreiras de Fórmula 1 das 51 que disputou consideradas hoxe Carreiras Oficiais -ver sección á parte-, tendo aínda hoxe en día a media máis alta da historia da F1. En 1957 gañou a carreira de Nürburgring, tras estar a 48 segundos do líder. A súa marca de 5 títulos permaneceu vixente ata o ano 2003 cando foi superada polo piloto alemán Michael Schumacher (que correu o dobre de anos, xa que participou na F1 desde mediados de 1991 ata fins de 2006). Con todo, a súa efectividade (carreiras gañadas sobre carreiras efectuadas) ostenta de lonxe unha marca case imposible de igualar, cunha efectividade asombrosa do 47%, algarismo sen par ata a data. Do mesmo xeito, a relación de podios/partidas e de pole/partidas permanecen sen ser igualadas.

Ademais, gañou os premios: Medalla de Vermeil (1984) outorgada polo Municipio de París; o premio Aguia de Buenos Aires (1989) outorgado pola Orde de Cabaleiros de San Martín de Tours; tamén foi designado Mellor Automobilista de todos os tempos pola International Racing Press Association en 1982 no Río de Xaneiro, Brasil. Para rematar, foi condecorado coa orde aos servizos distinguidos, ao mérito civil no grao de comendador outorgada polo Xefe do Estado Maior Xeral do Exército Arxentino en 1993.

Foi nomeado Profesor Honoris Causa da Universidade Católica de Santiago do Estero en 1992; Presidente Honorario vitalicio de Mercedes-Benz Arxentina S.A; Presidente da Fundación Renault Arxentina S.A; Presidente Honorario do Museo do Automobilismo Juan Manuel Fangio; e Membro Honorario da Federación Internacional do Automóbil.

Quizais Juan Manuel Fangio sexa máis valorado polos seus adversarios que polos seus seguidores, xa que moitos deles, como Stirling Moss, referíronse a el como o mellor volante de todos os tempos, non só pola súa face deportiva, senón pola súa cabaleirosidade na pista e nos boxes. É que Fangio daba tamén unha grande importancia ao traballo en equipo, cos seus mecánicos, el mesmo un coñecedor nato da alta mecánica daqueles bólidos, traballaba de igual a igual co seu equipo, e sempre dixo que sen os mecánicos pouco se logrou. A súa sinxeleza e ao mesmo tempo a súa fría determinación na competencia, facía que na súa persoa convivise un cabaleiro e ao mesmo tempo un amorne invencible e a toda proba na carreira. Moss adoitaba referirse a el como "..unha furia fría, glacial.."

Os seus restos mortais descansan no cemiterio da súa cidade natal, Balcarce, na provincia de Buenos Aires.

Participación en Grandes Premios non oficiais

[editar | editar a fonte]

En realidade, Fangio competiu nun total de 67 Grand Prix, se conta os considerados hoxe "non oficiais", por non dar puntos para o campionato de Fórmula 1 moderno. A realidade indica que a primeira carreira de Fórmula 1 na que participou foi o 18 de xullo de 1948 no circuíto de Reims, Francia, a bordo dun pequeno Simca Gordini. O regulamento era de Fórmula 1 (creado no ano 1947) e a carreira considerábase como oficial nese entón (tratábase do Gran Premio de Francia). Con todo, como o campionato de pilotos foi creado posteriormente, hoxe considérase unha competición non oficial.

A partir de 1950, o calendario de Fórmula 1 contemplaba máis de 15 carreiras que por regulamento técnico eran de Fórmula 1 Oficial, aínda que só 7 delas daban puntos para o campionato de pilotos, sen por iso converter as carreiras restantes en menos importantes.

Segundo o criterio actual, hoxe considéranse carreiras oficiais de Fórmula 1 as probas disputadas en Indianápolis entre 1950 e 1957 polo feito de que outorgaban puntos para o campionato de pilotos, aínda que pouco tiñan que ver co regulamento técnico da Fórmula un daquel entón.

Fórmula Un e carreiras de autos deportivos

[editar | editar a fonte]

Visión xeral

[editar | editar a fonte]
Fangio no Gran Premio de Alemaña de 1954 en Nürburgring
Fangio perseguido por Alberto Ascari durante o Gran Premio de Italia de 1954.
Fangio no Gran Premio da Arxentina de 1957 en Buenos Aires
Fangio pilotando un Maserati 250F.

Fangio, a diferenza dos pilotos posteriores de Fórmula Un, comezou a súa carreira nunha idade madura e foi o piloto máis vello en moitas das súas carreiras. Durante a súa andaina, os pilotos corrían sen apenas ningún equipo de protección e en circuítos sen medidas de seguridade, aínda que os coches de F1 na década de 1950 eran moito máis lentos, menos esixentes fisicamente para pilotar e menos avanzados que os coches de F1 de décadas máis tarde. Fangio non tivo ningún remordimiento en deixar un equipo, incluso logo dun ano exitoso ou ata durante a tempada, se pensaba que tería unha mellor oportunidade cun coche mellor. Como era común, varios dos seus resultados de carreira foron compartidos cos seus compañeiros de equipo despois de que asumia o control do seu coche durante a carreira cando a seu propio coche tiña problemas técnicos. Os seus rivais incluíron a Alberto Ascari, Giuseppe Farina e Stirling Moss. Ao longo da súa carreira, Fangio foi apoiado polo financiamiento do goberno arxentino de Juan Perón.[3]

Éxitos no campionato mundial

[editar | editar a fonte]
Fangio logo de gañar o Gran Premio de Alemaña de 1957 en Nürburgring.

A primeira participación de Fangio na competición de Grand Prix foi no Grand Prix de l'ACF en Reims, onde comezou 11º na grella co seu Simca Gordini pero retirouse. De regreso a Suramérica, durante unha carreira de longa distancia, saíuse da estrada no Perú e caeu pola ladeira dunha montaña. O seu co-piloto, Daniel Urrutia foi lanzado do coche, e cando Fangio atopouno, estaba morrendo. Logo da morte de Urrutia, pensou en abandonar o deporte. Pero resolveu continuar e volveu a Europa ao ano seguinte, e correu en San Remo, pero logo de actualizar un Maserati 4CLT/48 patrocinado polo Automóbil Club da Arxentina dominou o evento, Gañando ambas manga para lograr a vitoria global por case un minuto sobre Prince Bira. Fangio participou noutras seis carreiras de Grand Prix en 1949, gañando catro delas contra rivales de alto nivel.[4][5]

No primeiro campionato do mundo de pilotos na tempada de 1950, Fangio asinou polo equipo Alfa Romeo á beira de Farina e Luigi Fagioli. Coa maquinaria de competición posterior á segunda guerra mundial aínda escasa, os Alfettas de preguerra demostraron ser dominantes. Fangio gañou cada unha das tres carreiras que terminou, pero as tres vitorias de Farina e unha cuarta posición permitíronlle lograr o título. Nas carreiras fóra de campionato dos anos 50 Fangio logrou outras catro vitorias e dous segundos postos de oito comezos. Fangio gañou outras tres carreiras de campionato para Alfa en 1951 en Suíza, Francia e España. Fangio gañou o título na última carreira, seis puntos por diante de Ascari.[6][3][4][5]

Co Campionato do Mundo de Fórmula 1 de 1952 disputándose coas especificacións da Fórmula Dúas, Alfa Romeo non puido utilizar os seus Alfettas sobrealimentados e retirouse. Como resultado, o defensor do campionato atopouse sen coche para a primeira carreira do campionato e mantívose ausente da F1 ata xuño, cando pilotou o británico BRM V16 nas carreiras de F1 fóra de campionato en Albi e Dundrod. Fangio asinara pilotar para Maserati nunha carreira fóra de campionato en Monza o día logo da carreira de Dundrod, pero perdeu o voo que o conectaba e decidiu conducir pola noite desde París, chegou media hora antes do inicio. Moi fatigado, Fangio comezou a carreira desde a parte posterior da grella, pero perdeu o control na segunda volta, estrelouse contra un banco de céspede, e foi expulsado do coche cando envorcou. Levárono ao hospital con múltiples feridas, sendo o máis grave o pescozo roto, e pasou o resto de 1952 recuperándose na Arxentina.[4][5]

De novo de volta en Europa, para disputar a tempada completa de 1953, Fangio reincorporouse a Maserati, e contra o Ferraris dominantes liderados por Ascari logrou unha afortunada vitoria en Monza. Fangio clasificouse segundo con Bonetto sétimo, e Fangio marcou a volta rápida no seu camiño á vitoria 1,4 segundos sobre Nino Farina, mentres que Bonetto retirouse sen combustible. Xunto con esa vitoria, Fangio conseguiu tres segundos lugares para terminar segundo no Campionato, e tamén chegou terceiro por primeira vez na Targa Florio. Terminou 1953 gañando a perigosa e difícil Carreira Panamericana en México de 3.200 km conducindo un Lancia D24. Fangio foi capaz de gañar este rally de 5 días que comezou na fronteira entre México e Guatemala e terminou na fronteira de México-Estados Unidos nun tempo récord, ao redor de 18 horas e media de tempo de condución total.[4][5][7]

Na tempada de 1954 Fangio correu para Maserati ata que Mercedes-Benz entrou na competición a mediados de tempada. Gañando oito de doce carreiras (seis de oito no campionato) nese ano, seguiu competindo con Mercedes, pilotando o W196 Monoposto, na tempada 1955 nun equipo que incluíu Stirling Moss. Para 1955, Fangio someteuse a un agotador programa de adestramento, nun esforzo para manter os seus altos niveis de aptitude que era comparable aos seus rivais máis novos. Gañou unha carreira particularmente brutal no Gran Premio da República Arxentina. Esta carreira levouse a cabo durante unha extenuante vaga de calor, e cunha temperatura de pista de máis de 57 °C, poucos pilotos foron capaces de completar a carreira. Ao final da segunda tempada exitosa (ensombrecida pola traxedia de Le Mans de 1955) na que morreron máis de 80 espectadores, un accidente que sucedeu xusto diante de el e case o mata) Mercedes retirouse das carreiras e despois de catro intentos, Fangio nunca volveu a correr en Le Mans.[8][4]

En 1956 Fangio trasladouse a Ferrari para gañar o seu cuarto título. Enzo Ferrari e Fangio non tiveron unha relación moi cálida, malia o seu éxito compartido. Fangio fíxose cargo do coche do seu compañeiro de equipo despois de sufrir problemas mecánicos en tres carreiras, o Gran Premio da Arxentina de 1956, o Gran Premio de Mónaco de 1956 e o Gran Premio de Italia de 1956. En cada caso os puntos compartironos entre os dous pilotos. Na última carreira da tempada, o Gran Premio de Italia, o compañeiro en Ferrari de Fangio, Peter Collins, que estaba en condicións de gañar o Campionato do Mundo con só 15 voltas, entregou o seu coche a Fangio. Compartiron os seis puntos gañados no segundo lugar, dando Fangio o título mundial.

"Nunca antes na miña vida pilotei tan rápido e
non creo que algunha vez sexa capaz de facelo de novo."

[5]

Fangio volveu a Maserati en 1957, que aínda utilizaba o mesmo icónico Maserati 250F que Fangio pilotara no principio de Modelo:F. Fangio comezou a tempada cun hat-trick de triunfos na Arxentina, Mónaco e Francia, antes de retirarse con problemas de motor en Gran Bretaña. Na seguinte carreira, o Gran Premio de Alemaña de 1957, no circuíto de Nürburgring, Fangio necesitaba ampliar a súa vantaxe de seis puntos para reclamar o título a falta de dúas carreiras por disputar. Desde a pole position Fangio caeu á terceira posición detrás dos Ferrari de Mike Hawthorn e Collins, pero logrou superar ambos ao final da terceira volta. Fangio comezara cos tanques a medio encher xa que esperaba cambiar pneumáticos a metade de carreira. Fangio entrou en boxes na volta 13 cunha vantaxe de 30 segundos, pero unha parada desastrosa deixouno de novo no terceiro lugar e 50 segundos detrás de Collins e Hawthorn. Fangio atacou, marcando unha volta rápida tras outra, culminando nun tempo récord na volta 20, once segundos máis rápido que o mellor dos Ferrari. Na penúltima volta, Fangio conseguiu pasar de novo a Collins e Hawthorn, e mantívose para lograr a vitoria por apenas tres segundos. Con Musso acabando en cuarto lugar, Fangio adxudicouse o seu quinto título. Esta actuación é a miúdo considerada como o maior remontada na historia da Fórmula Un, e sería a última vitoria de Fangio.[3][4][5]

Logo dunha serie de campionatos consecutivos retirouse da Fórmula Un en 1958, logo do Grand Prix de l'ACF. Tal era o respecto a Fangio, que durante esa última carreira, o líder da carreira Hawthorn dobrara a Fangio e mentres Hawthorn estaba a piques de cruzar a liña, freou e permitiu pasar a Fangio para que puidese completar a distancia de 50 voltas na súa última carreira. Cruzaría a liña máis de dous minutos detrás de Hawthorn. Ao saír do Maserati logo da carreira, díxolle ao seu mecánico simplemente, "Se acabou." Gañou 24 Grandes Premios do Campionato Mundial de 52 entradas, unha porcentaxe gañadora do 46.15%, o mellor na historia do deporte (Alberto Ascari, que está en segundo lugar, ten unha porcentaxe do 40.63%).[3][4]

Secuestro

[editar | editar a fonte]

En febreiro de 1958, Fangio achábase na Habana para competir no Gran Premio de Cuba. Fidel Castro, que por entón comandaba a guerrilla Movemento do 26 de xullo en Sierra Maestra, considerou que o secuestro do automobilista sería un bo golpe publicitario e un xeito de ridiculizar ao goberno de Fulgencio Batista.[10][11]

Cando Fangio achábase no hall do Hotel Lincoln onde se hospedaba, un mozo do comando guerrilleiro achegóuselle cun revólver[12] e díxolle: «Desculpe, Juan, pero vaime ter que acompañar». Subirono a un automóbil no que se achaban outros dous homes e permaneceron transitando a cidade durante unha hora. Finalmente foi trasladado a un departamento onde membros do movemento de Castro manifestáronlle que o motivo do secuestro era difundir os ideais e loita do mesmo.[13] A misión estivo a cargo de Arnol Rodríguez e Faustino Pérez, logo ministros do goberno revolucionario. Existía a posibilidade de que o réxime de Batista decidise matar ao piloto e culpar ao movemento encabezado por Castro. Para evitar iso, Fangio propúxolles comunicarse co embaixador arxentino Raúl Guevara Lynch, primo de Ernesto «Che» Guevara.[14][15]

Ante a ausencia de Fangio, o francés Maurice Trintignant o substituíu na carreira. Con todo a competencia foi breve debido a un accidente na quinta volta que lle causou a morte a seis espectadores e xerou 40 feridos. Máis tarde, Fangio diría ironicamente que «eu podería estar nese choque, así que os meus secuestradores salváronme a vida». Logo da súa liberación tras 26 horas de secuestro, o automobilista declarou á prensa pública que me trataron dun modo excelente... En verdade, tiven as mesmas comodidades que se estivese entre amigos... Se o feito polos rebeldes foi por unha boa causa, entón, como arxentino, eu acéptoo como tal». Malia iso, disputou a Copa Dos Mundos en Monza cun vehículo Dean Van Lines.

Un ano e medio despois, logo da asunción de Fidel Castro, foi designado «Invitado de honor» de Cuba. En 1981, cando regresou á Habana en calidade de presidente honorario de Mercedes-Benz na Arxentina, foi recibido no aeroporto polo ministro de Relacións Exteriores, Arnol Rodríguez, e foi invitado a unha reunión con Fidel Castro.[10] Fangio nunca demostrou ter un mal recordo da súa experiencia en 1958: «Non falamos case nada do secuestro. Eu creo que foi algo especial, feito por xente que tiña os seus ideais e quería dalos a coñecer de calquera xeito».[10] O director Alberto Lecchi tratou o secuestro na súa película Operación Fangio (1999), con Darío Grandinetti no rol do automobilista.[16]

Vida privada

[editar | editar a fonte]
Andrea Berruet felicita a Fangio logo da súa vitoria no Gran Premio de Alemaña de 1957.

A principios da década de 1950, Fangio viuse envolto nun accidente de estrada cando se viu obrigado a desviarse para evitar un camión que se aproximaba. O coche, un Lancia Aurelia GT cortou un poste, deu dúa voltas de campá e lanzou a Fangio fóra, o que lle rompeu os cóbados. Un pasaxeiro declarou que no incidente foi a primeira vez que viu a Fangio tan aterrorizado desde a Guerra de Corea.[17]

Fangio nunca estivo casado, pero estivo involucrado nunha relación romántica con Andrea Berruet con quen rompeu en 1960. Tiveron un fillo chamado Oscar Cacho Espinosa que foi recoñecido como o fillo non recoñecido de Fangio en 2000.[18] En xullo de 2015, unha sentenza dun tribunal arxentino ordenou a exhumación do corpo de Fangio despois das declaracións de Espinosa afirmando ser o fillo non recoñecido do expiloto de carreiras.[19] En decembro de 2015, a Corte confirmou que Espinosa era de feito o fillo de Fangio.[20] En febreiro de 2016, confirmouse que Rubén Vázquez é o fillo de Fangio.[21]

O seu sobriño, Juan Manuel Fangio II, é tamén un exitoso piloto de carreiras.

Rexistro de carreiras

[editar | editar a fonte]

Traxectoria profesional

[editar | editar a fonte]
Tempada Series Posición Equipo Coche
1940 Turismo Carretera Argentina [22] 1º Chevrolet Cupé
Gran Premio Internacional del Norte [23] 1º Chevrolet 40 Cupé
1941 Turismo Carretera Argentina [24] 1º Chevrolet Cupé
Gran Premio “Getulio Vargas” Brasil [23] 1º Chevrolet 40 Cupé
Mil Millas Argentinas [23] 1º Chevrolet 40 Cupé
1947 Premios Primavera Mecánica Argentine [23] 1º Volpi-Chevrolet
Premio de Mecánica Argentina [23] 1º Ford-Chevrolet T
Premio de Mecánica Rioplatense [23] 1º Volpi-Chevrolet
Turismo Carretera Argentina [23] 3º Chevrolet Cupé Model 39
Gran Premio de Buenos Aires [23] 3º Ford-Chevrolet T
Gran Premio de Vendima [23] 3º Ford-Chevrolet T
1948 Premio Doble vuelta Ciudad de Coronel Pringles [23] 1º Chevrolet Cupé
Gran Premio Otoño [23] 1º Volpi-Chevrolet
Gran Premio Ciudad de Mercedes [23] 1º Volpi-Chevrolet
Premio Cien Millas Playas de Necochea [23] 3º Volpi-Chevrolet
Turismo Carretera Argentina [23] 4º Chevrolet Cupé
1949 Premio Jean Pierre Wimille [25] 1º Volpi-Chevrolet
Gran Premio Mar del Plata [25] 1º Maserati 4CLT/48
Premio Fraile Muerto [25] 1º Volpi-Chevrolet
Gran Premio di San Remo [25] 1º Scuderia Achille Varzi Maserati 4CLT/48
Grand Prix de Pau [25] 1º Maserati 4CLT/48
Grand Prix du Roussillon [25] 1º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Grand Prix de Marseille [26] 1º Scuderia Achille Varzi Simca-Gordini T15
Gran Premio dell’Autodromo di Monza [27] 1º A.C.A. Achille Varzi Ferrari 166
Gran Premio Internacional San Martín [28] 1º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Grand Prix de l’Albigeois [29] 1º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Gran Premio de Eva Duarte Perón [28] 2º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Gran Premio del General Juan Perón y de la Ciudad de Buenos Aires [28] 2º Automóvil Club Argentino Ferrari 166
Turismo Carretera Argentina [25] 3º Chevrolet Cupé
1950 Grand Prix de Pau [30] 1º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Gran Premio di San Remo [31] 1º Scuderia Alfa Romeo Alfa Romeo 158
Grand Prix Automobile de Monaco [32] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Grand Prix d’Angoulême [33] 1º Automóvil Club Argentino Maserati 4CLT/48
Grote Prijs van Belgie [34] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Grand Prix de l’A.C.F. [35] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Grand Prix des Nations [36] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Circuito di Pescara [37] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Gran Premio de Paraná [38] 1º Automóvil Club Argentino Ferrari 166 FL
Gran Premio del Presidente Alessandri [38] 1º Automóvil Club Argentino Ferrari 166 FL
500 Millas de Rafaela [39] 1º Anthony Lago Talbot-Lago T26C
Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1950 [40] 2º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Gran Premio di Bari [41] 2º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Daily Express BRDC International Trophy [37] 2º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
Grand Prix de Marseilles [42] 3º Scuderia Achille Varzi Ferrari 166 F2
Mille Miglia [43] 3º Alfa Romeo 6C 2500 Competitzione Berlinetta
1951 CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [44] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159
Großer Preis der Schweiz [45] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159A
Grand Prix de l’A,C,F,[46] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159A
Gran Premio di Bari [47] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159A
Gran Premio de España [48] 1º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159M
RAC British Grand Prix [49] 2º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159B
Großer Preis von Deutschland [50] 2º Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159B
Gran Premio del General Juan Perón y de la Ciudad de Buenos Aires [51] 3º Daimler-Benz AG Mercedes-Benz W154
1952 Grande Prêmio de Interlagos [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
Grande Prêmio da Qunita da Boa Vista [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
Gran Premio del General Juan Perón y de la Ciudad de Buenos Aires [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
Gran Premio María Eva Duarte de Perón y de la Ciudad de Buenos Aires [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
Gran Premio do Uruguai [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
Gran Premio de Montevideo [52] 1º A.C.A. Ferrari 166 FL
1953 Vues des Aples [53] 1º Maserati A6GCM/53
Gran Premio d’Italia [54] 1º Officine Alfieri Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Gran Premio di Modena [55] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Supercortemaggiore [56] 1º Scuderia Alfa Romeo Alfa Romeo 6C 3000 CM Spider
Carrera Panamericana [57] 1º Scuderia Lancia Lancia D24 Pininfarina
FIA World Championship [58] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Mille Miglia [59] 2º SP.A. Alfa Romeo Alfa Romeo 6C 3000 CM
Gran Premio di Napoli [60] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Grand Prix de l’ACF [61] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Daily Express Trophy [62] 2º Owen Racing Organisation BRM Type 15
RAC British Grand Prix [63] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Großer Preis von Deutschland [64] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM/53
Woodcote Cup [65] 2º Owen Racing Organisation BRM Type 15
Grand Prix de Bordeaux [66] 3º Equipe Gordini Gordini T16
Targa Florio [67] 3º Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCS/53
1954 CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [68] 1º Officine Alfieri Maserati
Daimler Benz AG 		Maserati A6SSG
Mercedes-Benz W196
Gran Premio de la República Argentina [69] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati A6SSG
Grand Prix de Belgique [70] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Grand Prix de I’ACF [71] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Großer Preis von Deutschland [72] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Großer Preis der Schweiz [73] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Gran Premio d’Italia [74] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
RAC Tourist Trophy [75] 2º Scuderia Lancia Lancia D24
Grosser Preis von Berlin [76] 2º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Gran Premio de España [77] 3º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
1955 CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [78] 1st Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Gran Premio de la República Argentina [79] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Gran Premio de la Ciudad de Buenos Aires [80] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Internationales ADAC-Eifel-Rennen Nürburgring [81] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR
Grote Prijs vna Belgie [82] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Grote Prijs van Nederland [83] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Sveriges Grand Prix [84] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR
Gran Premio d’Italia [85] 1º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
Gran Premio de Venezuela [86] 1º Equipo Maserati Maserati 300S
Mille Miglia [87] 2º Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR
RAC British Grand Prix [83] 2º Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196
RAC Tourist Trophy [88] 2º Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR
Targa Florio [89] 2º Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR
1956 CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [90] 1º Scuderia Ferrari Lancia-Ferrari D50
Ferrari D50
Gran Premio de la República Argentina [91] 1º Scuderia Ferrari Lancia-Ferrari D50
Gran Premio de la Ciudad de Buenos Aires [92] 1º Scuderia Ferrari Lancia-Ferrari D50
Florida International Grand Prix of Endurance powered by Amoco [93] 1º Scuderia Ferrari Ferrari 860 Monza
Gran Premio di Siracusa [80] 1º Scuderia Ferrari Lancia-Ferrari D50
RAC British Grand Prix [94] 1º Scuderia Ferrari Ferrari D50
Großer Preis von Deutschland [95] 1º Scuderia Ferrari Ferrari D50
Grand Prix Automobile de Monaco [96] 2º Scuderia Ferrari Ferrari D50
Internationales ADAC 1000 Kilometer Rennen auf dem Nürburgring [97] 2º Scuderia Ferrari Ferrari 860 Monza
Gran Premio d’Italia [98] 2º Scuderia Ferrari Ferrari D50
Gran Premio de Venezuela [99] 2º Scuderia Ferrari Ferrari 860 Monza
Supercortemaggiore [100] 3º Scuderia Ferrari Ferrari 500 Mondial
1957 CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [101] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Gran Premio de la República Argentina [102] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Gran Premio de la Ciudad de Buenos Aires [103] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Gran Premio de Cuba [104] 1º Scuderia Madunina Maserati 300S
12-Hour Florida International Grand Prix of Endurance for The Amoco Trophy [105] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 450S
Grand Prix Automobile de Monaco [106] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Circuito de Monsanto [107] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 300S
Grand Prix de l’ACF [108] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Großer Preis von Deutschland [109] 1º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Gran Premio de Interlagos [110] 1º Maserati 300S
Gran Premio de Boa Vista [110] 1º Maserati 300S
Gran Premio di Pescara [111] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
Gran Premio d’Italia [112] 2º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F
1958 Gran Premio de la Ciudad de Buenos Aires [113] 1º Scuderia Sud Americana Maserati 250F
CAMPIONATO MUNDIAL DA FIA [113] 14º Officine Alfieri Maserati Maserati 250F

Resultados completos na Fórmula 1

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts.
1950 Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158 Alfa Romeo L8C GBR
Ret 		MON
1 		500 SUI
Ret 		BEL
1 		FRA
1 		2º 27
Alfa Romeo 158/159 ITA
Ret*
1951 Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159A Alfa Romeo L8C SUI
1 		500 FRA
1* 		1º 31
(37)
Alfa Romeo 159B BEL
9 		GBR
2 		ALE
2
Alfa Romeo 159M ITA
Ret 		ESP
1
1953 Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM Maserati L6 ARX
Ret 		500 NED
Ret 		BEL
Ret 		FRA
2 		GBR
2 		ALE
2 		SUI
4* 		ITA
1 		2º 28
(29 1/2)
1954 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 ARX
1 		500 BEL
1 		1º 42
(57 1/7)
Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196 Mercedes-Benz L8 FRA
1† 		GBR
4† 		ALE
1 		SUI
1 		ITA
1† 		ESP
3
1955 Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196 Mercedes-Benz L8 ARX
1 		MON
Ret 		500 BEL
1 		NED
1 		GBR
2 		ITA
1† 		1º 40
(41)
1956 Scuderia Ferrari Lancia-Ferrari D50 Ferrari V8 ARX
1* 		MON
2* 		500 BEL
Ret 		FRA
4 		GBR
1 		ALE
1 		ITA
2* 		1º 30
(33)
1957 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 ARx
1 		MON
1 		500 FRA
1 		GBR
Ret 		ALE
1 		PES
2 		ITA
2 		1º 40
(46)
1958 Scuderia Sud Americana Maserati 250F Maserati L6 ARX
4 		MON NED 14º 7
Novi Auto Air Conditioner Kurtis Kraft KK500F Novi V8 500
NSC
Juan Manuel Fangio Maserati 250F Maserati L6 BEL FRA
4 		GBR ALE POR ITA MAR

* Unidade compartida.

† Coche aerodinámico, carrozaría ancha.


Marcas na Fórmula 1

[editar | editar a fonte]

Fangio ten as seguintes marcas na Fórmula 1:

Marca
Mellor porcentaxe de vitorias 46% (24 vitorias en 52 participacións)
Mellor porcentaxe de pole positions 55,8% (29 poles en 52 participacións)
Mellor porcentaxe de primeiras liñas 92,31% (48 primeiras liñas en 52 participacións)
O campión do mundo máis vello 46 anos, 41 días (1957)
Campión do mundo con máis equipos 4 equipos (Alfa Romeo, Ferrari, Mercedes e Maserati)

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1950 Francia Automobiles Gordini José Froilán González Gordini T15S S3.0 95 Ret
Encendido
1951 Francia Louis Rosier Francia Louis Rosier Talbot-Lago T26C S5.0 92 Ret
Tanque aceite
1953 Italia S.P.A. Alfa Romeo Onofre Marimón Alfa Romeo 6C 3000 CM S5.0 22 Ret
Motor
1955 Alemaña Daimler Benz AG Stirling Moss Mercedes-Benz 300 SLR S3.0 134 Ret
Retirado

Resultados completos nas 12 Horas de Sebring

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1954 Italia Scuderia Lancia Co. Italia Eugenio Castellotti Lancia D24 S5.0 51 Ret
Eixo posterior
1956 Italia Scuderia Ferrari Italia Eugenio Castellotti Ferrari 860 Monza S5.0 194 1º 1º
1957 Italia Maserati Factory Francia Jean Behra Maserati 450S S5.0 197 1º 1º

Resultados completos nas 24 Horas de Spa

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1953 Italia S.P.A. Alfa Romeo Italia Consalvo Sanesi Alfa Romeo 6C 3000 CM Spider S 5 Ret
Accidente

Resultados completos na Mille Miglia

[editar | editar a fonte]
Anor Equipo Co-Pilotos/Navegador Coche Clase Pos. Clase
Pos.
1950 Italia Augusto Zanardi Alfa Romeo 6C 2500 Competizione S 2.0 3º 3º
1952 Italia Giulio Sala Alfa Romeo 1900 Sprint GT2.0 22º 7º
1953 Italia S.P.A. Alfa Romeo Italia Giulio Sala Alfa Romeo 6C 3000 CM S 2.0 2º 2º
1955 Alemaña Daimler Benz AG Mercedes-Benz 300 SLR S 2.0 2º 2º
1956 Italia Scuderia Ferrari Ferrari 290 MM S 2.0 4º 4ºº

Resultados completos na Carreira Panamericana

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos/Navegador Coche Clase Pos. Clase
Pos.
1953 Italia Scuderia Lancia Italia Gino Bronzoni Lancia D24 Pininfarina S 1.6 1º 1º

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis

[editar | editar a fonte]
Ano Chasis Motor Saída Final Equipo
1958 Kurtis Kraft Novi NSC Novi Auto Air Conditioner


Predecesor:
Nino Farina 		Campión da Fórmula 1
1951 		Sucesor:
Alberto Ascari
Predecesor:
Alberto Ascari 		Campión da Fórmula 1
1954-1955-1956-1957 		Sucesor:
Mike Hawthorn

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Formula 1™ – The Official F1™ Website". Formula1.com. Consultado o 17 de agosto de 2012. 
  2. ↑ "The Official Formula 1 Website". Formula1.com. Consultado o 20 de marzo de 2011.  "Many consider him to be the greatest driver of all time."
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "Juan Manuel Fangio". ESPN UK. Arquivado dende o orixinal o 24 de agosto de 2015. Consultado o 02 de abril de 2017. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 "Biografía de Juan Manuel Fangio". 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 "Juan-Manuel Fangio Profile - Drivers - GP Encyclopedia - F1 History on Grandprix.com". grandprix.com. 
  6. ↑ Jones, Hill 1995, p. 16.
  7. ↑ "Lancia Wins Big Road Race". Townsville Daily Bulletin. Townsville Daily Bulletin. Consultado o 13 April 2013. 
  8. ↑ Donaldson 2003.
  9. ↑ "MASERATI AND FANGIO F1 WORLD CHAMPIONS IN 1957". www.greatcarstv.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de decembro de 2008. Consultado o 23 de xaneiro de 2009. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Suplemento Fangio, el más grande, p. 10, Clarín, 18 de xullo de 1995.
  11. ↑ "Rebels Free Fangio; Foul Play is Cry in Tragic Cuban Auto Race". The Portsmouth Times (en inglés). 25 de febreiro de 1958. p. 1. 
  12. ↑ "Cuba Rebels Kidnap Champ Race Driver". The Milwaukee Sentinel (en inglés). 24 de febreiro de 1958. p. 1. Arquivado dende o orixinal o 03 de abril de 2016. Consultado o 02 de abril de 2017. 
  13. ↑ "Fangio Released by Rebels "Treated Very Well"". The Glasgow Herald (en inglés). 26 de febreiro de 1958. p. 7. 
  14. ↑ "Cuando Fangio fue secuestrado por sus “amigos” cubanos". La Nación. 22 de febreiro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2014. Consultado o 1 de maio de 2014. 
  15. ↑ Relaño, Alfredo (17 de marzo de 2013). "El secuestro de Fangio por los castristas". El País. Consultado o 1 de maio de 2014. 
  16. ↑ «Operación Fangio». Filmaffinity. Consultado el 1 de maio de 2014.
  17. ↑ "Fangio gives Sandown crowd a treat". The Age. 13 September 1978. p. 54. 
  18. ↑ «Un hijo no reconocido de Fangio vive en Cañuelas Arquivado 02 de outubro de 2013 en Wayback Machine.» InfoCañuelas, 17 de novembro de 2009. Consultado o 19 de febreiro de 2011.
  19. ↑ Exhumarán el cadáver de Juan Manuel Fangio Arquivado 12 de xullo de 2015 en Wayback Machine. – La Prensa (en castelán)
  20. ↑ Confirman que "Cacho" Espinosa es hijo de Fangio – Clarín (en castelán).
  21. ↑ Confirmaron que Rubén Vázquez es hijo de Fangio – Cuatro Cuatro Dos (en castelán).
  22. ↑ "Juan Manuel Fangio 1940 a 1941". Fierros Clasicos (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2018. Consultado o 12 de xullo de 2018. 
  23. ↑ 23,00 23,01 23,02 23,03 23,04 23,05 23,06 23,07 23,08 23,09 23,10 23,11 23,12 23,13 "Juan Manuel Fangio Database". Driver database (en inglés). Consultado o 7 de xullo de 2018. 
  24. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2018. Consultado o 12 de xullo de 2018. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 25,5 25,6 "Carreras Año 1949 - Museo Fangio". museofangio.com. 
  26. ↑ "1949 Grand Prix du Rousillon". silhouet.com. 
  27. ↑ "Formula 2 1949 - Monza". formula2.net. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 "South American Formula Libre/Temporada Races 1946-1952". teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  29. ↑ Allen Brown. "Circuit d'Albi, 10 Jul 1949 « Non-Championship F1 « OldRacingCars.com". oldracingcars.com. 
  30. ↑ "Un tributo al chueco... Pau, 1950". jmfangio.org. 
  31. ↑ Allen Brown. "Autodromo di Ospedaletti, 16 Apr 1950 « Non-Championship F1 « OldRacingCars.com". oldracingcars.com. 
  32. ↑ "Results 1950 Formula 1 Grand Prix of Monaco". F1 Fansite. 
  33. ↑ "Formula 2 1950 - Angouleme". formula2.net. 
  34. ↑ "Results 1950 Formula 1 Grand Prix of Belgium". F1 Fansite. 
  35. ↑ "Results 1950 Formula 1 Grand Prix of France". F1 Fansite. 
  36. ↑ "1950 Nations GP". chicanef1.com. Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  37. ↑ 37,0 37,1 "1950 Non-World Championship Formula One Races". silhouet.com. 
  38. ↑ 38,0 38,1 "South American Formula Libre/Temporada Races 1946-1952". teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  39. ↑ "Carreras Año 1950". Museo Fangio (en castelán). Consultado o 12 de xullo de 2018. 
  40. ↑ "Results 1950 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  41. ↑ Allen Brown. "Bari, 9 Jul 1950 « Non-Championship F1 « OldRacingCars.com". oldracingcars.com. 
  42. ↑ "Formula 2 1950 - GP de Marseilles". formula2.net. 
  43. ↑ "Mille Miglia". racingsportscars.com. 
  44. ↑ "Results 1951 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  45. ↑ "Results 1951 Formula 1 Grand Prix of Switzerland". F1 Fansite. 
  46. ↑ "Results 1951 Formula 1 Grand Prix of France". F1 Fansite. 
  47. ↑ STATS F1. "V Gran Premio di Bari • STATS F1". statsf1.com. 
  48. ↑ "Results 1951 Formula 1 Grand Prix of Spain". F1 Fansite. 
  49. ↑ "Results 1951 Formula 1 Grand Prix of Great Britain". F1 Fansite. 
  50. ↑ "Results 1951 Formula 1 Grand Prix of Germany". F1 Fansite. 
  51. ↑ "South American Formula Libre/Temporada Races 1946-1952". teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 52,3 52,4 52,5 "South American Formula Libre/Temporada Races 1946-1952". teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  53. ↑ "Carreras Año 1953 - Museo Fangio". museofangio.com. 
  54. ↑ "Results 1953 Formula 1 Grand Prix of Italy". F1 Fansite. 
  55. ↑ "Formula 2 1953 - Modena GP". formula2.net. 
  56. ↑ "Supercortemaggiore". racingsportscars.com. 
  57. ↑ "Carrera Panamericana". racingsportscars.com. 
  58. ↑ "Results 1953 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  59. ↑ "Mille Miglia". racingsportscars.com. 
  60. ↑ "Formula 2 1953 - Napoli GP". formula2.net. 
  61. ↑ "Results 1953 Formula 1 Grand Prix of France". F1 Fansite. 
  62. ↑ "1953 BRDC International Trophy". chicanef1.com. Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  63. ↑ "Results 1953 Formula 1 Grand Prix of Great Britain". F1 Fansite. 
  64. ↑ "Results 1953 Formula 1 Grand Prix of Germany". F1 Fansite. 
  65. ↑ "1953 Formula Libre Races". teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  66. ↑ "Formula 2 1953 - Bordeaux GP". formula2.net. 
  67. ↑ "Targa Florio". racingsportscars.com. 
  68. ↑ "Results 1954 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  69. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Argentina". F1 Fansite. 
  70. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Belgium". F1 Fansite. 
  71. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of France". F1 Fansite. 
  72. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Germany". F1 Fansite. 
  73. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Switzerland". F1 Fansite. 
  74. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Italy". F1 Fansite. 
  75. ↑ "Tourist Trophy". racingsportscars.com. 
  76. ↑ "Formula 1 1954 - GP von Berlin / Avusrennen, 19.09". formula2.net. 
  77. ↑ "Results 1954 Formula 1 Grand Prix of Spain". F1 Fansite. 
  78. ↑ "Results 1955 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  79. ↑ "Results 1955 Formula 1 Grand Prix of Argentina". F1 Fansite. 
  80. ↑ 80,0 80,1 "Un tributo al chueco... Buenos Aires 1955". jmfangio.org. 
  81. ↑ "Eifelrennen Nürburgring". racingsportscars.com. 
  82. ↑ "Results 1955 Formula 1 Grand Prix of Belgium". F1 Fansite. 
  83. ↑ 83,0 83,1 "Carreras Año 1955". Museo Fangio. Consultado o 12 de xullo de 2018. 
  84. ↑ "GP Sverige". racingsportscars.com. 
  85. ↑ "Results 1955 Formula 1 Grand Prix of Italy". F1 Fansite. 
  86. ↑ "GP Venezuela". racingsportscars.com. 
  87. ↑ "Mille Miglia". racingsportscars.com. 
  88. ↑ "Tourist Trophy". racingsportscars.com. 
  89. ↑ "Targa Florio". racingsportscars.com. 
  90. ↑ "Results 1956 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  91. ↑ "Results 1956 Formula 1 Grand Prix of Argentina". F1 Fansite. 
  92. ↑ "XII Gran Premio Ciudad de Buenos Aires • STATS F1". statsf1 (en castelán). Consultado o 7 de xullo de 2018. 
  93. ↑ "Sebring 12 Hours". racingsportscars.com. 
  94. ↑ "Results 1956 Formula 1 Grand Prix of Great Britain". F1 Fansite. 
  95. ↑ "Results 1956 Formula 1 Grand Prix of Germany". F1 Fansite. 
  96. ↑ "Results 1956 Formula 1 Grand Prix of Monaco". F1 Fansite. 
  97. ↑ "Nürburgring 1000 Kilometres". racingsportscars.com. 
  98. ↑ "Results 1956 Formula 1 Grand Prix of Italy". F1 Fansite. 
  99. ↑ "GP Venezuela". racingsportscars.com. 
  100. ↑ "Supercortemaggiore". racingsportscars.com. 
  101. ↑ "Results 1957 Formula 1 Season". F1 Fansite. 
  102. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of Argentina". F1 Fansite. 
  103. ↑ "Un tributo al chueco... Buenos Aires 1957". jmfangio.org. 
  104. ↑ "Gran Premio de Cuba". racingsportscars.com. 
  105. ↑ "Sebring 12 Hours". racingsportscars.com. 
  106. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of Monaco". F1 Fansite. 
  107. ↑ "Monsanto". racingsportscars.com. 
  108. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of France". F1 Fansite. 
  109. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of Germany". F1 Fansite. 
  110. ↑ 110,0 110,1 "Carreras Año 1957 - Museo Fangio". museofangio.com. 
  111. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of Pescara". F1 Fansite. 
  112. ↑ "Results 1957 Formula 1 Grand Prix of Italy". F1 Fansite. 
  113. ↑ 113,0 113,1 "Un tributo al chueco... Buenos Aires 1958". jmfangio.org. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juan_Manuel_Fangio&oldid=6828777»