José Neira Fernández
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de febreiro de 1909  Cuíña, España |
| Morte | valor descoñecido valor descoñecido |
| Outros nomes | Neira |
| Actividade | |
| Ocupación | maquis, ferreiro |
| Membro de | |
| Carreira militar | |
| Conflito | guerra civil española |
| Familia | |
| Irmáns | Amandino Neira Fernández |
 | |
José Manuel Neira Fernández, coñecido como Neira, nado en Cuíña (Ortigueira) o 19 de febreiro de 1909, foi un guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Traballou de ferreiro en Cuíña e pertenceu ao Sindicato xeral de proletarios de San Clodio da CNT. Escapou ao monte, onde xa estaba fuxido o seu irmán Amandino Neira, ao ser mobilizada a súa quinta en 1937. O 1 de xuño de 1939 a Garda Civil e tropas do exército procedentes de Ferrol rodearon a cova de Montemeao onde estaba acubillado co seu irmán Amandino e Modesto Villar Ínsua; Amandino e Modesto morreron polos disparos e José, ferido nunha man, conseguiu saír do cerco grazas á colaboración dun grupo de soldados sitiadores. O 18 de xullo de 1939 os seus pais, dúas irmás, a súa muller e varios veciños foron deportados a Herrera del Pisuerga acusados de colaborar cos fuxidos; Gloria Giz Castro, a moza de Amandino, foi encarcerada na prisión de Ferrol. O 15 de agosto de 1939 foi localizado pola Garda Civil con José Fernández Formoso nunha casa dos Freires, pero puido fuxir. Ao conseguir organizar ao fuxidos das comarcas de Viveiro e Ortegal, converteuse no líder do primeiro grupo de guerrillas estable en Galicia, que se coñeceu como Grupo Neira, composto maioritariamente por anarquistas.
Tras ser xulgado e declarado en rebeldía, desapareceu en 1944 sen saberse o seu paradoiro. Varias fontes afirman que foi eliminado por José Castro, militante comunista, cando o PCE pretendeu facerse co control do movemento guerrilleiro.[1] Foi substituído polo comunista asturiano Marcelino Rodríguez Fernández Marrofer, que deu paso ao control do movemento guerrilleiro polo PCE.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Parrado, p. 110.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Martínez, Lupe (2023). Guerrilleir@s antifranquistas da provincia da Coruña. Vigo: Galaxia. pp. 306–309. ISBN 978-84-1176-172-7.
- Parrado, Carlos (2009). Curuxás, o guerrilleiro que non cazou Franco. Vigo: A Nosa Terra. pp. 107–110. ISBN 84-87783-79-1.
- Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. ISBN 84-8485-231-8.
