Joaquín Ascaso Budría
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1906 Zaragoza, España |
| Morte | marzo de 1977 (70/71 anos) Caracas, Venezuela |
.svg){kind=small} Presidente Consejo de Aragón | |
| 6 de outubro de 1936 – 10 de agosto de 1937 | |
| Datos persoais | |
| Ideoloxía política | Anarquismo e comunismo libertario |
| Actividade | |
| Ocupación | anarcosindicalista, miliciano anarquista |
| Membro de | |
| Familia | |
| Parentes | Francisco Ascaso, curmán Domingo Ascaso Abadía, curmán Alejandro Ascaso Abadía, curmán |
| Descrito pola fonte | Diccionari biogràfic del moviment obrer als Països Catalans (pt)  , (sec:Ascaso Budría, Joaquín, p.131) |
 | |
Joaquín Ascaso Budría, nado en Zaragoza en 1906 ou 1907 e finado en Caracas en marzo de 1977, foi un militante anarcosindicalista, presidente do Consello Rexional de Defensa de Aragón entre 1936 e 1937. Era curmán de Francisco Ascaso.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]De profesión obreiro albanel, na súa mocidade afiliouse á organización anarcosindicalista Confederación Nacional do Traballo, participando na agrupación anarquista "Los Indomables" e colaborando con outra chamada "Los Solidarios".
Foi detido en Zaragoza polas súas actividades anarcosindicalistas en 1924, e a ficha policial dálle unha idade de dezasete anos. Tras isto fuxiu a Francia ata a chegada da Segunda República Española, véndose moi influenciado pola Sublevación de Jaca.
O inicio da Guerra Civil española sorpréndeo en Barcelona, no contexto da Revolución Española. Parte cara á fronte de Aragón, primeiro integrado na Columna Durruti e posteriormente na Columna Ortiz. Recibiu o nomeamento oficial de delegado gobernamental do Consello Rexional de Defensa de Aragón o 19 de xaneiro de 1937.
Trala disolución do Consello, foi detido por orde do Goberno da República o 19 de agosto de 1937, permanecendo preso 38 días na prisión de San Miguel de los Reyes, preto de Valencia, e finalmente marchou a Francia a través de Andorra con Antonio Ortiz Ramírez, desde onde partiu cara a Uruguai, pasando tamén por Chile e Paraguai, establecéndose en Venezuela, onde formou na década de 1960 o grupo anarquista "Fuerza Única", xunto a Antonio Ortiz e outros membros libertarios no exilio.
O historiador Alejandro Díez Torre rescatou e publicou en 2006 un libro escrito polo propio Ascaso, Memorias, 1936-1938, editado pola Universidade de Zaragoza. Tamén o escritor Francisco Carrasquer, irmán do tamén escritor Félix Carrasquer, publicou ese mesmo ano Ascaso y Zaragoza. Dos pérdidas: la pérdida, un traballo de investigación sobre Ascaso e o Consello.
