Jacobus Arminius

Jacobus Arminius

Biografía
Nacemento	10 de outubro de 1560 Oudewater (Dezasete Provincias)
Morte	19 de outubro de 1609 (49 anos) Leiden, Países Baixos
Lugar de sepultura	Pieterskerk (en)
Rector magnificus of Leiden University (en)
Datos persoais
Educación	Universidade de Leiden
Director de tese	Rudolph Snellius (pt)
Actividade
Ocupación	teólogo, catedrático, profesor universitario
Empregador	Universidade de Leiden, Dutch ordinary professor (en) . Q65588665 (1603–1609)
Obra
Doutorando	Gilbert Jack (pt)
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopædia Britannica Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en)

Jacobus Arminius, latinización de Jakob Hermanszoon, nado en Oudewater (Países Baixos) o 10 de outubro de 1560 e finado en Leiden o 19 de outubro de 1609, foi un teólogo neerlandés do período da reforma protestante con opinións que foron a base do arminianismo e do movemento remonstrante. Dende 1603 foi profesor de teoloxía na Universidade de Leiden e escribiu moitos libros e tratados sobre o tema.

Traxectoria

Arminius naceu en Oudewater, provincia de Utrecht. O seu pai faleceu cando era neno, quedando só coa súa nai. O clérigo Theodorus Æmilius adoptouno e matriculouno nunha escola da cidade de Utrecht. A súa nai morreu vítima da insurrección ocorrida en Oudewater contra a administración española, en 1575. Nesa época, Arminius foi enviado a estudar teoloxía na Universidade de Leiden co patrocinio de amigos.

Arminius permaneceu en Leiden dende 1576 ata 1582. Entre os seus profesores estiveron Lambertus Danaeus, Johannes Drusius, Guillaume Feuguereius e Johann Kolmann. Kolmann cría que o calvinismo presenta a Deus como "un tirano e un verdugo". Baixo esta influencia, Arminius plantou a semente do que foi a controversia coas teses dos seguidores de Jean Calvin. Non obstante, Arminius chegou a estudar baixo a dirección de Théodore de Beza en Xenebra en 1582. Foi ordenado en 1588 e nomeado pastor en Ámsterdam, adquirindo moi boa reputación no exercicio do seu ministerio. En 1590 casou con Lijsbet Reael. En 1603 foi nomeado profesor de teoloxía en Leiden, sendo ben valorado polos seus alumnos.

Faleceu na cidade de Leiden o 19 de outubro de 1609.

Teoloxía

Arminius é coñecido como o fundador da escola protestante anticalvinista. Dise que en 1589, Arminius tiña que defender a doutrina calvinista da predestinación contra o punto de vista de Dirck Volckertszoon Coornhert, mais Arminius concluíu que a visión calvinista era insostible e introduciu modificacións nela.

Os debates que se suscitaron en Leiden entre Arminius e Franciscus Gomarus acabaron por producir un enfrontamento con repercusións sociais e políticas de envergadura, tanto en Holanda como no resto da Europa protestante.

A teoloxía arminiana foi plenamente desenvolvida despois da súa morte polos primeiros seguidores neerlandeses de Arminius nun documento de cinco puntos de diverxencia co calvinismo clásico titulado Remonstrants ("Memorial ou prego de protesta"), polo que tamén se fala de remonstrantes. Estes puntos foron tomados e estudados polos seguidores de Calvino (os "gomaristas"), que os refutaron con cinco puntos que chegaron a chamarse "os cinco puntos do calvinismo", base para as denominacións reformadas que se distinguen das arminianas.

Como reacción contra o nomeamento do teólogo arminiano Simón Episcopius, principal discípulo de Arminius, como profesor de Leiden, foi convocado o sínodo de Dort ou de Dordrecht (1618–1619), nunha nova coxuntura política que favorecía os gomaristas, polo apoio do estatúder Mauricio de Nassau. O sínodo, liderado por Gomarus, nin sequera deixou intervir a Episcopius, e condenou a teoloxía arminiana e os seus seguidores co anatema. Episcopius foi condenado ao desterro durante oito anos. O destacado político arminiano Johan van Oldenbarnevelt foi executado, e outros, como Grotius, exiliáronse.

Os baptistas ingleses John Smyth e Thomas Helwys, exiliados en Ámsterdam entre 1606 e 1612, foron influenciados polo arminianismo e os seus seguidores foron coñeocidos como "baptistas xerais", polo seu convencemento de que Xesús morreu para salvar todos os homes que crean nel. Porén, en 1891 os baptistas xerais uníronse aos baptistas particulares na Unión Baptista de Gran Bretaña e Irlanda. Pola súa banda, os menonitas neerlandeses atoparon afinidades cos arminianos tanto no seu rexeitamento á persecución relixiosa, como na oposición á concepción calvinista da predestinación.

As obras de Arminius en latín foron publicadas en Leiden en 1629 e en Frankfurt en 1631 e 1635.

John Wesley (1703-1791), fundador do metodismo, adheriuse á teoloxía arminiana, da que se fixo propagador destacado. Tamén foi adoptada a teoloxía arminiana no século XIX polo movemento restauracionista dos Discípulos de Cristo e Igrexas de Cristo. As teses arminianas chegaron a ter aceptación entre os cristiáns de diferentes denominacións de varios países, aínda que as súas orixes teolóxicas se remontan aos tempos de Pelaxio, quen se enfrontou notablemente con Agostiño de Hipona. A doutrina arminiana é máis ben semipelaxiana, e asume algúns aspectos doutrinais do Concilio de Trento, tales como a bondade innata do home ou o libre albedrío humano.

Véxase tamén

Bibliografía

• Arminius, Jacob (1853). Nichols, James; Bagnall, WR, eds. The Works of James Arminius, DD, Formerly Professor of Divinity in the University of Leyden I. Buffalo, NY: Derby, Miller, & Orton. Arquivado dende o orixinal o 04 de abril de 2006. Consultado o 22 de xuño de 2019.  Also at Google Books.
• ——— (1853b). Nichols, James; Bagnall, WR, eds. The Works of James Arminius, DD, Formerly Professor of Divinity in the University of Leyden II. Buffalo, NY: Derby, Miller, & Orton. Arquivado dende o orixinal o 03 de xaneiro de 2006. Consultado o 22 de xuño de 2019. 
• ——— (1853c). Nichols, James; Bagnall, WR, eds. The Works of James Arminius, DD, Formerly Professor of Divinity in the University of Leyden III. Buffalo, NY: Derby, Miller, & Orton. Arquivado dende o orixinal o 03 de xaneiro de 2006. Consultado o 22 de xuño de 2019. 
• Bangs, Carl (1985). Arminius: A Study in the Dutch Reformation. Grand Rapids: Asbury Press. ISBN 0-310-29481-9. 
• Forlines, F. Leroy (2011). Classical Arminianism: The Theology of Salvation. Nashville: Randall House. ISBN 978-0-89265-607-3. 
• Israel, Jonathan (1995). The Dutch Republic: Its Rise, Greatness and Fall, 1477–1806. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-873072-1. 
• ——— (1983). A History of Christian Thought 3. Nashville: Abingdon Press. ISBN 0-687-17178-4. 
• Leeuwen, Theodoor Marius van (2009). Arminius, Arminianism, and Europe: Jacobus Arminius (1559/60–1609). Boston: Brill. ISBN 978-90-04-17887-8. 
• Olson, Roger E. (2006). Arminian Theology: Myths and Realities. Downers Grove, IL: IVP Academic. ISBN 0-8308-2841-9. 
• Picirilli, Robert E. (2002). Grace, Faith, Free Will: Contrasting Views of Salvation. Nashville: Randall House. ISBN 0-89265-648-4. 
• Stanglin, Keith D.; McCall, Thomas H. (2012). Jacob Arminius: Theologian of Grace. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-975567-7. 
• Pinson, J. Matthew (2003). "Will the Real Arminius Please Stand Up? A Study of the Theology of Jacobus Arminius in Light of His Interpreters" (PDF). Integrity: A Journal of Christian Thought 2: 121–139. 

Ligazóns externas

• Arminius. "The Works". CCEL. 
• Works by Jacobus Arminius Arquivado 22 de xuño de 2019 en Wayback Machine. in Short Title Catalogue Netherlands (STCN) Arquivado 31 de maio de 2020 en Wayback Machine.
• "Blogspot". Jacobus Arminius: The Life and Theology of Arminius. Google. 
• Reasoner, Vic. "Arminius: The Scapegoat of Calvinism". 
• Pinson, J. Matthew (2003). "Will the Real Arminius Please Stand Up? A Study of the Theology of Jacobus Arminius in Light of His Interpreters" (PDF). Integrity: A Journal of Christian Thought 2: 121–139.