Irene Sänger-Bredt
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de abril de 1911  Bonn, Alemaña |
| Morte | 20 de outubro de 1983 (72 anos) Stuttgart, Alemaña |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Matemática aplicada |
| Ocupación | Enxeñeira aeroespacial, física, matemática |
| Membro de | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Eugen Sänger |
Irene Reinhild Agnes Elisabeth Bredt (coñecida polo seu nome de casada, Irene Sänger-Bredt), nada en Bonn o 24 de abril de 1911 e finada en Stuttgart o 20 de outubro de 1983, foi unha enxeñeira e física alemá. É coñecida pola súa intervención no o proxecto Silbervogel (en galego, paxaro de prata), un deseño dun bombardeiro intercontinental no período previo á segunda guerra mundial.[1][2][3]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Bredt obtivo o seu doutoramento en Física en 1937 coa súa tese Die Röntgenspektren seltener Erden (Raios X nas terras raras), Magna cum Laude[4][5] Para o seu primeiro traballo, rexeitou outras ofertas para escoller o daquela pouco coñecido Centro de Investigación Aeronáutica en Trauen, Alemaña, porque alguén lle comentou que quizais facían foguetes.[4] Bredt empezou o seu traballo de investigación como axudante de Eugen Sänger neste centro de desenvolvemento[3] de motores foguete.[4] O seu campo de actividade centrouse na termodinámica e na dinámica de gases, problemas relacionados cos propelentes líquidos utilizados nos foguetes. 890. En concreto dos problemas da combustión do osíxeno líquido en determinados modelos de foguetes[6] O seu primeiro traballo foi o informe realizado con Eugen Sänger Gaskinetik sehr grosser Fluuggeschwindigkeiten, publicado en maio de 1840[6] Foi o primeiro estudo que estableceu as fórmulas e os valores da forzas aerodinámicas onde a atmosfera non pode considerarse un medio continuo.[6]
No ano 1936, Eugen Sänger entrara nun contrato da Deutsche Versuchanstalt fur Luftfahrt cuxas especificacións relacionábanse cos motores foguetes e os propelentes líquidos deseñados para eles. Á fin de 1939 os obxectivos deste contrato dirixíronse exclusivamente cara ao seu uso bélico. En consecuencia, Irene e Eugen redactaron o informe Uber einen Raketenantriebe für Fernbomber, que foi enviado para a aprobación de Hermann Göring en decembro de 1941.[7] A partir de 1940 Särgen comezou un proxecto de estatorreactores aplicados ós avións, chegando a rexistrar o primeiro voo da historia dun aeroplano equipado cun estatorreactor cunha duración de media hora. Porén, a realización deste histórico voo non fora autorizada polo ministerio das forzas aéreas alemás e tanto Sänger como Bredt tiveron que afrontar as consecuencias. En concreto, a súa transferencia a Ainring, Baviera, onde continuaron coa aplicación de estatorreactores baixo a dirección do profesor Walter Georgli no Deutsche Forgschungansalt für Segelfug (DFS).[7] Alí Bredt foi promocionada ás funcións de investigadora sénior do Centro de propulsión especial do Insituto. A súa tarefa era o mantemento e a análise dos voos de proba dos estatorreactores.[8]
En 1946, logo da segunda guerra mundial, Bredt e Sänger foron invitados a París polo ministro de aviación francés para continuar as súas investigacións na mesma área no Arsenal de l'Aéronautique francés, máis tarde coñecido como SNECMA.[8] Bredt e Sänger casaron en 1951. Brendt compaxinou o traballo no Arsenal coas funcións de asesora de enxeñaría na MATRA, a empresa francesa de fabricación de foguetes con sede en París Billancourt ata 1954, ano en que a familia regresou a Alemaña.[9]Entre 1951 e 1958 Brendt foi profesora externa do Insituto de Tecnoloxía en Chrompet-Madras, no sur da India.[9]
Foi membro fundadora da Academia Internacional de Austronáutica en 1959,[9]a única muller.
De 1963 a 1972 traballou como enxeñeira asesora en asuntos espaciais para a compañía Junkers (posteriormente Messerschmitt-Bölkow-Blohm, en Múnic). Ao longo da súa carreira, publicou numerosos artigos e monografías científicas.[9]
Premios e recoñecementos
[editar | editar a fonte]- En 1970 Bredt foi galardoada coa Medalla de Ouro Hermann Oberth, en recoñecemento os seus logros científicos.[9]
- Membro honoraria nas seguintes entidades: Academia Internacional de Austronáutica, Sociedad Astronáutica Suíza, Sociedade de Investigación do Espazo,Sociedad Alemá para Foguetes e Voos Espaciais, Sociedade Alemá Hermann Oberth—Wernher von Braun, Sociedade Alemá de Aeronaves e Naves Espaciais.[9]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Zaganescu 2004, p. 889
- ↑ "Bredt, Irene". Encyclopedia Astronautic. Consultado o 15 de maio de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Juhani Westman (25 de outubro de 2011). "Global Bounce". hemportalen.fi (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2022. Consultado o 11 de enero de 2014.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Zaganescu 2004, p. 889-890
- ↑ Engelhardt, Dietrich; Fischer, Wolfram; Koch, Hans Albrecht; Moeller, Bernd & Saur, ; Klaus G. "Sänger-Bredt, Irene (Reinhild Agnes Elisabeth)". En Vierhaus, Rudolf. Deutsche Biographische Enzyklopädie Online (en inglés). De Gruyter. Consultado o 15 de maio de 2022.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 .Zaganescu 2004, p. 890
- ↑ 7,0 7,1 .Zaganescu 2004, p. 891
- ↑ 8,0 8,1 .Zaganescu 2004, p. 892
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 .Zaganescu 2004, p. 893
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Zaganescu, Nicolae-Florin (2004-12). "Dr. Irene Sänger-Bredt, a life for astronautics". Acta Astronautica (en inglés) 55 (11): 889–894. doi:10.1016/j.actaastro.2004.03.003. (require subscrición (?)).
