Illa Capitán Aracena
| ||||
| Tipo | illa  | |||
|---|---|---|---|---|
| Situado na entidade xeográfica | Arquipélago de Terra de Fogo | |||
| Localizado na área protexida | Parque Nacional Alberto de Agostini | |||
| Localización | ||||
| División administrativa | Rexión de Magallanes e da Antártica Chilena | |||
| ||||
| Bañado por | Estreito de Magalláns | |||
| Características | ||||
| Altitude | 1.158 m | |||
| Dimensións | 140 ( ) km | |||
| Perímetro | 457 km | |||
| Superficie | 1.164 km² | |||
A illa Capitán Aracena forma parte do Arquipélago de Terra de Fogo situado na rexión austral de Chile. Pertence ao sector que para o seu estudo se denominou como as illas do noroeste.
Administrativamente pertence á Rexión de Magallanes e da Antártica Chilena, provincia de Magallanes, comuna de Punta Arenas. Está dentro dos deslindes do Parque nacional Alberto de Agostini.[1]
Desde hai aproximadamente 6000 anos as súas costas foron habitadas polo pobo kawésqar. A comezos do século XXI este pobo fora practicamente extinguido pola acción do home branco.
Historia
[editar | editar a fonte]Debido ao seu carácter montañoso e accidentado e á carencia de recursos, a illa estivo deshabitada e só de cando en vez era percorrida por membros dos pobos kawesqar e yámana, pobos que a mediados do século XIX practicamente desapareceran pola acción do home branco. Os nativos desta parte eran considerados polos loberos como os máis maliciosos que calquera outros no Estreito, ou na Terra do Fogo.
A illa queda en territorio kawésqar, pero era visitada frecuentemente polos indíxenas yámana, quen acudían a buscar nela e outras illas próximas a pirita de ferro, [2] mineral co que conseguían as faíscas necesarias para acender lume.[Nota 1]
En febreiro de 1827 o comandante Parker King a bordo do Hope percorreu a canle Magdalena ata as illas Laberinto e no cabo Turn decidiu regresar a puerto del Hambre. [3]
En abril de 1829 o comandante Fitzroy co Beagle traballou no levantamento da costa norte da illa, especialmente nos seos Lyell e Pedro. A exploración do seo Pedro deuna por terminada aseverando que non había canle cara ao océano. Anos máis tarde descubriuse a canle Acwalisnan que comunica as augas do seo Pedro coas do seo Dyneley. [4]
En maio de 1829 o tenente Skyring a bordo do Adelaide levantou a costa leste e sur da illa durante o levantamento das canles Magdalena e Cockburn. [5]
En maio de 1829 o tenente Skyring ao comentar a dirección en que tira a marea crecente na canle Cockburn di: "nas antigas cartas holandesas figura un canalizo chamado Jelouzelt que el non atopou". Podería tratarse da actual canle Acwalisnan. [6]
Forma parte do Parque nacional Alberto de Agostini dependente da Corporación Nacional Forestal.
Xeografía
[editar | editar a fonte]A illa Capitán Aracena é unha das illas do NO do arquipélago de Terra de Fogo. Está situada ao E da illa Clarence separada desta polo seo Pedro e a canle Acwalisnan. A súa latitude e lonxitude media son: 54° 10' 00" S e 71° 30' 00" W
Ten 32´1 km. de longo no seu eixe norte-sur por 41´8 km no maior ancho. Polo seu lado norte corre o estreito de Magallanes, polo leste a canle Magdalena, polo sur a canle Cockburn e polo oeste o seo Pedro, a canle Acwalisnan e o seo Dyneley.
Na súa costa norte, bañada polas augas do estreito de Magallanes, atópanse o seo Lyell e a enseada Stapless. No lado NE levántase o monte Vernal que se recoñece porque o coroa un peñón que parece un miradoiro. No mesmo lado leste, pero máis ao sur, elévase o monte Boquerón de 914 metros de alto, é escarpado e está coroado por tres picos que o distinguen.
Na súa costa leste atópase baía Morris que é o mellor fondeadoiro que hai nas canles Magdalena e Cockburn, apto para naves de calquera tamaño.
Na súa costa sur atópanse as baías Stormy e Park e os seos Mercurio e Prat. O primeiro seo se interna na illa Capitán Aracena con varios brazos e o segundo con tres enseadas: Aldea, Riquelme e Uribe. Na enseada Riquelme atópase porto Quidora e na enseada Uribe Puerto Esmeralda.
Clima
[editar | editar a fonte]No sector da illa reina case permanentemente o mal tempo, cae copiosa choiva, neva case todo o ano e o ceo está nubrado. O clima considérase de carácter marítimo, con temperaturas parellas durante todo o ano. O vento predominante é do oeste e sopra case en forma continua e sen interrupción. Pódese dicir que o réxime permanente é de mal tempo baixo todas as súas formas.
Flora e fauna
[editar | editar a fonte]Hai calafates, fucsias e arbutus.
Entre as aves hai corvos mariños, paxaros carpinteiros, martines mariñeiros, arceas e colibrís.
Nas súas costas obsérvanse lobos de mar, lontras, golfiños e baleas. Nas augas que a rodean hai camaróns vermellos, alimento principal das baleas.
Xeoloxía
[editar | editar a fonte]A illa constitúe a continuación do extremo sur de América. As montañas pertencen ao sistema andino, xeralmente son de cumes redondeados coroadas de neve. O verdor que se observa nas montañas consiste principalmente de musgo ou dunha vexetación raquítica que cobre un chan brando e pantanoso.
A rocha é principalmente xade, acompañada por considerables masas de granito. [7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Tanto Fitz Roy como Emperaire ademais de Chapman refírense ós lugares onde obtiñan a pirita para facer lume.
- Referencias
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa Capitán Aracena |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Instituto Hidrográfico, Armada de Chile (1958). Derrotero de la Costa de Chile Volumen V (en español) (4 ed.). Instituto Hidrográfico de la Armada.
- Instituto Geográfico Militar (1970). Atlas de la República de Chile. Santiago - Chile - Instituto Geográfico Militar. Segunda edición.
- Instituto Hidrográfico de la Armada de Chile (1974). Atlas Hidrográfico de Chile. Valparaíso - Chile - Instituto Hidrográfico de la Armada. Primera edición.
- King, P. P. (1839). FitzRoy, Robert, ed. Narrative of the surveying voyages of His Majesty's Ships Adventure and Beagle between the years 1826 and 1836, describing their examination of the southern shores of South America, and the Beagle's circumnavigation of the globe. Proceedings of the first expedition, 1826-30, under the command of Captain P. Parker King, R.N., F.R.S. I. Londres: Henry Colburn.
- Chapman, Anne (2012). Yaganes del cabo de Hornos. Encuentro con los europeos antes y después de Darwin. Santiago de Chile: Pehuén editores S.A.
- CONAF, Chile (2013). "Parque Nacional Alberto de Agostini". Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2017. Consultado o 25 de setembro de 2017.
- Solana A, Francisco (1899). Universidade de Toronto, ed. Diccionario geográfico de la República de Chile (en español) (2 ed.). Robarts. Consultado o 2014.
